Την εβδομάδα που μας πέρασε ήταν η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακοποίησης του Παιδιού και, με αφορμή την ημέρα, το Σωματείο ΕΛΙΖΑ μας κάλεσε στην υπέροχη αίθουσα του Φ.Σ. «Παρνασσός» στην πλατεία Καρύτση για να μας ενημερώσει για ευρήματα που σχετίζονται με την κακοποίηση των παιδιών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Να μας αφυπνίσει, θα έλεγα καλύτερα, γιατί στην πραγματικότητα κοιμόμαστε.Κοιμόμαστε ήσυχοι δίπλα στα παιδιά μας με την βεβαιότητα πως «το κακό» δεν πρόκειται να χτυπήσει την δική μας πόρτα και με μια φοβερή αδιαφορία για το γεγονός πως χτυπάει καθημερινά την πόρτα του διπλανού.
Αναρωτήθηκα κατά πόσο υπάρχει τρόπος να ενσωματώσω το εν λόγω «δύσκολο» θέμα στο γνωστό ύφος του #ElianaInBabyland (που προσπαθεί να είναι χιουμοριστικό, αυτοσαρκαστικό, ευάερο, ευήλιο – ασχέτως που σχεδόν πάντα καταλήγει τραγελαφικό) και κατέληξα πως δυστυχώς δεν υπάρχει κωμικός τρόπος να μιλήσεις για κάτι τόσο τραγικό.
Ξέρω, δεν είναι πολύ διασκεδαστικό να διαβάσεις αυτά που θα ακολουθήσουν και σε διαβεβαιώνω πως δεν είναι καθόλου διασκεδαστικό να τα γράφω. Ζορίζομαι πολύ να γράψω αυτό το κείμενο, αλλά ζορίζομαι ακόμη περισσότερο να μην το γράψω.
Αναρωτήθηκα κατά πόσο υπάρχει τρόπος να ενσωματώσω το εν λόγω «δύσκολο» θέμα στο γνωστό ύφος του #ElianaInBabyland (που προσπαθεί να είναι χιουμοριστικό, αυτοσαρκαστικό, ευάερο, ευήλιο – ασχέτως που σχεδόν πάντα καταλήγει τραγελαφικό) και κατέληξα πως δυστυχώς δεν υπάρχει κωμικός τρόπος να μιλήσεις για κάτι τόσο τραγικό.
Ξέρω, δεν είναι πολύ διασκεδαστικό να διαβάσεις αυτά που θα ακολουθήσουν και σε διαβεβαιώνω πως δεν είναι καθόλου διασκεδαστικό να τα γράφω. Ζορίζομαι πολύ να γράψω αυτό το κείμενο, αλλά ζορίζομαι ακόμη περισσότερο να μην το γράψω.
Διάβασε τη συνέχεια στο MissBloom.gr.