Οι προβληματισμένοι από την εμφάνισή της στην τηλεοπτική κολυμβήθρα του Σιλωάμ, πρωτοστατούντος του Σπύρου Παπαδόπουλου, μιλούν για «ασέβεια» και λίγο πολύ για «αστειότητα» στην απόπειρα της Πάολας να τραγουδήσει Χατζιδάκι και Γκάτσο. Δεν είμαι ο πιο αρμόδιος να κρίνω αν το είπε σωστά το τραγούδι, αλλά τελικά ποιος έχει δικαίωμα να κρίνει έναν αντικειμενικά καταξιωμένο καλλιτέχνη για το αν κάνει καλά τη δουλειά του; Πάντως, εγώ αν ήμουν στο κοινό και θα χειροκροτούσα και θα περνούσα καλά με αυτό που έβλεπα και άκουγα. Κυρίως, για το πάθος της ερμηνείας της και τον σεβασμό σε αυτό που απέδιδε με τη φωνή της.
Όσο και αν δεν θέλει να το παραδεχθεί μια μεγάλη μερίδα του «σχολιαστικού» κοινού, η Πάολα και αρκετοί συνάδελφοί της είναι οι mainstream εκπρόσωποι της ελληνικής μουσικής. Αν δεν μπορείτε να συντονιστείτε με αυτό που ακούει η πλειοψηφία στη χώρα που μεγαλώνετε και ζείτε, τουλάχιστον παραδεχθείτε το και ας κλείσουμε μονομιάς αυτή τη συζήτηση.
Με αφορμή όλο αυτό το κακοηθέστατο κράξιμο που δέχθηκε η Πάολα, όχι μόνο για το «Στην Υγειά Μας» αλλά και για το σύνολο της καλλιτεχνικής της ύπαρξης και επαγγελματικής της πορείας τα τελευταία χρόνια, θα σας μεταφέρω λίγα χρόνια πίσω. Θα σας πάω περίπου στο 2003 και σε ένα talk show του Νίκου Ευαγγελάτου στο ALTER.
Μία από τις καλεσμένες ήταν η Βίκυ Μοσχολιού, την οποία αν θέλετε την κυνική μου γνώμη δεν διεκδικούσε κανένα άλλο «καλό κανάλι» αφού εκείνη την εποχή μάχονταν να βρουν τρόπο να φέρουν ακόμα ένα σκληρό ριάλιτι για να ξεπεραστεί ο μύθος της Ρούλας Βροχοπούλου και του Φραν. Τότε, λοιπόν, η αξέχαστη αυτή καλλιτέχνιδα μιλούσε για την απίθανη καλλιτεχνική της πορεία, τη στροφή στις μπουάτ της Πλάκας, τις συνεργασίες της. Θυμάμαι χαρακτηριστικά λέει «έχω τραγουδήσει την άμμο της θάλασσας». Και τη χαιρόμουν με τη ψυχή μου για όλο αυτό τον ακομπλεξάριστο απολογισμό, που ούτε ξέρω πόση παγέτα και πόσα λουλούδια είχε να μετρήσει... Εκεί, λοιπόν, μέσα σε αυτό τον θαυμαστό απολογισμό, η μεγάλη Βίκυ Μοσχολιού παραπονέθηκε πως κανείς δεν δέχθηκε να της δώσει ένα χώρο όπως το «Ηρώδειο» ή το «Μέγαρο Μουσικής» για μια συναυλία αφιερωμένη στην καριέρα της. Να σας θυμίσω, καλώς ή κακώς, πως σήμερα αυτοί οι χώροι δίνονται απλόχερα σε καλλιτέχνες όπως η Μόνικα ή η Ελεωνόρα Ζουγανέλη που δεν έχουν το 1/3 της καριέρας της Βίκυς Μοσχολιού. Απλά τώρα οι διάφορες Μόνικες είναι cool, αλλά ακόμα και σήμερα η Μοσχολιού και το ρεπερτόριό της φαντάζουν κάπως δεύτερα – κυριολεκτικά λαϊκά. Κι ας κάνουμε τώρα συναυλίες αφιερωμένες στη μνήμη και το έργο της...
Και δεν ξέρω γιατί, αλλά ο παραλληλισμός αυτός μου ήρθε κατευθείαν στο μυαλό μόλις είδα την Πάολα να τραγουδάει στο τηλεοπτικό γλέντι του Alpha. Κι ας είναι ιερό σήμερα να τραγουδήσει κανείς το «Άνθρωποι Μονάχοι». Καθαγιάστηκε κι αυτό με τα χρόνια. Ειρωνία; Η Πάολα σχεδόν ξεκίνησε την εκπομπή με αυτό το κομμάτι...
Η Πάολα είναι μια μεγάλη καλλιτέχνιδα, εκκεντρική, πραγματικά αντισυστημική όσο αφορά στο κύκλωμα στο οποίο το επάγγελμά της ανήκει. Και κατάλαβα πως μπήκε σε καλούπια για να πάει στον Παπαδόπουλο και αυτό με νευρίασε. Γιατί το καθαρόαιμο ρεπερτόριό της δεν ακούστηκε στην εκπομπή, παρά για ένα δυο τραγούδια. Ενώ ο «Θυμός» του Γιώργου Θεοφάνους που είναι το δικό της ξόρκι απέναντι στη «μαγαζίλα» που της χρεώνουν, έκλεινε τη βραδιά. Εμπορική υποχρέωση της παραγωγής ή στιγμή συνειδητοποίησης για το πόσο υποκριτική γίνεται ώρες ώρες μια καθαρόαιμα λαϊκή εκπομπή; Ένας Θεός ξέρει.
Αλλά δεν πειράζει κι αυτό. Γιατί η Πάολα, με την εμφάνισή της στη συγκεκριμένη εκπομπή απέδειξε πως είναι Κυρία. Μπορεί να την περιόρισαν, μπορεί και να της επέβαλαν τι θα τραγουδήσει. Μπορεί να υποκλίνονταν διαρκώς σε μια διαχρονική τραγουδίστρια, την Πίτσα Παπαδοπούλου, από την οποία η Πάολα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα σε ταλέντο. Αλλα η Πάολα, μέσα σε αυτό το τελείως υποκριτικό σύνολο -κατά την ταπεινή μου άποψη- έλαμψε. Για την καλλιτεχνική της ταυτότητα, για την ορμητική της χημεία με το κοινό που την αγαπάει περισσότερο από τα media, για αυτό που είναι στα αλήθεια.
Όσο για τα «σκυλάδικα»... Είναι αστείο στις μέρες μας, ένα θέαμα υψηλών προδιαγραφών, με καταξιωμένους σκηνοθέτες, χορογράφους, καλλιτέχνες και μουσικούς, να χαρακτηρίζεται έτσι. Και το χειρότερο, μάλιστα, είναι πως αυτοί που τα λένε όλα αυτά θα έδιναν τη ψυχή τους με αντικαταβολή για να έχαιραν έστω της μισής αποδοχής των πρωταγωνιστών αυτών των... μαγαζιών.
Το μόνο που έχω να πω, λοιπόν, είναι αυτό: Να θυμηθούμε να πούμε και ένα «μπράβο» στην Πάολα, πριν είναι πολύ αργά. Μην βρεθούμε πολλά χρόνια μετά να πούμε «κρίμα που δεν είχε τη στήριξη και τις ευκαιρίες που της άξιζαν».
Το καλό λαϊκό δεν είναι καν έντεχνο και ο Χατζιδάκις δεν είναι κτήμα κανενός.
Τα τραγούδια είναι για να τα τραγουδάει ο κόσμος. Όχι οι εκλεκτοί ενός συστήματος.
«Ανέκαθεν, ό,τι υπήρξε αληθινό ήταν και μεγάλο, και δυνατό· με μόνη τη διαφορά, πως η επίσημη φθορά δεν το άφηνε ποτέ ν’ αναπτυχθεί ομαλά»
Μάνος Χατζιδάκις
Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
https://www.snapchat.com/add/SirConstantino
http://instagram.com/sirconstantino
https://twitter.com/SirConstantino
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
