Τι συμβαίνει με το "Καλό Μεσημεράκι"; Γιατί το απόλυτο τηλεοπτικό hit φλερτάρει με το τέλος του;

Ο Κωνσταντίνος Αντωνάτος γράφει για την εξαιρετικά μοναδική περίπτωση του Νίκου Μουτσινά

Εισαγωγή:

Να σας πω την αλήθεια, όλα ξεκίνησαν όταν χάζευα κάποια σχόλια για τη δουλειά μου στο twitter. Πέρα από κάτι γραφικούς που σε λένε αμόρφωτο, επειδή πατάς γρήγορα τα πλήκτρα του υπολογιστή σου, ένα σχόλιο, από αυτά τα ανώνυμα και τρέχα γύρευε, μού έκανε εντύπωση: "Καλα βγάλατε τ αντωνατο που κ να τον πληρώσει ο μουτσινας πάλι θα τον κράζει; #toprwino" έγραφε το εν λόγω ανώνυμο account που διόλου άσχετο δεν είναι γιατί βλέπει από το πρωί μέχρι το βράδυ τηλεόραση. Κάθισα και σκέφτηκα λοιπόν! Έχω τόσο αρνητική άποψη για τον Νίκο Μουτσινά; Είμαι εμμονικός πολέμιος της εκπομπής που απολαμβάνω τρώγοντας συνήθως μακαρόνια με κιμά τα μεσημέρια; Έτσι αποφάσισα να τα βάλω κάτω. Να σας εξηγήσω τι λατρεύω και τι δεν αντέχω στιγμή σε αυτή την εκπομπή.

Κυρίως θέμα:

Να το πιάσουμε λοιπόν από τη βάση του: Ο Νίκος Μουτσινάς κάνει μια εκπληκτική εκπομπή. Είναι ένα one man show, που στηρίζεται στο άμετρο ταλέντο του στην πλάκα. Δεν είναι σάτιρα, δεν είναι κωμωδία, δεν είναι μυθοπλασία: είναι πλάκα! Η εκπομπή του στο OPEN, που λεγόταν "Για την παρέα", θυμάμαι να είναι η εμμονή μου καθημερινά. Ήταν απολαυστικός, ήταν ελεύθερος να παίξει με κάθε πρόγραμμα, έκανε... ονόματα από τη Μαλέσκου μέχρι τη Μέγκι. Και ήταν λογικό να μην τον χωρέσει το μικρό OPEN και να ενδώσει στο κάλεσμα του ΣΚΑΪ. Έτσι φθάσαμε στο "Καλό Μεσημεράκι".

Τότε ήταν σαν να έβαλε τα καλά του. Ο Νίκος Μουτσινάς με όπλο το ταλέντο του άρχισε να χάνει ορισμένα κομμάτια της εκπομπής του, λόγω κορωνοϊού, αλλά ποτέ δεν έχασε τη συνταγή της. Ναι πολλά πράγματα έλειπαν από επεισόδιο σε επεισόδιο, αλλά πάντα η "Χρυσή Τηλεόραση” παρέμενε σπαρταριστή, ορισμένα σκετς που σκαρφιζόταν ήταν ξεκαρδιστικά και οι συνεντεύξεις του, όταν έβρισκαν ταυτότητα όπως αυτή η αλλοπρόσαλλα υπέροχη συνάντηση με τη Χρύσα Ρώπα πριν λίγες ημέρες, ήταν απολαυστικές.

Μέχρι που στην παράλληλη αφήγηση ξεκίνησε η σοβαροφάνεια του ίδιου. Η ατάκα "Δεν θέλω να κάνω σήμερα εκπομπή" μπορεί να έχει ακουστεί περισσότερες φορές και από τότε που ο Γιώργος Λιάγκας έλεγε για πλάκα πως θα φύγει από το "Πρωινό", το παλιό το ψυχαγωγικό. Ωραία, μια φορά ήταν αστείο, δύο φορές ήταν αστείο, τρεις φορές ίσως καταλαβαίνεις πως θέλει να σου μεταδώσει τις αντικειμενικές δυσκολίες της εκπομπής του, αλλά μετά από κάποια στιγμή καταλαβαίνεις πως αυτός ο άνθρωπος μπορεί και να μη θέλει να βρίσκεται στο πλατό αυτή την ώρα. Και ωραίο αυτό δεν το λες.

Την ίδια στιγμή, η επικαιρότητα επιτάσσει -σύμφωνα με μία πλευρά τηλεοπτικών ανθρώπων- πως πρέπει να συμμορφώνεσαι. Δηλαδή αν έχουμε μια μεγάλη κοινωνική είδηση πρέπει να κατεβάσει ρολά κάθε άλλο ζωντανό πρόγραμμα και να παίζει αυτή. Σαν να μην υπάρχει άλλο θέμα στη χώρα, σαν να μη ζούμε καν έξω από αυτό. Και ως ένα σημείο συμφωνώ κι εγώ. Ναι, ο κόσμος ενδιαφέρεται για ένα θέμα, σχεδόν εμμονικά ορισμένες μέρες. Αλλά ο κόσμος δεν είναι όλοι. Υπάρχουμε και εμείς, οι υπόλοιποι που επιλέγουμε να δούμε τα πάντα. Και το σοβαρό και την πλάκα. Και όταν η πλάκα μπλέκεται με το σοβαρό, η συνταγή για πρώτη φορά χαλάει. Ειδικά όταν πολύ προσωπικές, πολιτικοκοινωνικές απόψεις μπαίνουν στο κάδρο, εκεί η μπάλα χάνεται. Μαζί της και τα ποσοστά τηλεθέασης.

Συμπέρασμα:

Είμαι αυτός που ούτε να ακούσω δεν θέλω πως ο Νίκος Μουτσινάς θα σταματήσει την εκπομπή του. Είναι η καλύτερη εκπομπή της καριέρας του. Με μια υπέροχη διάθεση ως κεντρικό άξονα, με τεράστια βεντάλια περιεχομένου. Με το ταλέντο του κομμένο και ραμμένο πάνω στις ανάγκες της. Και για να είμαι ειλικρινής, το "σταματάω/ δεν σταματάω" την εκπομπή ή το "δεν θα ήθελα να κάνω εκπομπή σήμερα" μού θυμίζει πολύ εκείνη τη σεζόν που έτσι άνευ λόγου και αιτίας εγκατέλειψε το "Δέστε τους". Θα πρέπει για μια φορά (ακόμα) να τιμήσει το τηλεοπτικό του εκτόπισμα και το ομολογουμένως πολύ μεγάλο ταλέντο του μπροστά στην κάμερα, να ανανεώσει το προϊόν του, να το ενισχύσει και να συνεχίσει να κάνει καθαρόαιμη πλάκα στην τηλεόραση. Όπως ακριβώς λατρεύει να παρακολουθεί το κοινό του. Και εγώ είμαι μέσα σε αυτό, από αυτούς που χειροκροτούν δυνατά. Για να είμαι ξεκάθαρος.