Τι έχει αλλάξει τώρα; Πολλά, με πρώτο και ίσως κυριότερο το γεγονός ότι η αρχική δομή των ριάλιτι έχει διασπαστεί δημιουργώντας δύο νέες κατηγορίες: τα «σπιτικά» και τα καθαρά «διαγωνιστικά». Στα «σπιτικά» ριάλιτι ζητούμενο παραμένει η συγκίνηση που εξασφαλίζεται πλέον ήδη από το θέμα. Κατά αυτό το μοτίβο «Νέος Αγρότης Μόνος Ψάχνει», «Κάτι Ψήνεται» μεταξύ των γειτόνων μας και μάλλον «Για Λογαριασμό τους». Το δάκρυ πέφτει σύννεφο, είτε από τα κρεμμυδάκια είτε από τα χρέη, οι παραγωγές βγαίνουν οικονομικότερες αφού τα επεισόδια γυρίζονται στα σπίτια των διαγωνιζομένων -που την επόμενη μέρα επιστρέφουν άγνωστοι μεταξύ αγνώστων- και όχι σε κάποιο σπίτι-στούντιο, ή απομονωμένο νησί. Ο δε Αντρέας Μικρούτσικος είναι πλέον περιττός.
Τα «διαγωνιστικά» από την άλλη (βλ. «X-Factor», «Ο Διάδοχος του Ούρι Γκέλερ») περιορίζονται στο show. Οι παίκτες βγαίνουν στη σκηνή, κάνουν ό,τι είναι να κάνουν, κρίνονται και επιστρέφουν σπίτι τους μεν, off-camera δε. Τους βλέπουμε πιο σπάνια, γιατί πού να τρέξεις να τους μαζέψεις μεσοβδόμαδα. Σ' αυτά δεν έχει κλάμα, κι αν έχει παρουσιάζεται διακριτικά. Επίκεντρο του ενδιαφέροντος είναι το καθεαυτό θέαμα και οι star κριτές που προσθέτουν στο show το δικό τους star quality. Όσο για τους παίκτες που εμφανίζονται μπροστά στην κριτική επιτροπή; Αποτελούν απλά μια καλή αφορμή για τα πνευματώδη σχόλια του Ηλία Ψινάκη και για τις juicy «κριτικές» κόντρες.
Αλλά μέσα σ' όλη αυτή τη νέα ριάλιτι πραγματικότητα υπάρχει κάτι που κρατά τα παλιά αγαπημένα μοτίβα: Tο «Next Top Model» είναι το μοναδικό που επιμένει παραδοσιακά, προσφέροντας ακόμα μια αξέχαστη τηλεοπτική «διαστροφική» απόλαυση: Μαζεμένα σ' ένα σπίτι, όμορφα κορίτσια να σφάζονται για το πιατοπλύσιμο!