Ο κορυφαίος πολιτικός ηγέτης του πλανήτη, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, επισκέφτηκε την Αθήνα για επαγγελματικούς λόγους, ωστόσο ήταν παραπάνω από προφανές ότι δεν ήρθε μόνο για business αλλά και για αρκετό pleasure.
Πολλά βράδια, πηγαίνοντας βόλτα με τη μαμά μου στην Πατησίων, βλέπουμε τον Παρθενώνα από μακριά, φωτισμένο και περήφανο να στέκει εκεί ανά τους αιώνες. Η μαμά μου, λοιπόν, πολλές φορές μου τονίζει πόσο μεγάλη ευλογία είναι να έχουμε κάτι τόσο σημαντικό να χαρίζει έμπνευση και ουσιαστικά να δίνει σημασία στην ύπαρξη αυτής της πρωτεύουσα στο πολιτισμικό γίγνεσθαι του πλανήτη. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά πολλές φορές το βρήκα απλοϊκό. Ο Barack, που μάλλον δεν το έχει αυτό κάθε μέρα σε απόσταση δέκα λεπτών από το σπίτι του, είχε «όνειρο ζωής» να ανέβει στον Ιερό Βράχο και να ξεναγηθεί. Να δει από κοντά αυτό που εμείς έχουμε ως δεδομένο, κάτι σαν το αδιάφορο συντριβάνι του Συντάγματος. Και δεν πάμε ποτέ. Δεν μας ενδιαφέρει γιατί στέκει εκεί μερικές χιλιάδες χρόνια. Πολλοί από εμάς δεν γνωρίζουν καν τι είναι, πότε φτιάχθηκε, ποιος ήταν ο ρόλος του και τι συμβολίζει στον σύγχρονο παγκόσμιο πολιτισμό.
Ας το παραδεχθούμε, οι συναντήσεις του Barack Obama με τους Έλληνες πολιτικούς σε έκαναν να νιώθεις πιο μίζερος και από τον Θανάση Βέγγο στο «Από πού πάνε για τη Χαβούζα;». Έβλεπες τον Έλληνα πρωθυπουργό να στέκει εκεί, στην πολυθρόνα του, να τρολάρεται από όλο το διαδίκτυο, για την εικόνα του, τον λόγο του, την γενικότερη εμφάνισή του. Και κάπου μέσα μου, ακόμα και αν ποτέ μου δεν τον υποστήριξα, αναρωτιόμουν: «Αυτός ο άνθρωπος ήταν το μέλλον της Ελλάδας;». Είδα και τον Προκόπη Παυλόπουλο, που στάθηκε λίγο περισσότερο στο ύψος του, να καλωσορίζει τον Barack Obama αλλά να φαίνεται πάλι ξύλινος ο λόγος του, παλιακό το προφίλ του, ξεπερασμένη η δυναμική του. Κανένα πολιτικό όραμα, καμία έμπνευση για τον λαό.
Ακόμα και αν σκεφτείς ότι ο Barack Obama ήθελε να μιλήσει στην Πνύκα για τους προφανείς συμβολισμούς, θα καταλάβεις πόσο τετραπέρατος πολιτικός είναι ακόμα και λίγες ημέρες πριν το τέλος της ενεργούς δράσης του στην Προεδρία των ΗΠΑ. Ο Obama, λες και ήρθε ορκισμένος να μας τρίψει στη μούρα πόσο λίγοι, ευνουχισμένοι, βυθισμένοι στην (απολιτίκ ή χαζοβιόλικα φανατισμένη) μιζέρια μας. Σε αυτούς, τους χαμένους Έλληνες, μιλούσε και ο Βερύκιος τόσες μέρες, που μάταια προσπαθούσε να εξηγήσει πόσο τεράστια σημασία και ιδιαίτερο συμβολισμό κρύβει η επιλογή της Ελλάδας ως σταθμός στο Κύκνειο Άσμα του Barack Obama.
Ομολογώ πως την ομιλία του στο «Σταύρος Νιάρχος» δεν μπόρεσα να την παρακολουθήσω live. Εκείνη την ώρα, καλώς ή κακώς, έπρεπε να δω για επαγγελματικούς λόγους την Ελένη Μενεγάκη και να κάνω θέματα. Τι να κάνουμε; Αυτή είναι η δουλειά μου. Ωστόσο, αυτό το «Ζήτω η Ελλάς» μου σφηνώθηκε έντονα στο μυαλό και μου προκάλεσε ένα πόνο στο στομάχι. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έπρεπε να έρθει ο Obama από την άλλη άκρη του πλανήτη για να ακούσω αυτή τη φράση ξανά.
Γιατί μια ολόκληρη γενιά πείσθηκε να ζει στην «Ελλαδίτσα» ή την «ΨωροΚώσταινα» και όχι σε ένα κράτος που λέγεται «Ελλάς» και σέβεται τον εαυτό του; Γιατί κανένας δεν βρέθηκε, τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, να μιλήσει στη νέα γενιά και να την πείσει (έστω και υποσυνείδητα) να λέει «Ζήτω η Ελλάς» σε κάθε στραβοτιμονιά; Και γιατί εγώ, που μεγάλωσα σε ένα κάπως συντηρητικό οικογενειακό κλίμα πηγαίνοντας σε ένα παλιακό και θρησκόληπτο ιδιωτικό σχολείο, πρέπει να απολογούμαι κάθε φορά που λέω πως ο μέσος νέος Έλληνας πρέπει να μείνει στη χώρα του, να είναι περήφανος για αυτή και να είναι σίγουρος πως, εφόσον προσπαθήσει, θα τα καταφέρει;
Όλοι αυτοί οι προβληματισμοί, λοιπόν, μου ήρθαν μπρος στα μάτια μου. Ειδικά βλέποντας το επικοινωνιακό μεγαλείο του Barack Obama (που δεν είναι τέλειος, όπως κάθε ηγέτης τέτοιου βεληνεκούς) και την αμπαλοσύνη της ελληνικής πραγματικότητας του 2016. Ενός λαού που έχει χάσει τη μπάλα, ενός λαού που ενδιαφέρεται μόνο για το politicaly corect, ακόμα και αν τα κάνει όλα λάθος. Ακόμα και αν δεν μπορεί να αντιληφθεί πως το να ψηφίζεις είναι υποχρέωσή σου και όχι προαιρετική διαδικασία, μια τυχαία Κυριακή που μπορεί να πας και για ένα freddo.
Άστα να πάνε, Barack μου.
Τρέμω για τη γνώμη που σχημάτισες πραγματικά για τους Έλληνες των ημερών μου.
Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
https://www.snapchat.com/add/SirConstantino