Το "Αυτή η νύχτα μένει" έκανε πρεμιέρα στον Alpha και ομολογώ άφησα κάθε άλλο πρόγραμμα παράμερα και συντονίστηκα. Δεν είναι από τις σειρές που βλέπω -που ήθελα να δω μάλλον- για αμιγώς επαγγελματικούς λόγους. Είναι μια σειρά που γούσταρα να δω, ειδικά αφού διάβασα το βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή.
Το πράγμα με αυτή τη σειρά όμως είναι μπερδεμένο. Από το βιβλίο λοιπόν δανείζεται μόνο τον τίτλο και τη θεματική του σκυλάδικου. Ούτε οδοιπορικά, ούτε Αλεξανδρής, ούτε σκυλούδες που προσπαθούν να τραγουδήσουν με κλειστά μικρόφωνα και όλα όσα μπορεί να περιμένεις να δεις, αν έχεις διαβάσει το βιβλίο. Εδώ έχεις μια κοινή θεματική, ένα επαρχιακό σκυλάδικο των μέσων του '80, κάποια από τα "δρώμενα” εκείνων των χώρων και της εποχής και... μια τελείως διαφορετική ερωτική ιστορία.
Πάμε τώρα στη σειρά. Ο πονεμένος από τον χαμό της συζύγου του τοπικός δήμαρχος καλεί την κόρη του για το ετήσιο μνημόσυνό της. Την ίδια στιγμή, ένας λαϊκός ντόμπρος τοπικός ιδιοκτήτης νυχτερινού κέντρου έχει βάλει τη ζωή του στον... πάγο μιας και η αδικοχαμένη σύζυγος του δημάρχου φαίνεται πως είναι η ίδια γυναίκα που σφράγισε τη δική του ζωή. Μη σας τα πολυλογώ, ο δήμαρχος κάπως μαθαίνει τι συνέβαινε τα τελευταία 25 χρόνια πίσω από την πλάτη του και αποφασίζει να τα κάνει όλα ώπα, βάζοντας σκοπό να... ξεβρωμίσει ο τόπος από τα σκυλάδικα. Σε παράλληλη ιστορία, δύο τραγουδίστριες που προσπαθούν να βρουν επαγγελματικό "καταφύγιο” καθεμία για τους δικούς της λόγους, βρίσκονται τυχαία στο "Όνειρο”, το εν λόγω σκυλάδικο του ντόμπρου επιχειρηματία. Αυτά για να μη σας κάνω και σπόιλερζ.
Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: Όλοι παίζουν μια χαρά, οι πρωταγωνιστές ακόμα καλύτερα σε σχέση με τους υπόλοιπους. Έχει γίνει μια φιλότιμη προσπάθεια από πλευράς της παραγωγής με σκηνικά, αμάξια και λοιπά. Ο Βασίλης Μπισμπίκης δικαιώνει τη Δέσποινα Βανδή για τον έρωτα που τρέφει για τα μάτια του, ο Γιάννης Στάνκογλου μας... ξαναθυμίζει πόσο τον αγαπάει ο φακός και πόσο ικανός είναι. Αρκούν άραγε όλα αυτά για μια καλή σειρά; Ίσως και ναι.
Κάπου εδώ λοιπόν σκονταύτουμε πάνω στο μεγάλο μειονέκτημα. Η εποχή. Προσωπικά τίποτα δεν μου θύμιζε πως βλέπω την ελληνική επαρχία του 1984, μη σου πω ούτε του 2004. Οι πρωταγωνιστές είναι με τριμαρισμένο μούσι, τύπου 2022, τα κοστούμια και γενικώς τα ρούχα είναι νορμάλ και δεν έχουν τίποτα από την καλώς εννοούμενη κιτς διάθεση των 80s, τα αυτοκίνητα μου φάνηκαν πιο ρετρό από την εποχή τους -πέρα από την επική Μερσεντές του δημάρχου για την οποία μου έτρεξαν σαλάκια. Ειδικά τα παιδιά του δημάρχου είναι 100% στο σήμερα, λίγο έλειψε να αισθανθώ πως θα ανοίξουν και instagram να κάνουν στόρι. Μέσα σε όλα αυτά, στο "Όνειρο” το περιβόητο σκυλάδικο του Στρατή, όλα ήταν πεντακάθαρα. Στο "Αθηνών Αρένα” να έμπαινες που τραγουδούσε ο Ρέμος μια καπνίλα θα την ένιωθες. Τι καθαρό και φίνο σκυλάδικο ήταν αυτό; Μπράβο που το είχαν έτσι παλατάκι, αλλά συγγνώμη έτσι τα β κατηγορίας μαγαζιά δεν ήταν ούτε στο "Καλώς ήρθε το δολάριο” που έμοιαζαν με οικογενειακή ταβέρνα.
Ναι, θα το δω ξανά το "Αυτή η νύχτα μένει" αλλά μην κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας πως αποδόθηκε όπως έπρεπε η εποχή. Δεν αρκούν μόνο τα φουστάνια των κοριτσών να είναι εκείνης της εποχής. Είναι και το φέρεσθαι, είναι και οι διαθέσεις, είναι και τα λουκ, είναι όλα. Ακόμα και τα γένια, ναι. Οriginal 80s ήταν μόνο η Δανάη Λουκάκη και ο Γιώργος Γιαννόπουλος. Άντε και το πακέτο SANTE στο αμάξι.