Η σχέση μου με τους "Παγιδευμένους" του ΑΝΤ1 ξεκίνησε ανορθόδοξα. Η avant premiere του πρώτου επεισοδίου με έκανε να αισθανθώ πως θα έβλεπα μια "τυπική" δραματική σειρά, όπως όλες αυτές που παίζονται κάθε σεζόν στη μικρή οθόνη συνήθως σε καθημερινή βάση. Δεν μιλάμε για τις υπερπαραγωγές, σας μιλάω για κάτι σειρές τύπου "Γυναίκα χωρίς όνομα" και "Ήλιος", που τίποτα κακό δεν έχουν αλλά δεν είναι του γούστου μου.
Σιγά σιγά, από το δεύτερο κιόλας επεισόδιο, η διάθεση όμως άρχισε να αλλάζει. Καταρχάς να πούμε ένα μπράβο στη Μάρθα Λαμπίρη- Φεντόρουφ. Παραδέχομαι πως τη χλαπαταγή στο γυναικείο κοινό την κάνει ο Μιχάλης Λεβεντογιάννης, ωστόσο δεν είναι η πρώτη φορά που τον βλέπουμε ως όμορφο μιας σειράς. Ως εκ τούτου, ο παροξυσμός στο twitter με τον Λεβεντογιάννη έχει να κάνει και με τη φύση του ρόλου του, που είναι αδέκαστος αλλά ερωτευμένος, γοητευτικός μα "παγιδευμένος" στα συναισθήματά του για την Άννα. Την ίδια στιγμή, βέβαια, η Μάρθα Λαμπίρη- Φεντόρουφ ενσαρκώνει μια ξεχωριστά ενδιαφέρουσα ηρωίδα και μάλιστα με υποδειγματικό τρόπο. Μιλάει καθημερινά, φέρεται σαν κανονικός άνθρωπος. Με λίγα λόγια, δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της. Εντάξει, μην προσπερνάμε και το γεγονός πως τη βλέπουμε πρώτη φορά και πάντα ο νέος είναι ωραίος.
Δεν είναι μόνο το πρωταγωνιστικό ζευγάρι όμως που κερδίζει τις εντυπώσεις. Για παράδειγμα, στο επεισόδιο της Δευτέρας θαύμασα τον πολύ περίεργο τρόπο που ερμηνεύει την ηρωίδα της η Ταμίλα Κουλίεβα, αλλά και τις ακραίες αντιδράσεις της Ντίνας Μιχαηλίδου. Συμπαθώ πολύ σαν ηθοποιό και τη Σοφία Φαραζή, που για πρώτη φορά καλείται να υποδυθεί μια τέτοια ηρωίδα που -κακά τα ψέματα- δεν της έχει πάει τίποτα καλά και ακόμα θυμάμαι πόσο είχα θαυμάσει πώς έπαιξε στη σκηνή που ανακοίνωνε τον θάνατο της αδελφής της στην κόρη της. Το ίδιο συμβαίνει και για τον τηλεοπτικό άπιστο σύζυγό της, δηλαδή τον Σόλωνα Τσούνη. Μιλάμε για σαφή βήματα μπροστά, ειδικά αν τον έχεις ακόμα στο μυαλό σου από το "Σόι σου". Ακόμα και ο Παύλος Ορκόπουλος, που στην αρχή μου "κλώτσαγε” κυρίως επειδή τον έχω συνδέσει με "καλούς” τηλεοπτικούς ήρωες, μπορεί ακόμα να τον βλέπω να εκνευρίζεται και να με ξενίζει, αλλά καταλαβαίνω πως αποδίδει με σωστό τρόπο έναν τέτοιο ήρωα.
Ειδική μνεία στον κουλ τύπο της σειράς, τον Πέτρο Λαγούτη, που κάνει έναν ήρωα φανταστικό. Σχολιαστικό, άμεσο, όχι πως δεν τον έχεις ξαναδεί στο περίπου, αλλά ο "κουμπάρος" είναι όλα τα λεφτά. Στο ίδιο επίπεδο ιδιαίτερου ήρωα βρίσκεται και ο Κίμωνας Κουρής, που στην ουσία είναι ένας κακός που το παίζει καλός. Κουλ σαν τον "κουμπάρο" δεν είναι, αλλά μόνο και μόνο που τον κατονόμασε "κουμπάρο", τον έχω συμπαθήσει.
Από την άλλη, η ιστορία των "Παγιδευμένων" δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Όσο και να προσπαθείς, δεν μπορείς να σκεφτείς τι μπορεί να κρύβεται κάπου παρακάτω. Γνωρίζω από το ρεπορτάζ πως οι Τούρκοι δημιουργοί της σειράς είναι τόσο παρεμβατικοί που δεν αφήνουν πολλά περιθώρια στην ελληνική απόδοση. Τα αυθεντικά επεισόδια είναι τεράστιας διάρκειας για τα ελληνικά δεδομένα οπότε οι εξελίξεις στη σειρά έχουν "κοπεί" σε μικρότερης διάρκειας επεισόδια, εξού και η τριπλή δόση που επανέρχεται από Ιανουάριο δεδομένου πως ο σχεδιασμός ήταν να μείνουν στα δύο την εβδομάδα.
Με λίγα λόγια, οι "Παγιδευμένοι" -αν όχι η καλύτερη σειρά της σεζόν, μιας και υπάρχει ο "Maestro”- είναι σίγουρα το μεγαλύτερο χιτ. Ειδικά σε ένα κανάλι που δυσκολεύεται έντονα στη βραδινή του ζώνη. Μπράβο σε όποιον έβαλε έστω και ένα λιθαράκι για να δούμε τους "Παγιδευμένους" έτσι στον αέρα.
Υ.Γ. Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο αν δεν υπήρχε η εθιστική μουσική του Στέφανου Κορκολή για τη σειρά. Συγχαρητήρια!
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
