*Aide-mémoire: συντομευμένο κείμενο που επιτρέπει σε κάποιον να έχει μια γενική εικόνα ορισμένων γνώσεων
Καλησπέρα, καλησπέρα.
To κείμενο αυτό είναι σαν να μη θέλει να γραφτεί. Ένα κείμενο που δεν ήθελε να δημοσιευτεί ποτέ. Αν σκεφτείς πως χάθηκε τέσσερις φορές γράφοντάς το, λόγω διακοπών ρεύματος και διακοπών στο internet, γύρευε από τι με προστατεύει η μοίρα... Και να σας πω και κάτι; Αν δεν θέλει αυτό να γραφτεί μια, δεν θέλω εγώ να γραφτεί δέκα. Και τι δεν έγραφα στις προηγούμενες εκδοχές του. Και τι δεν σκέφτηκα να γράψω...
Είχα γράψει για όσα πια δεν βρίσκουμε λόγια να περιγράψουμε. Να βλέπεις, ας πούμε, σε ένα κακό παραμύθι έναν άνθρωπο να προσπαθεί να επιβιβαστεί σε ένα πλοίο, που φαινομενικά δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην επιβιβαστεί σε αυτό. Είχε -λένε- εισιτήριο. Και να μην είχε, είχε προλάβει τη μπουκαπόρτα, είχε ανέβει ήδη στο πλοίο. Μπορούσε να πάει στο λογιστήριο, να κόψει όχι απλά εισιτήριο, να πληρώσει και πρόστιμο αν είχε ανέβει χωρίς. Σίγουρα το μόνο που δεν σκεφτόταν, όταν πηδούσε στο πλοίο, ήταν πως κάποιος θα τον πετούσε στη θάλασσα και θα τον άφηνε αβοήθητο να πνιγεί στα 5 μέτρα από το λιμάνι.
Είχα γράψει και για τις περιβόητες πια δηλώσεις της ημέρας, που ένας Θεός θα ξέρει μάλλον τι ήθελαν να πουν όσοι τις έκαναν. Γιατί δεν γίνεται να εννοούσαν αυτό ακριβώς που ακούστηκε, όσοι τις έκαναν. Που μάλλον πρέπει να πάρουμε απόφαση ότι πρέπει να φιλτράρεται ό,τι λέγεται σε πανελλαδικής μετάδοσης κανάλι. Όχι πως επιτρέπεται σε τοπικής μετάδοσης βέβαια...
Είχα γράψει και για το γεγονός πως δεν είναι μόνο ένας γαμώτο, αυτός που λέει πράγματα άβολα προς την κοινωνία. Είναι και πολλοί. Είναι που υπάρχουν δημοσιογράφοι / σχολιαστές που έχουν κάνει μανιέρα πια αυτού του είδους το προκλητικό σχόλιο και το κάνουν "σημαία” έναντι του ανταγωνισμού. Υπάρχουν άνθρωποι που υπάρχουν στην τηλεόραση για να προκαλούν την κοινή γνώμη και να εξυπηρετούν ένα ακροατήριο που θέλει να ακούσει αυτό που λένε. Για τον Θεό όμως, δεν είναι όλα αρένα για την τηλεθέαση.
Είχα γράψει πως υπάρχουν και αυτοί που είναι δίπλα σε αυτούς τους καφενειακού επιπέδου σχολιαστές. Παρουσιαστές, αρχισυντάκτες, συνεργάτες, καλεσμένοι. Κάποιος δεν βρέθηκε να πει κάτι, όπως θα έκανε σε εμένα η Βασιλική, η συνεργάτιδά μου που τώρα περιμένει να παραδώσω το κείμενό μου ως συνήθως αργοπορημένος. Θα μου έλεγε "Ρε Κωνσταντίνε, μήπως αυτό που γράφεις είναι πολύ σκληρό; Θες όντως να το πεις έτσι;”. Και εγώ θα το ξανασκεφτόμουν, γιατί στο κάτω κάτω εγώ θέλω να κοιμάμαι ήσυχος τα βράδια και να μην ακούω καντήλια από τους αναγνώστες.
Είχα γράψει και για αυτούς που δεν σταματούν ποτέ να με εκπλήσσουν. Αφού μπορούν να τα κάνουν όλα καρτούν. Φυσικά ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Αφού δεν έχουν όριο. Μόνο μια πρωτιά προσπαθούν κι αυτοί θα τη δουν, την επόμενη μέρα στις 7 το πρωί, στην τηλεθέαση.
Είχα γράψει και για κάτι πουθενάδες της τηλεόρασης, που βρίσκουν χώρο να λένε και να λένε τα δικά τους. Αυτά της δικής τους ατζέντας, δήθεν πως το πρωί κινδυνεύεις να πνιγείς και το βράδυ σε πνίγει η ίδια κοινωνία. Ρε παιδιά, φτάνει κάπου. Γκώσαμε. Μια μανιέρα προπαγάνδας για να τα ακούσετε εσείς και ίσως να τα ακούσουν αυτοί που πιστεύουν τα ίδια με εσάς. Μακριά από την ίδια την κοινωνία που σκέφτεται, δρα, προβληματίζεται και προσπαθεί να βρει λύσεις. Σαν να σου έχει πεθάνει ο σκύλος και ενώ εσύ κλαις, έρχεται αυτός ο ένας άκυρος φίλος να σου πει "Άραξε ρε φίλε, μη στεναχωριέσαι, θα πάρεις άλλον. Να σου πω, καμιά μπύρα θα πιούμε ή θα κλαις τη μοίρα σου όλη μέρα;”. Μου έχει συμβεί. Ακριβώς αυτόν τον άκυρο τύπο μού θυμίζουν όλοι αυτοί με τα τσιτάτα στα σόσιαλ για το ναυάγιο της χώρας μας και της κοινωνίας μας. Που στο επόμενο 5λεπτο θα ανεβάζουν Μητροπάνο για την άτιμη που τους παράτησε. Και όλα μαζί στο μίξερ, κάνουν μια σελίδα σκεπτόμενου χρήστη των σόσιαλζ. Που κάνει like και η Χ Μαιρούλα που θα βγουν μεθαύριο για τη μπύρα που λέγαμε. Τσακ, έτοιμο.
Είχα γράψει και ένα μπράβο στην Ανθή Σαλαγκούδη, που φέτος θα λέει ειδήσεις στο Attica TV. Τι να κάνω κι εγώ; Να μην της πω ένα μπράβο, που θα εξελίξει τα ταλέντα της στην τηλεόραση; Μπράβο σου, κορίτσι μου. Αλλά τώρα, για σκέψου κι αυτή τύχη. Να έχεις όνειρο να παρουσιάζεις ειδήσεις στην Ελλάδα και να σου τυχαίνει κάθε μήνα κάτι που συγκλονίζει το πανελλήνιο... Τουλάχιστον έχουμε ρυθμό. Δεν κάνω διακοπές, σου δίνω αυτό που θες, τραγουδάει ο παλμός της κοινωνίας μας ως άλλος NiVo.
Είχα γράψει κι άλλα, που δεν τα θυμάμαι. Αλλά αυτά τώρα δεν είναι της παρούσης. Είναι μια δύσκολη μέρα, που έχουν ανοίξει οι ουρανοί μα καθόλου η ψυχούλα μας. Και επειδή εγώ είμαι λαϊκό παιδί και όλα τα κλείνω με ένα μπουζουκοτράγουδο, δεν θέλω να γράψω περισσότερα, επειδή τώρα ακούω "γιατί έξω έχει κρύο και μ' έχει πιάσει μια στεναχώρια”. Θα πατήσω play στο τραγουδάκι μου και θα ευχαριστώ τον Θεό που δεν είμαι αδέσποτο στη βροχή. Ή επιβάτης του μετρό στον "Ευαγγελισμό". Ποτέ δεν ξέρεις τι είναι πιο δύσκολο τη σήμερον ημέρα...
Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.
http://instagram.com/sirconstantino
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
https://twitter.com/SirConstantino
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
