Είδαμε τη νέα σειρά του Star "Στα Σύνορα" - Αξίζει να τη δεις κι εσύ;

Ο Κωνσταντίνος Αντωνάτος είδε τα πρώτα επεισόδια "Στα σύνορα" και γράφει για τη νέα σειρά του Star

Star

Για να πω την αλήθεια μου, αυτές οι πολυπρόσωπες, οικογενειακές κωμωδίες στις οποίες ειδικεύεται ο Βασίλης Θωμόπουλος δεν είναι οι αγαπημένες μου. Να κρατήσουμε αυτό, ότι κλήθηκα να παρακολουθήσω μια σειρά που δεν θα έβλεπα ποτέ και να πάμε να την αξιολογήσουμε με καλή αλλά έντιμη πρόθεση.

Κεντρικό πρόσωπο στη σειρά "Στα σύνορα" είναι η γιαγιά Γιαννούλα, την οποία υποδύεται η μεταμορφωμένη Υρώ Μανέ. Πράγματι η συγκεκριμένη ηθοποιός, πάλι όχι από τις αγαπημένες μου, εδώ σκίζει. Καταρχάς κάνει μια ηρωίδα που δε μοιάζει καν με την ίδια, είναι μια μαφιόζα γιαγιά στα όρια του καρτούν. Στο πρώτο επεισόδιο, γύρω από τη μαφιόζα γιαγιά, που κάνει διακίνηση στα σύνορα Ελλάδας - Αλβανίας γιατί περί αυτού πρόκειται, ξεδιπλώνεται ένα παζλ ηρώων που αποτελούν τα μέλη της οικογένειάς της. Ο γαμπρός της είναι ο Κώστας Κόκλας, η κόρη της η Βαλέρια Κουρούπη, ενώ στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και των συνεργατών βρίσκουμε πολύ γνωστούς ηθοποιούς, όπως η Έλενα Ασημακοπούλου, ο Σπύρος Πούλης, ο Κώστας Αποστολάκης, ο Ρένος Ρώτας.

Φυσικά έχουμε και το κεντρικό "ζευγάρι" που είναι η Λίλα Μπακλέση και ο Νίκος Πουρσανίδης. Κάπου εδώ να πω ότι και οι δυο τους είναι πολύ συμπαθείς ήρωες, ενώ ο Νίκος Πουρσανίδης για πρώτη φορά υποδύεται έναν ήρωα που τον χαρακτηρίζει η αφελής και αστεία άγνοια κινδύνου, με αποτέλεσμα να σε κερδίζει με τις καλοσυνάτες αντιδράσεις του.

Έχουμε και ορισμένους αβανταδόρικους ρόλους μέσα στην υπόθεση ωστόσο που θα σου κερδίσουν την προσοχή. Ο ήρωας που υποδύεται ο Βασίλης Τριανταφύλλου, που γνωρίσαμε πέρυσι από τους "Παγιδευμένους", τον κάνει αστείο και ξεπλένει το προφίλ του κακού ήρωα της προηγούμενης τηλεοπτικής του δουλειάς, ενώ ο Πάρις Θωμόπουλος κάνει ένα υπέροχο παπά που αγαπά τα λούσα και την καλή ζωή. Που κι αυτό είναι κάτι διαφορετικό.

Κανένας δεν παίζει άσχημα, κανένας δεν παίζει λιγότερο ή περισσότερο "κατάλληλα" για μια τέτοια σειρά. Ο Βασίλης Θωμόπουλος ξέρει να κάνει τέτοιες δουλειές. Το σενάριο είναι καλό, έχει ωραίους διαλόγους, αλλά κάτι μέσα σε όλο αυτό βγάζει ένα μικροαστικό προφίλ τηλεόρασης που εμένα δεν με ενθουσιάζει.

Το Star με αυτή την επιλογή συμπληρώνει, θα έλεγε κανείς, το μενού του προγράμματός του με ένα προϊόν που ξεφεύγει από το alternative νεανικό που χαρακτηρίζει τον σταθμό και απευθύνεται σε όλη την οικογένεια. Η σειρά "Στα σύνορα" δεν θα σε κάνει να αισθανθείς ποτέ άβολα. Μελλοντικά, αν έχουν πάει όλα καλά, είναι από τις σειρές που βλέπονται ευχάριστα και σε επανάληψη. Βοηθά, θέλω να πω και τον σταθμό, σιγά σιγά να χτίζει μια "ταινιοθήκη" με παραγωγές διαφορετικές μεταξύ τους.

Δηλαδή δεν θα το δεις, Κωνσταντίνε; Ομολογώ τα δύο πρώτα επεισόδια ήταν υπέρ-αρκετά για να καταλάβω πως η σειρά είναι tailor made για ένα διαφορετικό κοινό από αυτό που ανήκω εγώ. Λόγου χάρη θα προτιμήσω το "IQ 160”. Ωστόσο, αυτό το κοινό υπάρχει στην τηλεόραση και οφείλει η τηλεόραση να παράγει και σειρές που αφορούν το family crowd του prime time της Κυριακής, όπου και τοποθετείται η σειρά. Αν θες να δεις κάτι απροβλημάτιστα οικογενειακό και fun, είναι μια άξια επιλογή που δεν κρύβεται στιγμή πίσω από προσχήματα.