Το τελευταίο διάστημα, ο Σάκης Ρουβάς κινείται αντίθετα με τα στερεότυπα που έχουμε για εκείνον. Παίρνει φόρα και πέφτει πάνω τους. Πάνω στα στερεότυπα που εκείνος και η σαρωτική πορεία του δημιούργησαν. Γκρεμίζει όσα ο κόσμος τόσο καιρό πίστευε για εκείνον - ή έστω προσπαθεί, γιατί το έργο που ο ίδιος έχει αναθέσει στον εαυτό του μόνο εύκολο δεν το λες. Τολμά -κι αυτό είναι ένα ρήμα που χρησιμοποίησα και πιο πάνω, αλλά ίσως επαναληφθεί πολλές φορές σε αυτό το κείμενο, γιατί, πραγματικά, δεν βρίσκω άλλο πιο ταιριαστό- να παρουσιάσει τους «Ήρωες» κι όχι το «X-Factor». Τολμά να παίξει τον Διόνυσο στις Βάκχες και όχι τον rock τραγουδιστή στο «Alter Ego». Τολμά να αποδεχθεί το βραβείο για την ερμηνεία του, το βραβείο που «με την ψυχή» του, όπως ο ίδιος απάντησε στους επικριτές του, διεκδίκησε. Τολμά να πρωταγωνιστήσει στο επερχόμενο «Chevalier» της πολυβραβευμένης Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη, αντί να ανεβάσει ένα ακόμα εντυπωσιακό show. Και τώρα τολμά να ερμηνεύσει Θεοδωράκη.
Κι εγώ αναρωτιέμαι: Ποιος είμαι εγώ που θα αποφασίσω αν ο Σάκης πρέπει ή δεν πρέπει να «ακουμπήσει» κομμάτια όπως το «Άξιον Εστί» ή «Της Αγάπης Αίματα»; Ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις την ανάγκη ενός ανθρώπου να γίνει καλύτερος, να παλέψει με νύχια και με δόντια για να φτάσει πιο ψηλά; Ποιοι είμαστε εμείς που θα ορίσουμε πώς θα εκφραστεί ένας καλλιτέχνης, τη στιγμή που ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε να αντιταχθεί σε αυτό, ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης, «παραχωρεί» το δικαίωμα της ερμηνείας του έργου του και στηρίζει με ανακοίνωσή του όλο το εγχείρημα τασσόμενος εναντίον όλων αυτών που «ανέκαθεν απόντες ξυπνούν μόνο στην περίπτωση Ρουβά». Το μόνο που μπορούμε εγώ κι εσύ να κάνουμε, το μόνο που μας επιτρέπεται, είναι να κρίνουμε αφού δούμε. Εκ του αποτελέσματος, κι όχι προδικάζοντας, όπως τόσο συχνά προτιμάμε.
Οι θεατρικές επιλογές του Σάκη Ρουβά με τις Βάκχες και τον Ηρακλή αλλά και η συμμετοχή στον εορτασμό για τα γενέθλια του Μίκη Θεοδωράκη είναι ο δρόμος που ο ίδιος έχει επιλέξει για να οδηγηθεί εκεί που ονειρεύεται και κανείς από εμάς δεν έχει το δικαίωμα να του κλείσει αυτό τον δρόμο. Άλλωστε, η πορεία κάθε ανθρώπου χωρίζεται σε δύο εποχές: Ανήλικη και ενήλικη. Τόσο απλά. Εποχές που χτίζονται μέσα από επιλογές. Και καθένας μας είναι ελεύθερος να βρει τους δικούς του τρόπους ενήλικης έκφρασης, εκεί όπου όρια και στερεότυπα δεν υπάρχουν.
Υ.Γ.: «Αθήνα, 21η Απριλίου 2015. Κατάλληλη ημερομηνία να μιλάμε για "απαγορεύσεις"», ήταν η φράση με την οποία έκλεισε την επιστολή του ο Μίκης Θεοδωράκης, την ώρα που κάποιοι επιμένουν ότι πρέπει να υπάρχουν «Αστυνομίες Θεάτρου» ή θεματοφύλακες της Τέχνης. Food for thought.
Περισσότερα κείμενα από τον Τάσο Μαστρογιάννη: http://www.yupiii.gr/author/mastrog/
Και το blog του: «ταSOS της εβδομάδας
Ο Τάσος Μαστρογιάννης στα social media:
https://twitter.com/tmastrogiannis
https://www.facebook.com/tasosmastrogiannis
http://instagram.com/tmastrogiannis
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη
Όταν Oι Kαριέρες Χτίζονται Στο Instagram: ...Ελληνική σόουμπιζ μυρίζει - από την Κλεοπάτρα Πατλάκη
Η Χρυσή Δεκάδα Της Εβδομάδας: Battles στα πλατό & παρουσιάστριες σε απόγνωση - από τον Κωνσταντίνο Αντωνάτο - Χαντζάκο
Εφιάλτης Στο Σπίτι Με Το Νεογέννητο: Καταρρίπτοντας 7 μύθους για νέους γονείς - από τον Γιάννη Τσαούση
Μαίρη Συνατσάκη - Μύρωνας Στρατής: Η «Επανασύνδεση» Που Άρεσε: Γιατί ο κόσμος τρελαίνεται για προσωπικές ιστορίες; - από τον Γιώργο Δέδε
Ο Ηλίας Βρεττός Δεν Θέλει Να Απασχολεί Με Την Προσωπική Του Ζωή: Όλα όσα δεν θέλει να ξέρουμε, αλλά μας τα λέει μόνος του! - από τον Νίκο Παρτσώλη
Μια Δεύτερη Αποτίμηση: Οι παράπλευροι νικητές των εκλογών - από τον Αντώνη Τζαβάρα