Διάβασε ένα μικρό απόσπασμα της συνέντευξής του:
Πολλοί τηλεθεατές που παρακολουθούσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Λονδίνο, το 2012, δεν θα ξεχάσουν τη στιγμή που ο όμορφος Έλληνας αθλητής με τα τζίντζερ μαλλιά ξέσπασε σε αναφιλητά, μπροστά στους δημοσιογράφους, ψελλίζοντας συνεχώς «συγνώμη». Ο Σπύρος Γιαννιώτης είχε μόλις κατακτήσει την τέταρτη θέση στον τελικό των 10 χλμ. ανοιxτής θαλάσσης, με χρόνο 1:50:05.3. «Εκείνη τη στιγμή πραγματικά έσπασα. Θα σου εξηγήσω το γιατί. Φεύγεις 17 ετών από το σπίτι σου. Ονειρεύεσαι ένα μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Το έχεις απωθημένο πολλά χρόνια κι έχεις ηλικιακά περιθώρια για να το πετύχεις. Φτάνεις εκεί και ξέρεις ότι μπορείς να το καταφέρεις. Ήμουν πολύ πιεσμένος όταν βγήκα από το νερό και δεν είχα κερδίσει μετάλλιο, ένιωθα ότι απογοήτευσα πολύ κόσμο. Φίλους, γνωστούς, τον προπονητή μου, ακόμα και όσους κάθισαν να με δουν στην τηλεόραση. Απογοήτευσα και τον εαυτό μου, αλλά πρώτα βάζω τους άλλους. Ήμουν πολύ φορτισμένος. Ό,τι κάνω το κάνω από καρδιάς και με ένταση. Δεν ξέρω αν ήμουν ευαίσθητος πάντα ή έγινα με τον αθλητισμό» εξηγεί στο People ο Σπύρος, αναφερόμενος σε εκείνη τη στιγμή που κέρδισε μεν την 4η θέση, αλλά δεν ανέβηκε στο βάθρο.
Στην Κέρκυρα έγινε και η πρώτη του επαφή με το κολύμπι. «Ήμουν πολύ μικρός, γύρω στα 5. Δεν μπορούσα να βγάλω την πισίνα από τη μία άκρη στην άλλη. Καθόμουν στη μέση της διαδρομής, έπαιρνα ανάσες και συνέχιζα. Τη στιγμή που το κατάφερα, ένιωσα πολύ περήφανος για το κατόρθωμά μου. Η μητέρα μου, Brenda, ήταν κολυμβήτρια και με μύησε από νωρίς στο χώρο. Ήμουν κάθε μέρα στη θάλασσα, από τις 8.00 το πρωί μέχρι τις 8.00 το βράδυ. Ή θα ψάρευα με ψαροτούφεκο ή θα κολυμπούσα» θυμάται.
Διάβασε τη συνέχεια εδώ.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
