*Aide-mémoire: συντομευμένο κείμενο που επιτρέπει σε κάποιον να έχει μια γενική εικόνα ορισμένων γνώσεων
Έφτασε επιτέλους Παρασκευή. Με αίμα και δάκρυα (που λέει ο λόγος και μια φίλη μου) περνάνε αυτές οι μέρες. Μη νομίζετε πως είμαστε και πολύ καλά με όλα αυτά που ακούγονται, γράφονται και εκτοξεύονται ως ρουκέτες στην καθημερινότητά μας.
Θυμάμαι μια 28η στο "Πρωινό mou" είχε ανακοινώσει περιχαρής ο Γιώργος Λιάγκας πως ο Ηλίας Κρασάς έκανε πρόταση γάμου στη Βίκυ Καγιά. Πού είναι αυτές οι εποχάρες γαμώτο; Δεν μεγαλώσαμε, δεν φτάσαμε στα 30plus για να ακροβατούμε ως επαγγελματίες μεταξύ Πάνου Σόμπολου και Πάνου Κιάμου. Εν τω μεταξύ μέση λύση δεν υπάρχει. Ή καταπιανόμαστε με κακουργήματα ή με φούσκες τύπου πάει-δεν πάει ο Ντάνος στο Survivor. Που θα πάει κι ό,τι στοίχημα θέλετε το βάζω.
Όλα αυτά σας τα λέω ακούγοντας το El Telephone – Remix. Ο Bobito έκανε μια μαγεία στο smash hit της Ελένης Φουρέιρα με FY, Mente Fuerte και Trannos. Μπράβο guys!
Θα μου πεις, είναι αυτό σοβαρή είδηση να μας την πεις στο κείμενό σου; Όχι. Αλλά ποιος σας είπε πως παίρνουμε τόσο σοβαρά τον εαυτό μας, όσο κάτι συνάδελφοι που νομίζουν ότι κηρύττουν τον λόγο του Προφήτη; Όσο πιο σοβαροφανή άρθρα για τις καριέρες μας/σας/τους διαβάζω, τόσο πιο χαρούμενα τραγουδάω "Δεν με θέλουν με Balmain, δεν με θέλουν με Givency". Εντάξει καλοί μου σερίφηδες του σύγχρονου τηλεοπτικού πολιτισμού;
Είδα το δεύτερο επεισόδιο του "Maestro” και τον παραδέχθηκα τον Παπακαλιάτη. Η αποτύπωση του gay ζευγαριού αυτών των 20άρηδων είναι ό,τι πιο ρεαλιστικό και σύγχρονο τόλμησε να αποτυπώσει η ελληνική τηλεόραση τα τελευταία χρόνια στη συγκεκριμένη θεματική.
*Δικαίωμα, να σας πω μια ιστορία...
Πριν χρόνια, εγώ, ένας κατά τ' άλλα στον κόσμο του τύπος, υπήρξα 15χρονος. Για τη Βουλή των Εφήβων έκανα μια εργασία, έστειλα μια ανάλυση για την ελληνική τηλεόραση και πώς αυτή εξελισσόταν μέσα από την προβολή των κάθε είδους σχέσεων, στο "Κλείσε τα μάτια". Ξέρετε, το διάσημο gay φιλί. Τότε ήταν μεγάλο ταμπού. Σχεδόν 20 χρόνια μετά, είναι ακόμα. Το είδαμε πέρυσι με την "Τούρτα της μαμάς". Unpopular opinion, με επιβράβευσαν με έναν έπαινο κι ένα αναμνηστικό. Ωστόσο, το μικρόβιο της εξέτασης της τηλεόρασης μάλλον λειτουργούσε μέσα μου από τότε και είδατε πού κατέληξα. Να γράφω 5 φορές την εβδομάδα καμιά 10αριά χιλιάδες λέξεις τη μέρα για την τηλεόραση.
*Κλείνει η παρένθεση, συνεχίζουμε.
"Με τον Σπύρο έχουμε μεγαλώσει μαζί. Θα μπορούσε να είναι ο καλύτερός μου φίλος, αν η σχέση μας δεν είχε πάρει αυτόν τον δρόμο. Και θα μπορούσαμε να είμαστε ευτυχισμένοι, αν ζούσαμε σε έναν άλλο κόσμο. Δηλαδή όλα λάθος. Του αρέσει να λέει ψέματα σε όλους, να παίζει αυτόν τον ρόλο του macho. Έχει πάει με όλες στο νησί από την αγωνία του να πείσει τον εαυτό του και όλο τον κόσμο πως είναι straight. Δεν είναι όμως. Έτσι τον θέλει ο πατέρας του, η μάνα του, οι γυναίκες, όλο το σύστημα που ζούμε στο 2022. Όμως όταν είμαστε μαζί μόνο τότε είναι ο εαυτός του. Όλα είναι πιο ωραία όταν είμαστε μαζί. Μπορεί να είναι απλά ένας πειραματισμός σεξουαλικός, έτσι έχω διαβάσει. Για κάποιους είναι αηδιαστική εικόνα, το ξέρω. Πολλοί θέλουν να ξεράσουν μόνο στη σκέψη ότι δύο αγόρια είναι ερωτευμένα. Αν αυτό είναι έρωτας, είναι πολύ περίεργο και άδικο. Φαντάζομαι κανείς δεν επιλέγει να νιώσει τόσο έντονα, διαφορετικά και μοναδικά. Βαθιά μέσα μου όμως θέλω να κρατήσει για πάντα. Είναι ωραίο πράγμα ο έρωτας τελικά". Τα παραπάνω είναι λόγια του τηλεοπτικού Αντώνη για τον Σπύρο στο "Maestro". Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης κατάφερε για ακόμα μία φορά να αφουγκραστεί την κοινωνία. Τότε, το 2003 περίπου, μας σύστησε τηλεοπτικά τα gay ζευγάρια ανδρών, λίγο αργότερα γυναικών και φέτος κατάλαβε το πράγμα πήγε αλλού. Μας έβαλε στον κόσμο των Gen-Z, δηλαδή τους σημερινούς ενήλικες που γεννήθηκαν κοντά στο 2000 και πιο μετά. Που μεγάλωσαν με facebook, instagram, tik tok και μάθανε by default πως υπάρχουν κι άλλοι προσδιορισμοί για συνανθρώπους μας, που τους κάνουν να αισθάνονται υπέροχα μέσα στη μοναδικότητά τους. Και ναι, αυτή είναι ουσιαστική παρέμβαση στα μηνύματα που περνάει η τηλεόραση. Αφήστε την ενδοοικογενειακή βία στην άκρη. Αυτή την ξέρουμε, την πονάμε και προσπαθούμε να την καταπολεμήσουμε. Στην αγάπη και την αυτοδιάθεση να μείνουμε. Συγχαρητήρια Χριστόφορε! Συγχαρητήρια και στους νεαρούς πρωταγωνιστές της σειράς, Ορέστη Χαλκιά και Γιώργο Μπένο.
Την επόμενη εβδομάδα βέβαια θα έχουμε επεισόδιο σε επανάληψη. :-( Μην τα αρχίσουμε αυτά.
Μην ακούτε πολλά για τη Eurovision. Λίγα και καλά θα γίνουν και φέτος. Θα σας έχω σε λίγες μέρες αναλυτικό "πλάνο". Τώρα η φημολογία για συμμετοχή του Κωνσταντίνου Αργυρού, του κορυφαίου pop idol της γενιάς του σήμερα, είναι κατ' εμέ ένας ευσεβής πόθος του ίδιου και των συνεργατών του. Ενδεχομένως και να συμβεί, αλλά απίθανο βλέπω φέτος να είναι στα σκαριά. Άλλωστε τα πουλέν της κάθε εταιρίας ήδη έχουν αχνοφανεί.
Επιστρέφει και το MadWalk. Θα πραγματοποιηθεί στις 13 Δεκεμβρίου, στο TAE KWON DO, θα είμαστε εκεί και θα σας τα μεταδώσουμε όλα τα ωραία όπως κάθε χρόνο. Κάτι μου λέει ότι στη σκηνή του φετινού MadWalk θα δούμε και κάτι σημαντικό για τον μικρόκοσμο του music & fashion crowd. Τι ωραία που τα λέω, σαν να είμαι η SJP. Ό,τι ωραίο γίνει πάντως να ξέρετε πως πάει στον τηλεοπτικό αέρα του MEGA συνεχίζοντας την αποκλειστικότητα των MAD events, που ξεκίνησαν από την πρώτη σεζόν του νέου MEGA.
Είπα νέο MEGA και θυμήθηκα. Μέσα στον επόμενο μήνα θα έχουμε και επιστροφή -κατά πάσα πιθανότητα- αγαπημένου MEGA προγράμματος αλλά αυτή τη φορά με πολύ διάσημο πρόσωπο στην παρουσίαση. Μην ξεχνιέστε!
Οι συζητήσεις πάντως του ΣΚΑΙ με το iTV για το "Love Island” απέδωσαν. Έτσι, το reality θα κατεβάσει ρολά σε λίγες ημέρες, στις 5 Νοεμβρίου συγκεκριμένα. Σε συγκεκριμένο αριθμό επεισοδίων που εγκρίνει η μαμά εταιρία. Θυμάστε που σας έλεγα πως δεν τελειώνουν τόσο πατ κιουτ τόσο ακριβές και μεγάλες παραγωγές; Κάπου εδώ πάντως θα ήθελα -για ακόμα μία φορά- να ξεχωρίσω από τη συγκυρία την Ηλιάνα Παπαγεωργίου. Μια χαρά ήταν η κοπέλα, αν το εγχείρημα δεν απέδωσε δεν έχει καμία ευθύνη. Κάπως όπως δεν θα είχε αν έκανε και 70% τηλεθέαση. Τη δουλειά της κάνει η Ηλιάνα.
Τώρα για το επαναλαμβανόμενο σχόλιο "δεν θα έπρεπε να υπάρχουν στην ελληνική τηλεόραση" για κάποια προγράμματα, εγώ θα διαφωνήσω. Τα προγράμματα που κάνουν παγκοσμίως επιτυχία πρέπει/αξίζει/καλό είναι τελοσπάντων να δίνουν σε κάθε χώρα τις εξετάσεις τους. Δεν υπάρχει πρόγραμμα που δεν πρέπει να υπάρχει στην τηλεόραση, επειδή είναι χαμηλού επιπέδου ξερωγώ. Όλα επιλογές είναι σε αυτή τη ζωή. Αν θέλετε τη γνώμη μου, δεν θα έπρεπε να βγουν στον αέρα τώρα. Αυτό ναι, σας το είχα πει/ γράψει και πέρυσι. Υπήρχαν προγράμματα που δεν θα έπρεπε να είχαν βγει καν στον αέρα, όχι επειδή είναι τα χειρότερα, αλλά επειδή από κάποια στιγμή και μετά δεν υπάρχει χρόνος για τον τηλεθεατή να τα παρακολουθήσει. Μια πολύ έμπειρη νυν παρουσιάστρια, για πάντα στέλεχος όμως, είχε πει πως πρέπει να προβλέπεις πού υπάρχει χώρος στον ανταγωνισμό για να επικρατήσεις. Αν είναι όλες οι θέσεις πιασμένες, μονοψήφια θα πάρεις θες δεν θες. Δεν το είχε πει ακριβώς έτσι, αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Αυτά λοιπόν, καλό σαββατοκύριακο και να μου είστε ήσυχοι.