*Aide-mémoire: συντομευμένο κείμενο που επιτρέπει σε κάποιον να έχει μια γενική εικόνα ορισμένων γνώσεων
Καλησπέρα, καλησπέρα.
Τελικά όταν παίρνεις απόσταση από τα πράγματα, η εικόνα έρχεται και σου σκάει καλύτερα μέσα στο πλάνο. Όταν "κόπηκε" ο Βίκτωρας από τη Eurovision, πράγμα για το οποίο ο τελευταίος που φταίει είναι ο ίδιος, πίστευα ακράδαντα πως το ελληνόφωνο κοινό θα στηρίξει τον Andrew Lambrou. Όχι γιατί είναι από την Κύπρο, όχι γιατί έχουμε κάποια ιδιαίτερη υποχρέωση απέναντι στην εναλλακτική συμμετοχή γνωστών στην Ελλάδα καλλιτεχνών συνήθως. Επειδή είχε ένα πολύ ωραίο τραγούδι, μια πολύ καλή σκηνική παρουσία και επειδή on stage το έσκιζε σε ήχο και εικόνα.
Και τελικά βγήκα αληθινός. Για όλους τους παραπάνω λόγους και μετά το πατατράκ των επιλογών των ανθρώπων της ΕΡΤ για την ελληνική εκπροσώπηση, ο Andrew Lambrou αφενός έγινε talk of the town και αφετέρου κέρδισε το 12άρι του κοινού. Δίκαια. Από τις ελάχιστες χρονιές που η Ελλάδα, νομίζω, θα έδινε 12 στην Κύπρο και θα το γούσταρε.
Όμως έχουμε πάντα την επιτροπή της ΕΡΤ. Αυτή η άφαντη κάθε τόσο επιτροπή που διαλέγει κάτι άλλο από αυτό που περιμέναμε. Δεν είναι η ίδια επιτροπή πάντα, δηλαδή η φετινή επιτροπή βαθμολογίας και η επιτροπή που αποφασίζει ποιος θα μας εκπροσωπήσει. Ωστόσο, έχει πάντα λίγο ή πολύ την ίδια "ποιοτικοφανή" -ας μου επιτραπεί ο αδόκιμος αυτός όρος- σκοπιά κριτικής. Από τη λίγη επαφή που έχω με τους συγκεκριμένους ανθρώπους της ΕΡΤ, αυτούς δηλαδή που "τρέχουν" το project Eurovision, και συμπεριλαμβανομένων όλων όσων έγραψα στο πρόσφατο κείμενό μου εξηγώντας γιατί κατά τη γνώμη δεν φταίει καθόλου ο Victor Vernicos για την ομολογουμένως απογοητευτική απήχηση της συμμετοχής του στον διαγωνισμό, θυμήθηκα την αίσθηση που αποκόμισα, όταν μίλησα μαζί τους. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καμία επαφή με το mainstream ελληνικό τραγούδι. Ή δεν έχουν ή θέλουν να μην έχουν, ακόμα και αν έχουν.
Δεν μπορώ να πιστέψω πως ο Νίκος Νικολακόπουλος, ένας άνθρωπος... ρυθμιστής του ελληνικού airplay, δεν έχει αντίληψη της απήχησης κάποιων συμμετοχών στον διαγωνισμό. Ωστόσο, όλοι οι υπόλοιποι όντως δεν έχουν ρεπερτοριακά καμία σχέση με το τι θα μπορούσε να επιλέξει το ελληνόφωνο κοινό της Eurovision. Καλώς ή κακώς, αγαπητοί μου, και όταν νικήσαμε τη Eurovision, η επιτροπή -αν θυμάμαι καλά- ήθελε πολύ το "The light in our soul” ενώ (ήδη) όλη η Ελλάδα τραγουδούσε ήδη το "My Number One”. Θέλουμε δεν θέλουμε, υπάρχει διάσταση ανάμεσα σε επιτροπής και Eurofans. Αντίθετα, κατά τη γνώμη μου, η επιτροπή αυτή θα έπρεπε να εκφράζει τον μέσο όρο της άποψης των fans του διαγωνισμού. Αλλιώς...
Με λίγα λόγια λοιπόν, όταν ψηφίζεις εκφράζοντας τη σκοπιά του ελληνικού mainstream ακροατή, δεν μπορείς να μην είσαι και αυτός. Οφείλεις να είσαι. Αλλιώς δεν κάνεις για αυτή την αποστολή, κατά τη γνώμη μου. Στη μεγάλη εικόνα, βέβαια, της υπόθεσης θα πρέπει να σταματήσουμε να στέλνουμε τραγούδια που δεν έχουν καμία επαφή με το ελληνικό airplay. Πριν λίγο καιρό, σε ένα συγκεκριμένο κείμενο με τίτλο "Amanda who?" έγραφα πως στέλνουμε ένα κατά τα άλλα αδιάφορο τραγούδι στη Eurovision, ενώ όλη η Ελλάδα χόρευε στα clubs το "Τα-Τα-Τα" του Στέφανου Πιτσίνιαγκα. Ο Φινλανδός με ένα αντίστοιχα catchy τραγούδι φέτος τερμάτισε δεύτερος, εμείς κοιτούσαμε με το κιάλι. Αλλά είμαστε ποιοτικοί, μπράβο μας. Το πράγμα Eurovision θέλει ρεπερτόριο εμπορικό, ανθρώπους με γνώση και performers με ικανότητα. Δεν είναι παίξε, γέλασε. Και αν τα έχουμε όλα αυτά και σοβαροί χορηγοί θα έρθουν και τηλεθέαση θα έχουμε και κυρίως την εκτίμηση του κοινού, που έφτασε ένα project που το είχαμε ως σημαία lifestyle θεματολογίας, να το κάνουμε χαλάκι για την πόρτα.
Παράλληλα με όλα αυτά τα πικάντικα είχαμε και τη μεγάλη έξοδο του Γιάννη Λάτσιου από το OPEN. Είχε προηγηθεί η παραίτηση της στενής συνεργάτιδάς του -κατά καιρούς- Χρύσας Μασούρου. Η κ. Μασούρου οδεύει προς το να αναλάβει τα νέα της καθήκοντα στον ΑΝΤ1 ενώ την ίδια στιγμή ένα σενάριο θέλει και τον άλλοτε ισχυρό άνδρα του καναλιού του Αμαρουσίου να επιστρέφει στο δυναμικό του σταθμού με θέση ανάλογη της πορείας του. Μετά το μπαράζ μέτριων επιλογών που έχει κάνει ο ΑΝΤ1 τις τελευταίες σεζόν, με εξαίρεση τις "Άγριες Μέλισσες" και τους "Παγιδευμένους" (τους οποίος χειρίστηκε με τον πιο κακό τρόπο που μπορούσε), ο σταθμός έχει ανάγκη από έναν άνθρωπο με βαθιά γνώση της αγοράς, της τηλεόρασης και φυσικά της ταυτότητας του σταθμού αυτού. Μη ξεχνάμε πως διαχρονικά όταν σκέφτεσαι "επικεφαλής προγράμματος" του ΑΝΤ1 οδηγείσαι αντανακλαστικά στο πρόσωπο του Γιάννη Λάτσιου. Το σενάριο αυτό εύχομαι να επιβεβαιωθεί και βρει ο ΑΝΤ1 ένα πρόσωπο που τον ξέρει και θα τον χειριστεί με ενδιαφέρον και αγάπη. Πολύ ρομαντικά το διατύπωσα, αλλά έτσι είναι. Ορισμένες φορές πρέπει να παίζεις για τη φανέλα, το budget και η πρωτοπορία δεν είναι πάντα αυτοσκοπός. Γιατί αν χαθεί η αίγλη, το παιχνίδι παίζεται αλλιώς.
Δευτέρα πρωί κυκλοφόρησε και η είδηση της απώλειας του σπουδαίου τραγουδιστή και ηθοποιού Γιάννη Βογιατζή. Ένα πραγματικό αστέρι της γενιάς του ελληνικού σινεμά, από τα τελευταία εν ζωή, έφυγε. Και μας εγκατέλειψε αφήνοντας παρακαταθήκη καταρχάς ένα σπουδαίο μουσικό ρεπορτόριο. Όποιος δεν έχει τραγουδήσει ποτέ το "Ένας ουρανός μ' αστέρια", δεν ξέρει τι χάνει. Από την άλλη όμως, χάθηκε και ένας ωραίος άνθρωπος, ένας καλλιτέχνης με ταμπεραμέντο, ταλέντο, αρχοντιά στον λόγο και τη θέση του απέναντι στη δημοσιότητα και την έκθεση. Χάθηκε ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης. Και φυσικά δεν γράφω αυτές τις γραμμές για να μοιρολογήσω, ούτως ή άλλως ο κύκλος της ζωής είναι αναπόφευκτος. Ωστόσο, η πορεία του θα ήταν ενδιαφέρον να μελετηθεί από νεότερους καλούς και ικανούς καλλιτέχνες για να διδαχθούν από τις ιδιαίτερες πτυχές της. Δείτε μόνο τη συνέντευξη του στον Κωνσταντίνο Αρκά για την "Ελένη" και το χιούμορ με το οποίο διατύπωνε τα σοβαρά θέματα υγείας που αντιμετώπιζε... Αυτό λοιπόν για εμένα είναι star quality!
Τέλος, ένα μπράβο στο STAR που σε ένα πάρα πολύ δύσκολο prime time, αυτό της Κυριακής, περνά μπροστά εντέλει με τα outsiders. Την Κυριακή λοιπόν το "IQ160" χτύπησε 20άρι σε μέσο όρο στο δυναμικό κοινό. Και αυτό δεν θα ήταν περίεργο, αφού θα πει κάποιος πως ήταν ο μόνος παίκτης mainstream μυθοπλασίας που έπαιζε στον αέρα εκείνη την ώρα, μιας και το σύνολο του ανταγωνισμού είχε κάλυψη των εκλογών στην Τουρκία. Το περίεργο είναι πως το "First Dates" που για εμένα είναι guilty pleasure αλλά δεν θα έλεγα πως έχει την ίδια απήχηση στο σύνολο των θεατών έκανε 16%, δηλαδή όχι απλά δεν χάθηκε στην καθυστερημένη έναρξη του βαρύ ανταγωνισμού (πχ το "Survivor" ξεκίνησε μετά τις 22:00) αλλά ανέβηκε σε σχέση με τις προηγούμενες εβδομάδες που ήταν στο όριο του 13%, αν δεν κάνω λάθος. Μπορεί και να κάνω, αλλά 16% δεν θυμάμαι να έκανε μέχρι σήμερα. Οπότε, μπράβο.
Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.
http://instagram.com/sirconstantino
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
https://twitter.com/SirConstantino