-«Happy Day» για τρίτη σεζόν στον Alpha. Τι διαφορετικό θα μας δείξει φέτος η πρωινή παρέα του Alpha;
Κατ’ αρχάς, μιας και χρησιμοποίησες την λέξη «παρέα» να σου πω πως το βασικό συστατικό αυτής της επιτυχίας είναι αυτή ακριβώς η «χημεία» μεταξύ μας. Φέτος λοιπόν προσπαθούμε να διαφοροποιηθούμε εντάσσοντας νέες στήλες κι ενότητες με περισσότερο, αν θέλεις, χρηστικό και γυναικείο χαρακτήρα. Θέλαμε στην βασική συνταγή που έχει δέσει να προσθέσουμε κάποιες νέες πινελιές που θα έφερναν έναν αέρα ανανέωσης στην εκπομπή.
-Ποια είναι μέχρι στιγμής η πιο αμήχανη στιγμή σου στον «αέρα» του «Happy Day»;
Ουσιαστικά ήταν οι τελευταίες δύο εβδομάδες πριν κλείσουμε την προηγούμενη σεζόν, όπου ήμασταν live όταν ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα. Γενικά από την μια μέρα στην άλλη η εκπομπή πήρε παράταση και το κλίμα στην Ελλάδα ήταν πολύ τεταμένο λόγω των κλειστών τραπεζών και της γενικότερης αβεβαιότητας. Όλο αυτό το να το ζεις καθημερινά σε μια εκπομπή, της οποίας το μεγαλύτερο κομμάτι είναι ψυχαγωγικό, δεν είναι καθόλου εύκολο. Και σου το λέω αυτό παρά το γεγονός ότι μου αρέσει πολύ να καλύπτω την επικαιρότητα και πιστεύω ότι ως επαγγελματία με έχει εξελίξει η καθημερινή μας σύνδεση με την ραδιοφωνική εκπομπή του Δήμου Βερύκιου. Γενικά μιλώντας, στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπάρχει η ενημέρωση ως τομέας και πεδίο εργασίας.
-Με άλλα λόγια, θα ήθελες στο μέλλον να κάνεις κάτι αμιγώς ενημερωτικό;
Αυτό που μου λες δεν με αφήνει αδιάφορη ως γεγονός. Αν με ρωτάς, στο μέλλον θέλω να κάνω ενημέρωση. Εν ολίγοις, υπάρχει μέσα μου η προοπτική κάποια στιγμή να μπορέσω να μεταπηδήσω σε κάτι περισσότερο ενημερωτικό. Θα προσπαθούσα όμως όλο αυτό να γίνει πολύ ομαλά για να μην μπερδευτεί ο κόσμος κι επειδή πιστεύω ότι το κοινό δεν θα με εμπιστευόταν κατευθείαν σε ένα τέτοιο βήμα. Για παράδειγμα, τώρα είμαι σε μια εκπομπή που είναι 80% ψυχαγωγία και 20% ενημέρωση. Το επόμενο βήμα μου θα ήθελα να είναι σε μια εκπομπή με 50% ψυχαγωγία, 50% ενημέρωση.
-Στα πρώτα σου βήματα ποιες παρουσιάστριες είχες ως πρότυπα;
Όταν πριν 12 χρόνια μπήκα στην δουλειά θαύμαζα κάποιες γυναίκες που και σήμερα παραμένουν πολύ μεγάλα ονόματα, όπως η Ελένη Μενεγάκη και η Τατιάνα Στεφανίδου. Τις θαυμάζω και τις δύο για διαφορετικούς λόγους. Μου αρέσει η διάρκεια που έχει καταφέρει να «χτίσει» μέσα στον χρόνο η Ελένη Μενεγάκη, ενώ στην Τατιάνα θαυμάζω ότι είναι «χαμαιλέων» και επιβιώνει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Για μένα η Τατιάνα είναι «ταλιμπάν» με την καλή έννοια. Επίσης, εκτιμώ ιδιαίτερα και την Μάρα Ζαχαρέα, επειδή εκτός από την φιλική σχέση που μας συνδέει εκπέμπει μια ήρεμη δύναμη που την κάνει πολύ ελκυστική στον τηλεθεατή.
-Δεύτερο βιβλίο σκοπεύεις να γράψεις;
Η αλήθεια είναι πως με δύο μωρά στο σπίτι ένα δεύτερο βιβλίο φαντάζει με όνειρο απατηλό (γέλια). Είναι όμως μέσα στα σχέδια μου και ελπίζω να έρθουν έτσι τα πράγματα και να μπορέσω να ανταποκριθώ σε αυτήν την επιθυμία μου. Νιώθω, πάντως, ότι αυτή την φορά θα το κάνω πιο εύκολα, γιατί στο προηγούμενο βιβλίο ξεκίνησα από το μηδέν χωρίς να γνωρίζω την τεχνική που χρειάζεται η συγγραφή. Αυτή την στιγμή όλος ο ελεύθερος χρόνος μου αφιερώνεται εξολοκλήρου στα κοριτσάκια μου.
-Οι άνθρωποι της τηλεόρασης λένε πως το «γυαλί» είναι εθιστικό κι άπαξ και βγεις θέλεις… να ξαναβγείς! Το πιστεύεις αυτό;
Θα σου πω κάτι όσο περίεργο κι αν σου ακούγεται. Πιο μικρή, που δεν είχα παρουσιάσει μια εκπομπή με την επιτυχία που γνωρίζει σήμερα το «Happy Day», ήμουν περισσότερο φιλόδοξη. Στη δική μου περίπτωση η φιλοδοξία λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα όσο μεγαλώνω και ίσως γι’ αυτό να ευθύνεται ο ερχομός των παιδιών μου και η κόπωση της δουλειάς. Όσο περνούν τα χρόνια μειώνεται η ανάγκη μέσα μου για προβολή. Δεν νιώθω ότι αυτή την στιγμή που μιλάμε έχω τον εθισμό της τηλεόρασης, απολαμβάνω απλά την δουλειά μου και την επιτυχία που γνωρίζει η εκπομπή.
-Την προδοσία την έχεις βιώσει από συνεργάτες και φίλους σου μέσα στο χώρο;
Η προδοσία είναι μια βαριά έννοια που δεν την έχω βιώσει, αλλά την αχαριστία την έχω νιώσει μέσα στη δουλειά. Μου έχει τύχει να βοηθήσω έναν άνθρωπο από το χώρο μας και εκ των υστέρων να ανακαλύψω ότι ο ίδιος άνθρωπος με διαβάλει παρασκηνιακά χωρίς λόγο. Αυτό είναι ένα κομμάτι του επαγγέλματος μας το οποίο πια το έχω αποδεχτεί.
-Αυτή η δουλειά σε έχει κάνει να κλάψεις;
Έχω κλάψει λόγω της δουλειάς, επειδή είμαι πολύ ευσυγκίνητη, συναισθηματική και γενικότερα πολύ ρομαντική για αυτό τον χώρο. Όταν νιώθω ότι αδικούμαι ξεσπάω με το κλάμα για να εκτονωθώ. Προσπαθώ όμως να κλάψω μέσα στο σπίτι μου και στους δικούς μου ανθρώπους κι όχι μπροστά σε άλλους.
-Ένα γιο θα ήθελες να κάνεις; Ο Σοφός δεν πρέπει να έχει παρέα για το γήπεδο;
Έτσι όπως το θέτεις, ναι θα ήθελα πολύ ένα αγοράκι (γέλια). Αλλά όπως ξέρεις αυτό δεν είναι κάτι που μπορείς να το συμφωνήσεις με τον Θεό ή να μπεις σε ένα site και να παραγγείλεις ένα αγοράκι. Θεωρητικά θέλω να χαρίσω στον Θέμη ένα αγοράκι και είναι κάτι που είχα υποσχεθεί στον πεθερό μου πριν φύγει από την ζωή. Πάνω απ’ όλα όμως θα ήθελα ένα υγιές μωράκι, ασχέτως φύλου.
-Με το χέρι στην καρδιά, τα μάτια σου δακρύζουν ακόμη όταν σκέφτεσαι τον πατέρα σου;
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, η απώλεια ενός γονιού είναι ένα γεγονός που ποτέ δεν το αποδέχεσαι 100%. Κατά μια έννοια είναι σαν μια ουλή που την βλέπεις πάνω στο σώμα σου και απλώς μαθαίνεις να ζεις μαζί της. Από εκεί και πέρα καταλαβαίνεις την απώλεια του γονιού σου στις μεγάλες στιγμές της ζωής. Όταν ήμουν νύφη και ο μπαμπάς μου δεν με συνόδευσε στην εκκλησία, όταν ήμουν έγκυος και δεν ήταν εκεί για να μοιραστεί την χαρά μου, όταν γεννήθηκαν οι κόρες μου και δεν τις κράτησε στην αγκαλιά του. Αυτές οι στιγμές σε κάνουν να βουρκώνεις και τονίζουν την απώλεια…
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
