Διαβάζω εδώ και μέρες, μήνες θα έλεγα, εξαιρετικά επιθετικά σχόλια για το "νέο πρόσωπο" της Μαντόνα και πώς αυτή παραμορφώθηκε. Και το περίεργο δεν είναι πως διαβάζω σχόλια για τη νέα της εικόνα, που όντως δεν μοιάζει με τη γυναίκα που γνωρίζαμε μέχρι το 2019 περίπου, αλλά γιατί αντιλαμβάνομαι πόση χαρά κρύβει η προσπάθεια αποδόμησης ενός ειδώλου σύμφωνα με τις "μικρές" μας προσλαμβάνουσες.
Παθαίνουμε ένα αμόκ, εμείς οι τέλειοι, αμόλυντοι, απόλυτα ισορροπημένοι κριτές να στήσουμε στα έξι μέτρα όποιον επιτυχημένo – ή έστω προβεβλημένο από τα media- άνθρωπο για να πούμε την κακία μας, τη μ@λ@κί@ μας, τη μικροψυχιά μας. Ειδικά στη Μαντόνα παρακολουθώ έκπληκτος όλοι να την σταυρώνουν για τις πλαστικές της, χωρίς να κάνουν ούτε μία αναφορά στις αμέτρητες επιτυχίες της, στη sold out περιοδεία της με τα εισιτήρια των 700 ευρώ και κυρίως στα 40 χρόνια της καριέρας της.
Δεν λέω και η Μαντόνα έχει κάνει ό,τι μπορεί για να προκαλέσει μια γενιά που έχει ελάχιστη σχέση με τον θρύλο της ως σταρ της διεθνούς μουσικής σκηνής, αλλά λατρεύει να εκθειάζει ανδρείκελα ή νέα ήδη μουσικής, όπως η slut pop για την οποία ενημερώθηκα εσχάτως. Μας φταίει, λόγου χάρη, που η Μαντόνα παραμορφώθηκε και παίζει ακραία με την πιο σέξι εκδοχή του εαυτού της, διανύοντας την 7η δεκαετία της ζωής, γεγονός που αυτομάτως της δίνει το δικαίωμα να κάνει ό,τι γουστάρει με αυτό το έργο που αφήνει πίσω.
Δεν μας φταίει όμως που ο Χάρι Στάιλς "χαραμίζει" το ταλέντο του με μία εικόνα που σε μεγάλο μέρος του δυτικού κόσμου φαντάζει σαν κλόουν –αρκεί να δείτε την on και off stage εμφάνισή του στα Grammy – επιμένοντας να δίνει το δικαίωμα να τον σχολιάζει κάθε οπισθοδρομικός, όπως εγώ, σχολιαστής. Και γιατί έχει η Μαντόνα το δικαίωμα να κάνει ό,τι γουστάρει και όχι ο Χάρι Στάιλς; Επειδή κυρίως η μία έχει κάνει τον τεράστιο κύκλο της, ενώ ο άλλος είναι ακόμα στο πεδίο των προσπαθειών να εδραιωθεί. Και αν μένετε στην πανέμορφη μουσική του, θυμηθείτε πόσο έχουμε αποθεώσει την Κριστίνα Αγκιλέρα περίπου 15 χρόνια πριν, και τώρα πόσο ασχολούμαστε μαζί της.
Την ίδια στιγμή ουδένα σχόλιο δέχεται για την ομολογουμένως ακραία εμφάνισή του Σαμ Σμιθ. Ότι ας πούμε, η εικόνα του πρόσφατου κλιπ του σας αρέσει, είναι πολύ ΟΚ και όλα γκουντ στο όνομα της αυτοδιάθεσης και της υποκειμενικής αισθητικής. Αλλά η Μαντόνα μας φταίει.
Καταλήγω πως λατρεύουμε να αποδομούμε οτιδήποτε βαθιά πετυχημένο, από τη Μαντόνα και τη Μπρίτνει μέχρι τη Μενεγάκη και τη Βανδή, γιατί νιώθουμε πως όσο μελάνι και αν πετάξουμε έχουν την ικανότητα να κρατούνται καθαρές και όρθιες. Ό,τι και να πεις, μικρό και φτηνό για το σήμερα, ποτέ δεν θα είναι ικανό να διαγράψει όσα έκαναν. Απλώς στο ακροατήριο που θέλει να τα ακούσει, όλα αυτά φαντάζουν σημαντικά. Αν θες να τις απαξιώσεις, θα βρεις λόγο. Αν σέβεσαι τον εαυτό σου, μπορείς να έχεις και πιο αντικειμενική κρίση.
Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.
http://instagram.com/constantinosantonatos
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
https://twitter.com/SirConstantino
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
