Η Εβελίνα Σκίτσκο μιλά για τη μάχη με τον καρκίνο: "Η κόρη μου το ξέρει, με έναν πιο παραμυθένιο τρόπο"

Η Εβελίνα Σκίτσκο μίλησε ανοιχτά για τη μάχη με τον καρκίνο

ΓΡΑΦΕΙ: YUPIII TEAM

Η Εβελίνα Σκίτσκο μίλησε στη Φαίη Σκορδά και στο "Buongiorno" για τη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο.

ΟΣΑ ΕΙΠΕ Η ΕΒΕΛΙΝΑ ΣΚΙΤΣΚΟ

Το γνωστό μοντέλο αναφέρθηκε αρχικά στην απόφασή της να επικοινωνήσει δημόσια όσα πέρασε: "Η φωτογραφία που ανέβασα είναι από τη μέρα του χειρουργείου για την αφαίρεση όγκου… Το χειρουργείο έγινε στις 4 Απριλίου… Είχα διαγνωστεί περίπου μία εβδομάδα πριν το χειρουργείο. Ήμουν πολύ τυχερή επειδή είχα μία πολύ καλή ομάδα γιατρών που έπραξε πάρα πολύ γρήγορα στην περίπτωσή μου, δεν το περιμένανε κιόλας για την ηλικία μου… Δεν ήταν στο στήθος, ήταν στο παχύ έντερο…".

Η ίδια εξήγησε πώς ξεκίνησαν όλα: "Είχα συμπτώματα έντονα, τα οποία τα αγνοούσα για πολύ καιρό, η αλήθεια είναι. Όπως τις εναλλαγές στην τουαλέτα, από δυσκοιλιότητα σε ευκοιλιότητα, αλλά πολύ έντονα. Είχα πολύ έντονη απώλεια βάρους. Που κάπως δικαιολογούσα ότι είναι λόγω της γυμναστικής, λόγω των ταξιδιών, όλα αυτά, αλλά τελικά δεν ήταν. Ήταν συμπτώματα και σοβαρά συμπτώματα.

Όπως επίσης και το ότι είχε κοπεί η περίοδός μου. Που κι αυτό μου το δικαιολογούσαν ότι μπορεί να είναι λόγω του ότι είχα χάσει κάποια κιλά, λόγω των ταξιδιών, της αστάθειας αυτής γενικότερα. Εγώ μέσα μου όμως γνώριζα καλά ότι δεν είναι λόγω αυτού, επειδή. Το ένιωθα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά".

Η Εβελίνα Σκίτσκο συνέχισε λέγοντας: "Πήγα σε γαστρολόγο. Κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά επειδή είχα τις εναλλαγές στην τουαλέτα, και κατάλαβα ότι θα ναι εντερικό το πρόβλημα. Ε, οπότε πήγα σε γιατρό, με έβαλε να κάνω εξετάσεις και στις αναλύσεις που κάναμε, είδαμε ότι κάπου από κάπου χάνω αίμα. και μου είπε ότι θα ήταν καλό να κάνουμε μία κωλονοσκόπηση για να αποκλείσουμε κάποια ενδεχόμενα.

Και το βρήκαν εκεί. Έπρεπε να γίνει άμεσα το χειρουργείο. Έγινε φυσικά βιοψία, αλλά θεωρώ πως οι γιατροί λίγο πολύ καταλαβαίνουν όταν βλέπουν κάτι αν είναι κακοήθεια ή καλοήθεια. Οπότε πριν προλάβω να ανοίξω τα μάτια, μου είχα ήδη επικοινωνήσει με τον χειρουργό μου. Το σώμα μας μας δίνει σημάδια. Το θέμα είναι να τα δούμε και να δράσουμε. Εμένα πέρασε ένας χρόνος για να αποφασίσω να πάω στον γιατρό".

Όσον αφορά το χειρουργείο, η Εβελίνα Σκίτσκο δήλωσε: "Φόβο δεν είχα, επειδή να σου πω την αλήθεια, πάντα φοβόμαστε για τους άλλους. Μην πάθει η μαμά μου, η αδερφή μου, οι φίλοι μου κάτι. Δε σκεφτόμαστε ότι μπορεί να πάθουμε εμείς κάτι. Οπότε, δεν το περίμενα. Όταν μου το ανακοίνωσαν νομίζω δεν πρόλαβα πολύ να συνειδητοποιήσω τι γινότανε, επειδή όλα έδρασαν τόσο γρήγορα που που ήτανε καλό προς εμένα.

Η ψυχολογία νομίζω σε αυτό είναι το παν. Οπότε το ότι είχα μια πολύ καλή ομάδα γιατρούς που εμπιστευόμουνα κιόλας. Δηλαδή δε μου είπαν ότι όλα θα πάνε καλά και εγώ τους πίστεψα. Μου είχαν πει ότι έχω τη χειρότερη περίπτωση, αλλά με τις καλύτερες προϋποθέσεις".

Σε αυτό το σημέιο, η Εβελίνα Σκίτσκο τόνισε: "Ήμουν και παράλληλα πολύ τυχερή. Επειδή στο σημείο που ήτανε μπορούσε να αφαιρεθεί, να κοπεί το έντερο κανονικά και να το ξαναενώσουνε. Ε, ήμουνα δεύτερο στάδιο. Δεν πρόλαβε να κάνει μετάσταση. Που σίγουρα όλα αυτά τα βλέπεις και λες ότι όσο κακό και να είναι αυτό που σου λένε ότι έχεις, ξέρεις ότι κατά κάποιο τρόπο έχεις και μία τύχη.

Στην συνέχεια, όταν έκανα το χειρουργείο, είχανε πάρει και λίγους λεμφαδένες για να δουν αν είχαν επηρεαστεί. Και βρήκανε κάποια μικροκύτταρα εκεί, οπότε έπρεπε να συνεχίσει μία χημειοθεραπεία 8 μήνες. Την έκανα κι αυτή. Αυτό μπορώ να πω ότι το ένιωσα λίγο περισσότερο. Γιατί δεν ήταν ένα χειρουργείο που κοιμάσαι, ξυπνάς και είναι όλα καλά. Εκεί το νιώθεις. Δηλαδή 8 μήνες το νιώθεις".

Για την κόρη της, η Εβελίνα Σκίτσκο είπε: "Η κόρη μου το ξέρει, αλλά με έναν κάπως πιο παραμυθένιο τρόπο. Ξέρει ότι η μαμά είχε ένα μικροβιάκι, το οποίο έκανε ένα χειρουργείο και το αφαίρεσε. και ότι μετά αυτό το μικροβιάκι έχει αφήσει κάποια υπολείμματα και πρέπει να κάνω μία θεραπεία για να πεθάνουν. Αυτό. Όταν μεγαλώσει θα καταλάβει όμως.

Τα παιδιά γενικά καταλαβαίνουν. Καταλαβαίνουν και νιώθουν τα πάντα και εφόσον είχε μάθει με τη μαμά της να να είμαι πιο δραστήρια, να κινούμαι συνέχεια, το ένα, το άλλο. Το να με βλέπει ξαφνικά ξαπλωμένη λίγο περισσότερο, κάπως με ρωτούσε ή κάποιες μέρες που ζαλιζόμουνα λίγο, το καταλάβαινε. Τώρα είναι όλα καλά".