Μια συγκινητική συνέντευξη παραχώρησε η Βούλα Πατουλίδου στην εκπομπή "Super Κατερίνα" και τον Ξενοφώντα Σκιτζή, μιλώντας για την απώλεια του συζύγου της, Δημήτρη Ζαρζαβατσίδη, και τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς εκείνον.
Η Χρυσή Ολυμπιονίκης αναφέρθηκε στην ιδιαίτερη σχέση τους και στα δύσκολα που είχαν περάσει μαζί, λέγοντας:
"Νομίζω πως αυτά δεν ξεχνιούνται γιατί ήταν ένας καλός σύντροφος… Έχω ζήσει ένα θαύμα γιατί το πολύ μεγάλο πρόβλημα εμείς το αντιμετωπίσαμε το 2007 με την καρδιά. Απλά όταν μας πέτυχε και ο καρκίνος, εμείς μπορέσαμε να ξανασυστηθούμε, να συγχωρεθούμε, να αγαπηθούμε".
Τι είπε για το πένθος και τη διαχείριση της απώλειας
Για το πένθος και τη διαχείριση της απώλειας, η Βούλα Πατουλίδου τόνισε με συγκίνηση:
"Δύσκολα διαχειρίζεται το πένθος. Το πένθος… είναι απώλεια. Ξέρεις, είναι μη διαχειρίσιμο το μη αναστρέψιμο. Δηλαδή το ότι δεν θα τον ξαναδείς ποτέ, αυτό σε ζορίζει. Είναι μη διαχειρίσιμο. Υπάρχουν στιγμές που λες "πού είσαι;” και δεν απαντάς. Μου λείπεις. Ίσως ο χρόνος να μαλακώσει αυτό το πολύ έντονο των συναισθημάτων της φυγής, του κενού".
Όσον αφορά στις φετινές γιορτές, η Χρυσή Ολυμπιονίκης παραδέχθηκε ότι οι πρώτες γιορτές χωρίς τον Δημήτρη είναι ιδιαίτερα δύσκολες:
"Δεν ξέρω, μου φαίνονται όλα τα "πρώτη φορά”… αυτό που άκουγα να λένε. Δηλαδή πρώτη φορά Αγίου Δημητρίου για μένα ήταν δράμα. Τώρα είναι τα Χριστούγεννα, εγώ συνήθως τα Χριστούγεννα επειδή αγαπώ πάρα πολύ αυτή τη γιορτή, που είναι φωτάκια, ξέρεις λαμπυρίζουν όλα… Τώρα δεν ξέρω αν θα έχω το κουράγιο να στολίσω. Δεν θα είναι εύκολο, πάντως".
Η Βούλα Πατουλίδου σε μια συγκινητική ανάρτηση για τον σύζυγό της τα Χριστούγεννα
Στην ανάρτησή της η Βούλα Πατουλίδου κοινοποίησε μια εικόνα με φωτογραφίες από το άλμπουμ του γάμου της, σημειώνοντας πως "Έχω μια μανία να στολίζω τα πάντα. Ίσως γιατί δεν αντέχω το γυμνό τους. Ρίχνω χρυσόσκονη στις μέρες, τις ντύνω με παραμύθια, τις μπουκώνω με μαγεία, σαν παιδί που φοβάται το σκοτάδι και αφήνει το φως αναμμένο. Σαν τις γιαγιάδες. Πάντα αυτές. Που στρώνουν τραπέζια για τα εγγόνια τους λες και ταΐζουν την ίδια τη ζωή. Τραπέζια βαριά, γεμάτα αγάπη, γεμάτα "φάε κι άλλο", γεμάτα από εκείνη τη σιωπηλή γνώση πως τίποτα δεν κρατά για πάντα. Κακομαθαίνουν. Δίνουν. Ξεχειλίζουν. Σαν να πιστεύουν ότι αν σε χορτάσουν σήμερα, θα σε γλιτώσουν από την πείνα του αύριο".
Συμπλήρωσε, μάλιστα, ότι "Και μετά έρχεται εκείνη η στιγμή. Ήσυχα. Χωρίς προειδοποίηση. Που καταλαβαίνεις πως ούτε τα στολίδια, ούτε τα γεμάτα τραπέζια, ούτε τα πιάτα που περισσεύουν είχαν ποτέ σημασία. Σημασία είχαν οι καρέκλες. Οι άνθρωποι πάνω τους. Οι ανάσες, τα βλέμματα, τα χέρια. Και όταν μια καρέκλα μείνει άδεια, όση χρυσόσκονη κι αν ρίξεις, η απουσία κάθεται εκεί. Αμίλητη. Σπαρακτική.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
