Να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: οι "Άγριες Μέλισσες" έπρεπε να τελειώσουν στο τέλος της δεύτερης σεζόν. Έτσι είχε σχεδιαστεί και συμφωνηθεί. Η τεράστια επιτυχία της περυσινής σεζόν που ομολογουμένως έβρισκε αξιόμαχο αντίπαλο μόνο στο GNTM και το MasterChef έκανε τους ανθρώπους του σταθμού να πείσουν τους δημιουργούς να το πάνε για μία τρίτη, bonus σεζόν.
Καλή ή κακή επιλογή; Καλή για τους φανατικούς της σειράς αλλά και για τον μέσο θεατή. Οι "Άγριες Μέλισσες" αντικειμενικά είναι μια καλή σειρά. Κάπως σκοτσέζικης αισθητικής, γιατί στο τηλεοπτικό Διαφάνι ο ήλιος δεν λάμπει πραγματικά με τη ψυχή του, αλλά καλή. Με κορυφαίους ηθοποιούς, με ωραίες μουσικές, με σαπουνοπερίστικης λογικής εξελίξεις που οι ωραίοι διάλογοι, η "να μη θυμίζει καθημερινό” σκηνοθεσία και τα Νετφλιξιακά πρότυπα που γνώρισε ο θεατής έσωζαν. Στην προσπάθεια να συνεχιστεί, χωρίς να ακυρώσουμε την αρχική ιστορία, πεθάναμε τους μισούς ήρωες. Λάθος. Αν συνεχίζεις τη σειρά, την πας μέχρι τέλους. Δεν μας πεθαίνεις την Ανέτ για το 40% τηλεθέαση και μετά μας επιστρέφεις στο Διαφάνι σαν να γυρνάμε στο πατρικό μετά το μνημόσυνο του παππού.
Μέσα σε όλα, η συνέχεια της σειράς κούμπωνε με την εποχή της Χούντας. Θα τους εκμοντερνίσουμε σου λέει και για να μην πιάσουμε βαθύ 70 και ξαφνικά μου βρεθούν να φοράνε ζιβάγκο και γίνει η Λενιώ σαν την Κατερίνα Παπουτσάκη στα "Καλύτερά μας χρόνια” θα τους κρατήσουμε στην εφταετία. Μαύρη η ώρα και η στιγμή για το γκρίζο Διαφάνι που όλοι μας βγήκαν αριστεροί, πέρα από τους χάρντκορ Σεβαστούς που ξεπουλήθηκαν στο καθεστώς έναντι πινακίου φακής.
Το αστείο με αυτή τη δουλειά είναι πως ο κόσμος που σε ξέρει γνωρίζει τι δουλειά κάνεις με μία αμφισημία. Όταν μια φράση ξεκινάει με την ατάκα "εσείς στα κανάλια", που ανάθεμα αν έχω δουλέψει ποτέ με κανάλι, ξέρω πως θα καταλήξει σε τηλεοπτική εξομολόγηση. Ο κύριος που με συνάντησε πρόσφατα με έπιασε για τα καλά να μου λέει για τις "Άγριες Μέλισσες". "Ποιος τους είπε πως εγώ έχω όρεξη να βλέπω αντιχουντικό μανιφέστο κάθε βράδυ στον ΑΝΤ1;" μου είπε με πολύ μεγάλη άνεση και ειλικρίνεια. "Κανείς" του απάντησα, συμπληρώνοντας: "Για αυτό και έχουν χαμηλά ποσοστά τηλεθέασης σε σχέση με πέρυσι".
Τις τελευταίες μέρες ρωτούν τους ηθοποιούς -τι φταίνε κι αυτοί οι δόλιοι- αν αλλάζουν τα επεισόδια και αν τα χαμηλότερα σε σχέση με πέρυσι -και καθόλου χαμηλά σε γενικές γραμμές- ποσοστά τηλεθέασης έχουν φέρει πανικό στη σειρά με αποτέλεσμα η Λενιώ να τρέχει ξυπόλητη στα αγκάθια και ο Λάμπρος να τρώει με μανία τα κόκκινα σταφύλια των Αριστερών της εποχής. Όχι, οι ηθοποιοί δεν θα σου απαντήσουν, γιατί θα υπερασπιστούν τη δουλειά τους. Έτσι πάει το πράγμα. Όμως εμείς μπορούμε να πούμε το προφανές: η σειρά έπεσε γιατί χάλασε η ιστορία.
Όταν δίνεις πόνο για ένα επικά τηλεοπτικό love story δεν μπορείς να μου χώνεις τόσο σκληρά μηνύματα με το έτσι θέλω. Εμ πέθανες τους πρωταγωνιστές, εμ ξέντωσες την ιστορία, θες να αλλάξεις και την ταυτότητα του ερωτικού δράματος; Ποσώς δεν μου φταίει ο Αιμίλιος Χειλάκης που παίζει εξαιρετικά, συμπαθέστατος και ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, αλλά "Άγριες Μέλισσες" χωρίς Κάτια Δανδουλάκη δεν μπορείς να κάνεις. Σαν να θες να ξανακάνεις το "Παρά Πέντε" χωρίς τη Θεοπούλα, Γίνεται;
Οι "Άγριες Μέλισσες" πάνε μια χαρά για αυτό που είναι φέτος: μια βαριά δραματική σειρά, με ερωτικές ιστορίες και έντονο πολιτικό περιεχόμενο. Αν τις κρίνετε έτσι, η σειρά πάει... πετώντας! Αν θυμηθείτε Βόσκαρη, παράνομους δεσμούς, ερωτικά πάθη, δολοφονίες και λοιπά επαρχιακά δράματα, ε μάλλον καταλαβαίνετε πως όφειλε να κλείσει τα μάτια της και η ιστορία μαζί με τη δόλια Ανέτ.