*Aide-mémoire: συντομευμένο κείμενο που επιτρέπει σε κάποιον να έχει μια γενική εικόνα ορισμένων γνώσεων
- Δεν συγκινήθηκαν οι τηλεθεατές από τον ενημερωτικό μαραθώνιο, φίλοι μου. Το βράδυ της Τρίτης τελικά το μεγαλύτερο ποσοστό στη βραδινή ζώνη το σημείωσε η ξένη ταινία που μετέδιδε το STAR. Και αυτό είναι ενδεικτικό της διάστασης που υπάρχει μεταξύ των social media, των τηλεθεατών αλλά και της ίδιας της κοινωνίας που ολοένα και με περισσότερο πάθος απαξιώνει τις ξύλινες αντιδράσεις των mainstream media και αρέσκεται στο να ακούει κραυγές στις online πλατφόρμες. Δεν σας λέω πως δεν ενημερώθηκαν, μια χαρά τα άκουσαν όλα. Δεν λέω πως δεν ενδιαφέρθηκαν, όσοι θέλησαν να δώσουν σημασία.
- Σε μια κοινωνία όμως που τα πάντα άγονται και φέρονται από likes, RT και followers περιμένεις να βρεις λογική; Και το βράδυ της Τρίτης κατάλαβα πως θέλουμε τόσα περισσότερα να πούμε για τον πόνο του άλλου και τόσα λιγότερα να κάνουμε. Με το να κάνεις repost συγκινητικά τσιτάτα για τις πυρκαγιές, τη χώρα σου ή τον κάθε κυβερνώντα ανά τους αιώνες δεν έλυσες το πρόβλημα. Βγες στην κοινωνία, πράξε προς επίτευξη όσων πιστεύεις, στήριξε ενεργούς πολίτες. Άσε τα instagram και τα twitter με τις επαναστάσεις του καναπέ κάθε φορά. Το έργο απαιτεί συμμετοχή στον πραγματικό κόσμο. Από τις οθόνες κι εγώ σου βγαίνω Καραϊσκάκης...
- Άδικο πάντως και για αυτούς τους δόλιους τους ρεπόρτερ των ενημερωτικών εκπομπών και των δελτίων. Επαγγελματίες που τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ να καλύψουν τα πάντα, όχι για χρυσά συμβόλαια χιλιάδων ευρώ. Μέσα στο κρύο, τη βροχή, τη φωτιά, τα χαλάσματα. Και τελικά οι θεατές τους τη λένε και από πάνω. Τι σου φταίει μωρέ ο άνθρωπος που κάνει τη δουλειά του, μες στις φλόγες;
- Με καστ... οδοστρωτήρα ξεκίνησε γυρίσματα το "Αυτή η νύχτα μένει" του Alpha. Τι όμορφο πράγμα να είσαι θεατής της γέννεσης τέτοιων παραγωγών, που θα αφήσουν το δικό τους αποτύπωμα στην ελληνική τηλεόραση. Δεν έχει να κάνει τόσο με τα ποσοστά που θα σημειώσει κάθε δουλειά, δεν είναι φτιαγμένα όλα για να κάνουν 40%. Το σίγουρο είναι πως κάθε αξιόλογη δουλειά με ταυτότητα μένει στην ιστορία και παίρνει τη θέση της στις καρδιές του θεατών.
- Το στοίχημα είναι, φίλοι μου, να το πάρουν πρέφα αυτό και οι ζωντανές εκπομπές και να μην βγάζουν τα μαχαίρια μόλις ακούσουν ή εντοπίσουν κάτι που δεν τους βολεύει. Εδώ είστε και εδώ είμαι για το τι θα γίνει τη νέα τηλεοπτική σεζόν. Το "στ' άρματα, στ' άρματα" θα είναι λίγο, μπροστά στο πόλεμο εντυπώσεων που θα ξεσπάσει για το ποιος περνά μπροστά. Και δεν τα βάζεις με τις διαφορές στήθους στις απανταχού ζώνες.
- Τρίτη βράδυ επέστρεψε και η Δέσποινα Βανδή στο "Άλσος”. Στον χώρο που "άνοιξε” με μια τεράστια επιτυχία, το "Δικό μας σινεμά” , πριν λίγα χρόνια. Η Δέσποινα έλαμπε μέσα στη στιγμή επιτυχίας που σημειώνει, απέδειξε για μια φορά ακόμα το καλλιτεχνικό της εκτόπισμα, ενώ θα ήσουν τυφλός αν δεν έβλεπες και τη διάχυτη ευτυχία που βιώνει, μιας και "ακούγεται” από κάθε της κίνηση. Ο Γιώργος Θεοφάνους στο πιάνο του τα έδωσε όλα. Μια βραδιά να τη θυμάσαι και ένα "σχήμα” να μην το χάσεις όπου κι αν βρεθείς. Και τι ωραίο πράγμα να διασκεδάζεις αξιοπρεπώς και... καθιστός σε ένα τέτοιο θεατρικό κόσμημα στην καρδιά της Αθήνας. Το "Άλσος” είναι το όνειρο κάθε καλοκαιρινής παραγωγής.
- Θυμάστε τη Νίνα Μαζάνη που μας σύστησε στο "Just the 2 of us” ως youtuber/ καλλιτέχνιδα ο Νίκος Κοκλώνης; Τις τελευταίες μέρες έχει βγάλει μια ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ με τον Πάνο Μουζουράκη που έχει τίτλο "Η γιορτή”. Άλλη μια απόδειξη πως ένα ταλέντο θέλει μια ώθηση και ανοιχτή αγκαλιά για να αποδείξει όσα μπορεί. Καλοτάξιδο παίδες!
- Και κάτι προσωπικό: Όλο αυτό το ταξίδι με τις απόψεις σε... τίτλους κρατάει μεταξύ μας 8-9 χρόνια. Από τη "Χρυσή Δεκάδα" στο "Aide-mémoire" ανοίξαμε τον δρόμο στο να λέμε τα πράγματα για την τηλεόραση, για την καθημερινότητά μας, για τη φασάρα μας γενικότερα κανονικά. Κάθε μέρα, κάθε βδομάδα, εδώ και χρόνια, στο Yupiii. Από την Κατερίνα Καινούργιου και το blog της, στον Τάσο Μαστρογιάννη μέχρι τη Δήμητρα Αλεξανδράκη. Από την Κάλλια Καστάνη, μέχρι κι εμένα... Μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που έδωσε σκυτάλη σε εμάς που είμαστε εδώ τώρα και μοιραία εμείς θα δώσουμε σε κάποιους άλλους που θα ακολουθήσουν. Χωρίς παρεμβάσεις και πονοκεφάλους. Χωρίς σταριλίκια. Χωρίς σελεμπριτιλίκια. Σας ευχαριστώ που αν και το "Aide-mémoire" είχε δώσει τη θέση του σε άλλου είδους αρθρογραφία, πάντα με προσωπική άποψη και όχι με... δελτίο, εσείς είστε εδώ. Και τουλάχιστον εσείς δίνετε και ψήφο εμπιστοσύνης και καλή διάθεση.
- Επειδή άκουσα πολλή Βανδή χθες θα κλείσω με ένα στίχο της Ζωή Γρυπάρη που έχει τραγουδήσει η καλύτερη τραγουδίστρια που συνάντησα στη ζωή μου:
Έρωτα θέλει η ζωή, έρωτα θέλει
Κι άσε τους άλλους να ζηλεύουν είναι επόμενο
Έρωτα θέλει η ζωή κι ένα τραγούδι το πρωί
Έρωτα θέλει η ζωή και όχι πόλεμο