Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή κάτι: η μπριζόλα είναι ένα συγκεκριμένο κομμάτι του ζώου. Ως μπριζόλα όμως εννοούμε και οποιαδήποτε κοπή δίνει ως αποτέλεσμα κάτι που τη θυμίζει: παραλληλεπίπεδη (στις δύο μεγάλες της επιφάνειες), λεπτή η χοντροκομμένη, με ή χωρίς κόκκαλο που μπορεί να ψηθεί σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα - αυτό που οι Αμερικανοί αποκαλούν steak.
Τα λάθη που περιγράφουμε και οι λύσεις που προτείνουμε αφορούν όλα τα είδη του κρέατος: μοσχάρι, χοιρινό, αρνί. Με κάποιες όμως αναγκαίες διευκρινήσεις: οι θερμοκρασίες που δίνουμε, σχετικά με το βαθμό καταλληλότητας (σύμφωνα με τα γούστα μας) μιας μπριζόλας, δεν αφορούν τις χοιρινές μπριζόλες. Οι βαθμοί που θα πρέπει να αναπτύξει στο εσωτερικό της μια χοιρινή μπριζόλα (πρώτη ή λαιμού) οφείλουν να είναι μεγαλύτεροι καθαρά για λόγους υγιεινής.
Επίσης δεν έχουμε αναφερθεί σε ένα λάθος που κάνουν πολλοί: να γυρίζουν το κρέας κάθε 10, 20, 30 κ.λπ. δευτερόλεπτα - ψήθηκε η μια πλευρά; Γυρνάμε την μπριζόλα να ψηθεί κι η άλλη. Για το μοσχάρι και το χοιρινό είναι ένα λάθος που δεν επηρεάζει όμως το τελικό αποτέλεσμα, ενώ για ένα μεγάλης ηλικίας αιγοπρόβατο (τράγο, προβατίνα, γίδα) δεν αποτελεί λάθος - μια κοτολέτα από προβατίνα ή γίδα απαιτεί μεγάλους χρόνους άμεσου (με τη φωτιά από κάτω) ψησίματος και το τακτικό γύρισμα αποτρέπει το καρβούνιασμα.
Επίσης δεν ασχοληθήκαμε με το συνηθέστερο των λαθών (και πιο καθοριστικό) που κάνουμε όλοι: αγοράζουμε μπριζόλες από το σουπερ μάρκετ ή από τον (άψαχτο) χασάπη της γειτονιάς μας.