*Aide-mémoire: συντομευμένο κείμενο που επιτρέπει σε κάποιον να έχει μια γενική εικόνα ορισμένων γνώσεων
Μεσοβδόμαδο, απεργιακό και κάπως τσαγκαράδικο. Το καλό είναι πως το soundtrack των "Παγιδευμένων" με την υπογραφή του Στέφανου Κορκολή κυκλοφόρησε και τα σπάει. Και όσο σας γράφω αυτές τις γραμμές, το ακούω.
Χαίρομαι που ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης τα κατάφερε. Έβαλε τα γυαλιά στους επικριτές του, "δόξασε" το MEGA για την επιλογή του και έβαλε την ελληνική μυθοπλασία στο Netflix. Ό,τι και αν γίνει από εδώ και πέρα, για τα εγχώρια δεδομένα είναι σαν να έχει πάρει Όσκαρ. Και όχι με κάτι ξένο, με διάσημους πρωταγωνιστές και δεν ξέρω γω ποια μεγάλη συμπαραγωγή. Εδώ με υλικό ντόπιο, τη Μαρία Καβογιάννη που δεν βλέπει καμία στο πέρασμά της, τη Χάρις Αλεξίου που "χτίζει” τον μύθο της όσο ποτέ άλλοτε, την Κλέλια Ανδριολάτου που είναι να την πιεις στο ποτήρι. Είμαι περήφανος που η ελληνική αγορά έβγαλε κάτι αξιόλογο ακριβώς όπως το παρουσίασε εδώ. Και είμαι και περήφανος που σας το είχα αποκαλύψει πριν λίγες εβδομάδες.
Μένει να δούμε πώς θα αντιδράσουν οι παγκόσμιοι θεατές του "Maestro" όταν ανακαλύψουν το instagram του γιατρού της σειράς. Αντίνοε, βγαίνεις.
Για να είμαστε δίκαιοι όμως εξαιρετική απήχηση εκτός συνόρων είχε και κίνηση της ΕΡΤ να θέσει στη διεθνή αγορά δύο σειρές της. Την "Αγάπη Παράνομη” και το εξαιρετικό φετινό "Κάνε ότι κοιμάσαι”. Ορίστε τελικά που η άνθιση της ελληνικής μυθοπλασίας πιάνει τόπο.
Αντίθετα οι ελληνικές εκπομπές νομίζω πως μαραίνονται μέρα με τη μέρα. Όταν κάτι δεν εξελίσσεται, φοβάται, κιτρινίζει και ανακυκλώνεται, είναι προφανές πως μια μέρα θα παρακμάσει. Πρόσφατα σε μία συζήτηση παραδεχθήκαμε πόσο γηραιά πια είναι η ελληνική showbiz, αφού κανένας σταρ σοβαρού βεληνεκούς δεν αναδείχθηκε στα χρόνια της κρίσης. Κανένας αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να πάρει στις πλάτες του ένα μεγάλο project και να πεις σίγουρα πως θα το φέρει εις πέρας λόγω ταλέντου. Προσπάθειες γίνονται, ναι.
Και εξαιρετικές περιπτώσεις υπάρχουν, κυρίως στην Ενημέρωση. Μαρία Αναστασοπούλου, Κατερίνα Παναγοπούλου, Γιώργος Ευγενίδης είναι τρία πρόσωπα που "εύκολα" μου έρχονται στο μυαλό ως εξαιρετικά ταλέντα. Στη ψυχαγωγία όμως τι γίνεται; Ως πότε θα προσπαθούμε να πείσουμε στελέχη να δώσουν ευκαιρία σε 45άρηδες που προσπαθούν να ξεφύγουν από το καθεστώς της επισκιασμένης ημιδιασημότητας; Έπρεπε οι άνθρωποι των γραφείων να είχαν τολμήσει νωρίτερα. Και να είχαν πιστέψει στις επιλογές τους. Η pop γενιά των 00's μεγάλωσε και τώρα οι GenZ έρχεται να τους αποδομήσει τελείως καθώς κάθε αναφορά στο μεγαλείο των 90's φαντάζει Κωνσταντάρας της Φίνος Φιλμς.
Το κακό βέβαια είναι πως κάποιοι νέοι άνθρωποι που μπαίνουν στην τηλεόραση βλέπουν πώς πέτυχαν τα μεγάλα κασέ οι πρωτοκλασάτοι παρουσιαστές του σήμερα, ξεχνούν ποια είναι η δική τους οπτική απέναντι στα πράγματα, η ματιά τους "μικραίνει" και "κιτρινίζει" και τελικά γίνονται ίδιοι με όλους τους υπόλοιπους. Παράγοντας φασόν αποτέλεσμα, χωρίς διαφοροποίηση. Χωρίς να μπορούν να αντιληφθούν πως αν γίνουν ίδιοι με τους καταξιωμένους, τους συναδέλφους ή τους ανταγωνιστές τους, μαζί με ό,τι παλιό κουβαλούν, απλά τους δίνουν τη δυνατότητα να αφαιμάξουν τη φαιά ουσία της νιότης τους προς ίδιο όφελος και τελικά να βρουν άλλους κομπάρσους για τις μεγαλοπαραγωγές τους. Αλλά καλά κάνουν και υπάρχουν οι μιμητές των παλιών ώστε να διακρίνονται οι εξαιρέσεις: Κωνσταντίνος Μίχος, Τζένη Μελιτά, Γιώργος Πασπαράκης, Γιώργος Κρικοριάν. Θα βρω κι άλλους, η λίστα είναι μεγάλη. Ακόμα και η Ελίνα Παπίλα ανήκει σε αυτή την κατηγορία.
Κούρασε και αυτό με τα ντροπιαστικά ριάλιτι και κάθε είδους "κριτική” που γίνεται σε κάθε ευφάνταστο κόνσεπτ που υιοθετείται μισερά από την ελληνική αγορά. Δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου. Και το "GNTM” έκανε αλλαγές που δεν έχουν λειτουργήσει στο 100%. Και το "Love Island” απέτυχε. Και τα περυσινά reality τα έριξαν στα βράχια. Γιατί; Επειδή σχεδόν κανείς δεν σέβεται το προϊόν έτσι όπως είναι. Μας νοιάζει η επιστροφή της Καγιά και όχι να δούμε "GNTM”. Μας νοιάζει να παίξει ένα κανάλι το "Love Island” αγνοώντας πώς αυτό έκανε θραύση στο εξωτερικό. Νομίζουμε πως ο Έλληνας θεατής δεν ξέρει από αυτά ή τα αποστρέφεται επειδή είναι ηθικός, συντηρητικός και χωρίς καλό κριτήριο. Sorry που σας το χαλάω. Ο Έλληνας τηλεθεατής που έχει γεννηθεί μετά το 1985-1988 έχει "καεί” βλέποντας "ANTM”, έχει δει "Too Hot To Handle”, έχει δει "Chef's Table” στο Netflix και πόσα άλλα. Όταν έχει δει τα αυθεντικά και εγχωρίως βλέπει νεόκοπους τηλεστάρ να έχουν το ελεύθερο να τα φέρουν στα μέτρα τους, ξενερώνει και αλλάζει κανάλι. Δεν φταίνε οι παρουσιαστές, φταίνε οι άνθρωποι που στήνουν τη συνταγή.
Το μόνο κανάλι που σέβεται τα concepts είναι το STAR γι' αυτό και το "GNTM” βγαίνει τόσο άρτιο αισθητικά, γι' αυτό και το "MasterChef” δεν θάμπωσε ποτέ. Γιατί πάνω από όλα είναι οι ιδέες και όχι τα πρόσωπα. Έτσι εγώ τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι σε σχέση με ό,τι παίζει γύρω τριγύρω. Όσο αγαπητά και κερδοφόρα και αν είναι τα πρόσωπα, δεν θέλω να τα απαξιώσω. Άξιοι ως συνεργάτες, μα τα formats πάνω από όλα.
Για να μη μένω όμως μόνο στα ριάλιτι, το αυτό ισχύει και για τη μυθοπλασία. Κάνουμε ύμνους στον "Σασμό” δικαίως λόγω της απήχησης γιατί είναι ένα βαθιά ελληνικό παραμύθι, κάτι κάνει και η "Νύχτα” αλλά μισερά κι αυτή. Έχοντας δει όμως τις υπερπαραγωγές των ξένων καναλιών να υιοθετούνται από το Netflix δεν μπορείς να μην καταλάβεις πόσο πίσω είμαστε σε περιεχόμενο... Έχουμε καλούς ηθοποιούς ναι, που αρέσκονται να καταπιάνονται με θέματα που κάνουν χαρούμενη κατά μέσο όρο τη γιαγιά μου. Πόση βεντέτα; Πόσες φυλακές; Πόσες δολοφονίες; Έτσι ζει η κοινωνία σήμερα; Όχι. Η κοινωνία γκομενίζει, χαίρεται, απογοητεύεται, προβληματίζεται, εξελίσσεται. Και στην τελική δεν ενδιαφέρεται για τη μικροαστική γυάλα που αποφάσισε να κλειστεί εδώ και χρόνια η τηλεοπτική μας κοινότητα. Δεν γίνεται να έχουμε μόνο "σπουδαίες ερμηνείες” και "ντροπιαστικά τσίρκα”. Υπάρχει και η μέση λύση, το καινούριο και το καλαίσθητο.
Για αυτό πάντα ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης θα μας βάζει τα γυαλιά. Για αυτό χρειάστηκε το "ένα βήμα πίσω” του ΑΝΤ1 στους "Παγιδευμένους” ώστε το αποτέλεσμα να έχει 100% τη σφραγίδα και τη ματιά των Τούρκων δημιουργών. Δεν έχει σημασία η εθνικότητα του format, σημασία έχει πως χρειάστηκε άλλων η ματιά για να βγει κάτι άψογο με ελληνική φωνή. Και αυτή είναι μια μεγάλη νίκη για την αγορά, μια μεγάλη ήττα για το έμψυχο δυναμικό της ελληνικής τηλεόρασης.
Πόσο άβολο και αυτό με την Κατερίνα Καινούργιου και τον Νικηφόρο. Ας σταματήσει αυτό το κουσούρι με την ανοιχτή ακρόαση στον αέρα εκπομπών γιατί καμιά ώρα θα ακουστεί κανένα καντήλι απρόοπτο και θα ψάχνονται οι νομικές υπηρεσίες των καναλιών. Δεν αφορά την περίπτωση του Νικηφόρου και της ΚατΚαιν αυτό το σχόλιο, αλλά με αφορμή αυτό σκέπτομαι γραπτά. Επίσης, γιατί να θέλει να μιλήσει ο Νικηφόρος στη "Super Katerina” μετά από όσα έγιναν τις τελευταίες μέρες;
Tέλος, καταχάρηκα που είδα τη Νάνσυ Παραδεισανού να δίνει μαθήματα σόλο καριέρας στο πάνελ της "Ελένης". Κορίτσαρος κανονικός, ασταμάτητος και σπινθηροβόλος!