Θα διαβάζατε ποτέ ένα site, που αποδεδειγμένα θα σας έλεγαν κάποιοι πως το προτιμούν ελάχιστοι; Θα αγοράζατε ένα περιοδικό που λόγω χαμηλής αναγνωσιμότητας αποφασίστηκε άμεσα η διακοπή της κυκλοφορίας του; Θα πηγαίνατε σε ένα νυχτερινό κέντρο για το οποίο διαρρέεται πως δεν πατάει και πολύς κόσμος;
Κάτι τέτοιο σκέφτομαι, όταν καλούμαστε να γράψουμε για τα "χαμηλά νούμερα τηλεθέασης" του τάδε.
Κανονικά τα νούμερα τηλεθέασης δεν είναι πληροφορία για το κοινό. Ναι, δείχνουν μια τάση, αλλά είναι τόσο τεχνική η χρήση τους, τόσο δειγματοληπτική η δημιουργία τους και τόσο ισχυρό το ντόμινο εντυπώσεων που δημιουργούν, που για εμένα πια δεν μ' αρέσει να γίνονται θέμα συζήτησης.
Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω ακράδαντα στη δύναμη της καλής πληροφορίας. Εγώ είμαι πάντα εδώ και διαθέσιμος να αναδείξω αυτόν που κάνει μια μεγάλη επιτυχία. Σας έχω γράψει άλλωστε τόσες φορές για τέτοιες περιπτώσεις. Ωστόσο, καταλαβαίνω πια πως τα ποσοστά τηλεθέασης και οι βαρύγδουπες ανακοινώσεις για την πορεία μιας εκπομπής δεν γίνονται για να επιβραβευθεί αυτός που τα έφερε στον σταθμό του, αλλά για να σκάσει ο απέναντι.
Λόγου χάρη, έχοντας 6-7 πρόσωπα τηλεοπτικά πρόσωπα πρώτης γραμμής να πάλλονται για ένα slot (σ.σ. ζώνη μετάδοσης δηλαδή) της τάξεως των 4 ωρών, δεν γίνεται να μην παραδεχθείς πως όλες κάνουν καλά τη δουλειά τους. Για τον Θεό, μην περιμένετε να πούμε πως κάποια είναι αποτυχημένη γιατί μια άλλη κάνει υψηλά νούμερα; Αν βλέπατε/ βλέπαμε κάποια στιγμή τα συμβόλαια, τα διαφημιστικά πακέτα και τις αποδοχές τους, μόνο τότε θα καταλαβαίνατε τι σημαίνει "εξαργυρώνω" την επιτυχία στην τηλεόραση.
Την ίδια στιγμή τα νούμερα τηλεθέασης, ορισμένες φορές, μπορεί να είναι και παραπλανητικά. Λόγου χάρη ένα 20% σε μια εκπομπή που παίζεται στις 5:30 το ξημέρωμα μπορεί να είναι κυριολεκτικά μεγαλύτερο από ένα 14% που μπορεί να κάνει μια μεσημεριανή εκπομπή, ωστόσο στην πραγματικότητα περισσότεροι τηλεθεατές έχουν δει τη μεσημεριανή εκπομπή και πραγματικά πολύ λιγότεροι την πρωινή. Η αιτία για την "παραπλάνηση” αυτή φυσικά είναι πως όσο πιο νωρίς παίζεται μια εκπομπή τόσο λιγότεροι είναι οι τηλεθεατές που παρακολουθούν εκείνη την ώρα. Και να θυμάστε πως τα νούμερα τηλεθέασης είναι επί ανοιχτών δεκτών.
Τέλος, το βασικότερο για εμένα, έναν άνθρωπο που αγαπά πολλά και διαφορετικά προγράμματα, είναι η δυσφήμιση. Ο κόσμος έμαθε πια να ακούει, να διαβάζει ποσοστά, χωρίς ακριβώς να ξέρει να τα ερμηνεύσει και την ίδια στιγμή άρχισε να απαξιώνει προγράμματα που κατά τη γνώμη του (ή όσα διαβάζει) "δεν πάνε καλά". Κρίμα κι άδικο! Το σημαντικό στην τηλεόραση, πάντα κατ' εμέ, είναι να βλέπουμε προγράμματα που μας αρέσουν. Τι νόημα έχει αν κάνει 7%, 10%, 12% ή 22%; Το θέμα είναι να αρέσει. Αντιστρόφως λειτουργεί φυσικά και η αξία του προγράμματος. Δεν σημαίνει τίποτα αν ένα reality φτάνει κάθε βράδυ το 40% για την ποιότητά του ως τηλεοπτικό προϊόν.
Όλα αυτά που λέω συνοψίζονται σε ένα tweet που διάβασα και αποτέλεσε αφορμή για το κείμενο αυτό. Και ευτυχώς με αυτό το tweet συμφωνούσε η Ναταλία Γερμανού. Μια ηγέτιδα ζώνης που ποτέ δεν εμφανίστηκε ως ορκισμένη τιμωρός του ανταγωνισμού της είτε βρίσκεται μπροστά είτε βρέθηκε πίσω από αυτόν. Clap clap.