Μια ξεχωριστή συζήτηση είχε ο Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης ο οποίος ήταν καλεσμένος στο #1 Business Podcast "Θα Σας Ειδοποιήσουμε" με τους Κωνσταντίνο Κίντζιο και Σπύρο Ανδριανό.
Ο Υφυπουργός μίλησε για όλους και για όλα: Για το γιατί παρακολουθεί το #notifyshow, τον ΟΠΕΚΕΠΕ, την μείωση της φορολογίας, την πολιτική επικοινωνία, το αιματηρό περιστατικό στην Κρήτη και την ασφάλεια, την αντιπολίτευση, τους κανονικούς ανθρώπους στην πολιτική, το πως γίνεται ο πολιτικός διάλογος, τα προβλήματα στην καθημερινότητα, το ρόλο της μητέρας, για το εφήμερο της πολιτικής, το briefing για τους πολίτες και ίσως και για το "Θα Σας Ειδοποιήσουμε για τους πολίτες".
Πολιτικός διάλογος
Για την επικοινωνία που οφείλουν να έχουν τα πολιτικά πρόσωπα με τους πολίτες της χώρας, ο Παύλος Μαρινάκης ανέφερε: "Όπως μιλάτε on κάμερα, μιλάτε και off. Βλέπω δύο κανονικούς ανθρώπους και αντίστοιχα καταφέρνετε οι καλεσμένοι σας όταν έχετε έναν καλεσμένο να μιλάνε κι αυτοί όπως μιλάνε off camera. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να μιλήσουμε στον κόσμο. Είτε είμαστε πολιτικοί, είτε είμαστε δημοσιογράφοι, είτε είμαστε οτιδήποτε. Ο καθένας έχει μία ιδιότητα. Εγώ είμαι δικηγόρος που το ένα έφερε το άλλο και μπήκα στην πολιτική. Υπάρχει τεράστια απόσταση με τους πολιτικούς. Γιατί υπάρχει απόσταση; Για πάρα πολλούς λόγους. Ένας από τους λόγους είναι ότι πολλοί πολιτικοί αναγκάζονται και μπαίνουν σε μια μανιέρα, μιλώντας ξύλινα. Και το πρώτο πράγμα που κάνει κάποιος που τους βλέπει, είναι να αλλάζει κανάλι. Είναι μια κανονική συζήτηση, ανθρώπινη, η οποία μπαίνει σε πολύ λεπτά θέματα της εργασίας και δεν φτάνει ούτε στο ένα άκρο να πανηγυρίζει, σε μια χώρα που ακόμα έχει προβλήματα και πρέπει να τα λύσουμε, ούτε και να μηδενίζει ούτε να ισοπεδώνει. Είναι τίμιο αυτό που γίνεται. Είναι δίκαιο, είναι δίκαιο και για μας. Αυτό χρειάζεται και η κάθε κυβέρνηση και εμείς. Δεν θέλει ούτε αυλοκόλακες, αλλά ούτε η χώρα χρειάζεται ανθρώπους που το μόνο που κάνουν είναι να μηδενίζουν τα πάντα και να κάνουν το μαύρο άσπρο…".
Μάλιστα, ο ίδιος τόνισε: "Η πολιτική δεν είναι για πάντα. Είναι ό,τι πιο εφήμερο, ό,τι πιο προσωρινό υπάρχει. Αν πηγαίνεις μόνο σε "ήσυχα νερά" και πηγαίνεις με μια λογική να πάω μόνο στην πεπατημένη, εντάξει, δεν πρόκειται να καταφέρεις κάτι. Εντάξει, οκ, μπορεί να γίνει και ένα λάθος, μπορεί να ειπωθεί και κάτι που δεν πρέπει και κάποια στιγμή θα σου πει και ο κόσμος δια της ψήφου του ότι βαρέθηκε, κουράστηκε, θέλει κάτι άλλο. Αλλά το θέμα είναι σε αυτή την διαδρομή να αφήσεις και κάτι, να πεις και κάτι, να αλλάξεις και κάτι να προτείνεις και κάτι. Είναι καλό τα κόμματα να έχουν μια θέση, έχουν θέση και η κυβέρνηση έχει απαντήσεις. Κάθε βράδυ στέλνουμε ενημερώσεις στους υπουργούς, βουλευτές, τα στελέχη μας, αλλά από ένα σημείο και μετά με βάση αυτόν τον καμβά μπορείς να ξεδιπλώσεις και εσύ τις δικές σου απόψεις. Δεν είμαστε στις εποχές ούτε των ακραίων σταλινικών, φασιστικών καθεστώτων. Είμαστε σε μια δημοκρατία εδραιωμένη, πρέπει να έχουμε κι εμείς τη θέση μας, την άποψή μας, να "φεύγουμε λίγο από τη γραμμή", να το πάμε παρακάτω, να το επεκτείνουμε και να κουβεντιάζουμε και το ίδιο. Πρέπει να το επιδιώκουμε αυτό".
"Εγώ δεν είμαι αντικειμενικός. Εδώ και περίπου δυόμισι χρόνια εκπροσωπώ την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό και είναι τιμή μου αυτό, έτσι, αυτή η θέση ευθύνης. Νομίζω ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι μια κυβέρνηση που πάει μπροστά τον τόπο. Δηλαδή είναι μια κυβέρνηση η οποία έχει δημιουργήσει μισό εκατομμύριο νέες δουλειές σε μια πολύ δύσκολη περίοδο πολλών κρίσεων, τις οποίες δεν έχει δημιουργήσει: Ούτε την πανδημία την δημιουργήσαμε, ούτε την εισβολή στην Ουκρανία από την Ρωσία την προκαλέσαμε, ούτε τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, ούτε τα παρεπόμενα της πανδημίας. Σε μια τέτοια περίοδο έχει αυξήσει τους μισθούς έχοντας απορροφήσει μια πολύ μεγάλη ακρίβεια, κατά πολύ μεγάλο ποσοστό, έχουμε καταφέρει μια χώρα η οποία ήταν το μαύρο πρόβατο σε όλα τα επίπεδα, να έχει διπλάσια ανάπτυξη από την Ευρώπη… Η Ελλάδα μέχρι το ‘19 ήταν μια χώρα η οποία χρησιμοποιούνταν ως αντιπαράδειγμα, "μη γίνουμε Ελλάδα". Κι αυτό πρόσβαλε τον κόσμο που έχει κάνει τόσες θυσίες. Θυμάμαι φίλους μου πολλούς που ήταν στο εξωτερικό, που μου έλεγαν ότι πηγαίναμε σε παρέες και λέγαμε ότι είμαστε Ελληνες και μας ταύτιζαν με την πτώχευση, με την χρεοκοπία. "Είναι αυτοί που χρωστάνε", ενώ οι πολίτες δεν χρώσταγαν. Οι πολιτικές του κράτους οδήγησαν εκεί την Ελλάδα. Ε, τι σχέση έχει αυτό με την εικόνα στο Κογκρέσο, με την Ελλάδα να πρωταγωνιστεί στο Ταμείο Ανάκαμψης, στη διαδικασία εμβολιασμού, στην πανδημία; Όλα όσα έχουμε καταφέρει με τους εξοπλισμούς μας, με την παρουσία του πρωθυπουργού, είναι μια χώρα η Ελλάδα που πλέον πατάει γερά στα πόδια της. Μπορώ να σας πω πάρα πολλά τα οποία έχουν γίνει έτσι. Τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Εγώ μπήκα σε όλο αυτό που λέμε εν ευρεία έννοια πολιτική, ως φοιτητής. Δεν μπορούσα να δεχτώ γιατί να υπάρχει άσυλο ανομίας στα πανεπιστήμια και γιατί η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα με την Κούβα να έχει μη κρατικά πανεπιστήμια; Είκοσι χρόνια μετά -σκεφτείτε πόσο καθυστερήσαμε ως κράτος- έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε μη κρατικά πανεπιστήμια" πρόσθεσε.
"Μου γράφουν "Πόσα ένσημα έχεις εσύ ρε φίλε; Τι δουλειά κάνεις;""
Ο Παύλος Μαρινάκης στη συνέχεια της συζήτησης δεν δίστασε να αναφέρει μερικά από τα πιο συνηθισμένα σχόλια που δέχεται ως κριτική. "Ένα από τα πιο συνηθισμένα σχόλια που μου γράφουν άνθρωποι που προφανώς δεν με ξέρουν, είναι. "Πόσα ένσημα έχεις εσύ ρε φίλε; Τι δουλειά κάνεις; Από την κλαδική της ΟΝΝΕΔ είσαι;" που εννοείται και στην ΟΝΝΕΔ ήμουν και πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ ήμουνα, εγώ δουλεύω -και δεν είναι κάτι να πανηγυρίζω- όπως οι περισσότεροι άνθρωποι από 22 ετών από τότε που πήρα το πτυχίο μου" απάντησε ο ίδιος, παραδεχόμενος: "Είχα κάνει μια ανάρτηση τη βλέπω σχεδόν κάθε χρόνο που μου τη βγάζει ως ανάμνηση το Facebook. Όταν είχε περάσει ο περιβόητος νόμος Κατρούγκαλου. Δεν ξέρω αν το θυμάστε το 2016, όπου είχε μετατρέψει το ασφαλιστικό σε ένα νέο φορολογικό. Τι είχε κάνει τότε ο ΣΥΡΙΖΑ; -γιατί το λέμε "Νόμος Κατρούγκαλου" αλλά είναι άσχημο να στοχοποιούμε ένα πρόσωπο που ήταν υπουργός- Είχε βάλει τις ασφαλιστικές εισφορές να είναι ποσοστό επί του εισοδήματος. Τότε λοιπόν είχε γίνει ένας υπολογισμός και είχε φτάσει για έναν ελεύθερο επαγγελματία, για έναν φορολογούμενο τέλος πάντων αυτοαπασχολούμενο, να πληρώνει περίπου το 90%, αν βάλεις το 100% προκαταβολή φόρου, το 29% πού είχε φτάσει ο φόρος εισοδήματος και όλα αυτά τα τρελά στο κράτος. Αυτό έχει πέσει αρκετά. Δεν είναι εκεί που πρέπει. Άρα δικαιολογημένα ακόμα νιώθεις ότι είναι πολύ".
"Επί 45 χρόνια τι γινόταν; Μπαίνανε φόροι για να χρηματοδοτηθεί αυτό το οποίο συζητούσαμε πριν. Ένα κράτος το οποίο έδινε, έδινε, έδινε… Δεν έδινε δίκαια, δεν έδινε στους νοικοκυραίους το ίδιο. Δηλαδή ποιοι είναι οι νοικοκυραίοι που τους κοροϊδεύουν; Α, "δεξιά στροφή η κυβέρνηση, θέλει λέει να μιλήσει τους νοικοκυραίους". Γιατί οι νοικοκυραίοι είναι μόνο σε έναν πολιτικό χώρο; Τι είναι νοικοκυραίοι; Είναι αυτό που περιγράφεις. Είναι αυτοί που για ολόκληρες δεκαετίες πλήρωναν τον ένα φόρο μετά τον άλλο για να κάνουν κάποιες κυβερνήσεις πολιτική για να είναι ευχάριστες" ανέφερε επίσης, συνεχίζοντας: "Γι’ αυτό ακριβώς εμείς δεν έχουμε αυξήσει κανέναν φόρο. Έχουμε μειώσει αρκετούς. Είπα 83 φόρους. Θεωρώ ότι πρέπει να το κάνουμε με μεγαλύτερη ένταση. Ναι, το λέω ξεκάθαρα. Ο κόσμος θέλει να βλέπει μειώσεις φόρων κι όχι επιδόματα. Τα επιδόματα έπαιξαν έναν ρόλο σημαντικό σε κρίσεις, όπως είναι η πανδημία. Κράτησαν την κοινωνία όρθια. Αλλά ναι, έχει δίκιο η κοινωνία. Μειώστε κι άλλους φόρους και αυτό κάνουμε. Είναι στοίχημα. [...] Εννοείται το μεγάλο για μένα εξίσου σημαντικό με τη συζήτηση "θέλω λιγότερους φόρους" είναι και "θέλω κάπου να πηγαίνουν τα λεφτά μου".
"Θα σου πω κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα που θεωρώ ότι είναι η πυξίδα για το που πρέπει να πάει η χώρα και να συνεχίσει την πεπατημένη, μια λογική. Ψηφιακό κράτος. Πόσο καλύτερα νιώθεις όταν με τους φόρους που πληρώνεις, δηλαδή τον ιδρώτα σου, μπορείς να μπαίνεις να κάνεις ανθρώπινα κάποιες αυτονόητες υπηρεσίες που ήταν ζητούμενες μέχρι το 2019, να μη στήνεσαι σε ουρές για μια εξουσιοδότηση και για πολλές άλλες τελοσπάντων υπηρεσίες οι οποίες πλέον είναι πάρα πολλές. [...] Και μια άλλη περίπτωση προληπτικές εξετάσεις, είναι ο ορισμός του αυτονόητου. Είναι όμως ο ορισμός του πολιτισμού. Να έρχεται το κράτος σε εσένα και να σου λέει "ρε άνθρωπε, αγάπα τον εαυτό σου". Και εκατομμύρια άνθρωποι το έχουν κάνει αυτό. Το ότι μπορεί αν κάνεις αύριο μεθαύριο μια οικογένεια και θες τα παιδιά σου να σπουδάσουν σε μη κρατικά πανεπιστήμια στη χώρα σου, μπορεί να θες και στο εξωτερικό, μπορεί να θες και σε δημόσιο, αν θες να μπορείς να τα πας. Και πολλές άλλες περιπτώσεις. Τα έργα τα οποία προχωρούν, η Πατρών Πύργου. Αυτό είναι το κράτος" τόνισε.
Ο "δεν έχω απάντηση"
"Απαντάω σε όλα τα ερωτήματα πάντοτε, αφού έχω την αντίστοιχη ενημέρωση. Μάλιστα, κάποιες φορές κάποιοι με ειρωνεύονται και μου λένε "Περιμένει, λέει, ενημέρωση από τα υπουργεία". Σόρρυ φίλε, με όλο το σεβασμό, αλλά είναι πολύ υπεύθυνη αυτή η διαδικασία. Δεν θα ρίξω τη χώρα στα βράχια και μία κυβέρνηση στα βράχια για να πω εγώ την αποψάρα μου για ένα εξειδικευμένο θέμα, εάν δεν έχω πάρει εξειδικευμένη ενημέρωση από το συγκεκριμένο υπουργείο που πρέπει να πάρω. Υπάρχουν και μάλιστα και κάποιες σατιρικές εκπομπές ο Θεός να τις κάνει σατιρικές εκπομπές που κάποιοι άνθρωποι κάνουν καριέρα με το να είναι ιεροκήρυκες. Απομονώνουν την 5η απάντηση που έχεις δώσει για το ίδιο θέμα και σου λένε "Ο δεν έχω απάντηση", "Ο θα πάρω απάντηση από το υπουργείο". Προτιμώ εγώ να είμαι εντάξει απέναντι στον εαυτό μου, στην συνείδησή μου, στον πρωθυπουργό που με εμπιστεύτηκε και στην κοινωνία, το κυριότερο, παρά να είμαι ένας εξυπνάκιας ξερόλας που θα τα απαντάει όλα σε λίγα δευτερόλεπτα" δήλωσε ο Παύλος Μαρινάκης σε άλλο σημείο της συνέντευξης.
Για τον διάλογο στη Βουλή
Σχολιάζοντας τον δημόσιο διάλογο στη Βουλή, ο ίδιος προβληματίστηκε λέγοντας: "Είναι κατάσταση αυτή που επικρατεί στο ελληνικό κοινοβούλιο αυτή τη στιγμή; Είναι δυνατόν μία πολιτική αρχηγός, η κυρία Κωνσταντοπούλου, μας έχει πει δολοφόνους, έχει βρίσει νεκρούς μηχανοδηγούς, κουνάει το δάχτυλο για τους πάντες και τα πάντα. Ένας άλλος πολιτικός αρχηγός, ο κύριος Φάμελλος, πήγε να κατηγορήσει- κατηγόρησε τον Πρωθυπουργό για τον θάνατο ενός νέου ανθρώπου. Ακόμα και στο ΠΑΣΟΚ που δεν είχε δώσει τέτοια δείγματα γραφής τα προηγούμενα χρόνια, δεν είμαι ΠΑΣΟΚ, ούτε ήμουν ποτέ, ούτε πιστεύω ότι θα γίνω ποτέ. Άλλο αν κρύβουμε όλοι, όπως είπατε, λίγο, ΠΑΣΟΚ μέσα μας, έτσι; Ποτέ μου δεν ήμουνα. Πάντοτε εντελώς απέναντι σε ό,τι πρεσβεύει το ΠΑΣΟΚ, συνειδητά ιδεολογικά. Παρά τις πολλές διαφορές μας με το ΠΑΣΟΚ, συμφωνούσαμε στα μεγάλα: να μείνει η Ελλάδα στην Ευρώπη. Μαζί την κρατήσαμε την Ελλάδα στην Ευρώπη. Μέχρι και το ΠΑΣΟΚ μιλάει για χαμένα βαγόνια, ρε παιδιά. Μέχρι και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έλεγε ότι ο Πρωθυπουργός είναι ενορχηστρωτής της συγκάλυψης, δηλαδή ότι ήρθε ο Πρωθυπουργός να συγκαλύψει ένα λαθρέμπορο πάνω σε ένα τραγικό δυστύχημα. Κατέρρευσαν όλα αυτά στη συνέχεια, αλλά έμειναν. Λοιπόν, θα κουνάμε το δάχτυλο στα πολιτικά πάνελ τη στιγμή που αυτός ο διάλογος γίνεται στο ναό της Δημοκρατίας; Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα κάτσει να δει αυτές τις συζητήσεις; Την πληρώνουμε και εμείς στο τέλος, γιατί και εμείς σε αυτή τη Βουλή συμμετέχουμε; Την πληρώνουμε. Έχουμε και εμείς τις ευθύνες μας; Όλοι έχουμε τις ευθύνες μας, αλλά δεν θεωρώ ότι σε αυτό είναι ίδιες οι ευθύνες. Θεωρώ ότι ο δικός μας πολιτικός χώρος, με τα λάθη του, με κάποιες κακές συμπεριφορές που πλήρωσε, τέτοια εικόνα δηλαδή η οποία παραπέμπει σε κατάντια στη Βουλή, δεν έφτασε. Το ξαναλέω, υπάρχουν εξαιρέσεις κακών συμπεριφορών, αλλά δεν ήταν ο κανόνας".
Η εικόνα των πολιτικών σήμερα
Ο Παύλος Μαρινάκης θέλησε να κάνει και μια προσωπική αποκάλυψη για πρώτη φορά σε συνέντευξη του: "Θα σας πω μια ιστορία που δεν την έχω πει. Την έχω πει σε πάρα πολλές κουβέντες που έχω κάνει και στον Βόρειο τομέα και με φίλους μου. Μεγαλώνουμε το μικρό μόνοι μας, τώρα είναι δύο ετών, ήταν περίπου ενός έτους. Ήμουν εγώ στο γραφείο και χρειάστηκε η γυναίκα μου στο σπίτι έναν υδραυλικό. Εμείς μένουμε σε ένα κανονικό σπίτι 95 τετραγωνικών. Ήταν ο μπέμπης στο σπίτι. Ήρθε ο κύριος να κάνει τη δουλειά του. Τελείωσε τη δουλειά του. Τον πληρώνει η γυναίκα μου και βλέπει κάποιες φωτογραφίες. Δεν ήξερε ποιος μένει στο σπίτι και κοιτάει τις φωτογραφίες και βλέπει εμένα. Κάτι του θύμιζα, λέει "αυτός δεν είναι που βγαίνει στην τηλεόραση; Ο πολιτικός" λέει "ναι", "ο κυβερνητικός εκπρόσωπος". Λέει ναι. Και μένει λέει σε αυτό το σπίτι; Λέει ναι. Σε ποιο σπίτι να μένει; Λέει Εντάξει, λέει, "περίμενα, λέει, οι πολιτικοί να μένουν σε ανάκτορα". Λέει όχι η γυναίκα μου. Όχι ότι κάποιος μένει σε μεγάλο σπίτι είναι πρόβλημα, αλλά αντιλαμβάνεστε τι συμβαίνει στον κόσμο. Γιατί με κάποιες κακές συμπεριφορές, με μια αλαζονεία που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια, ο κόσμος ταύτισε τους πολιτικούς με κάτι τέτοιο. "Αυτός τα έχει λύσει όλα τα προβλήματα, δεν έχει ένσημα στη ζωή του" που υπάρχουν πολλοί που έχουμε και πρέπει να υπάρξουμε όλο και περισσότεροι στην πολιτική που να έχουμε. Και "τι να καταλάβει τώρα αυτός που θα μένει σε αυτό το σπίτι το μεγάλο και δεν έχει δουλέψει μια μέρα στη ζωή του, απ’ τη δική μου τη ζωή;". Γι’ αυτό επιμένω. Θεωρώ ότι πρέπει να επιμένουμε σε όλα τα κόμματα, ο καθένας αυτό το οποίο πιστεύει. Να επιμένουμε, να επιμένουμε, να επιμένουμε, κανονικοί άνθρωποι, να παλεύουμε γι αυτό που πιστεύουμε σωστό, για να αλλάξουμε και αυτή την εικόνα".
Για το δημογραφικό
"Για να μην κάνω ανάλυση- αγόρευση περί των μέτρων, θεωρώ ότι είμαστε η πρώτη κυβέρνηση που βάζει την οικογένεια στο επίκεντρο και έναν άνθρωπο που έχει οικογένεια και θέλει να τη μεγαλώσει και έναν άνθρωπο που θέλει να κάνει οικογένεια, να παντρευτεί, να κάνει το παιδί του, τα παιδιά του, τις μονογονεϊκές οικογένειες. Πώς το κάνει αυτό; Με φοροαπαλλαγές, φοροελαφρύνσεις, με έμφαση, με επίκεντρο τις οικογένειες με παιδιά. Δηλαδή την αύξηση του αφορολόγητου που έχουμε κάνει τώρα, ο φόρος εισοδήματος που μειώνεται παραπάνω με βάση τα όσα παιδιά έχεις, με επιδόματα, που είναι τα επιδόματα που πρέπει να μείνουν, να κρατηθούν όπως είναι το επίδομα μητρότητας. Μια μαμά γεννούσε το παιδί της και έπαιρνε εφάπαξ 850 ευρώ. Τώρα παίρνει 9 μήνες τον κατώτατο μισθό συν 2.000 ευρώ επίδομα γέννησης. Θα μου πεις και πάω στο βασικό της απάντησής μου. Θα αποφασίσεις αν θα κάνεις δεν θα κάνεις παιδί επειδή θα πάρεις εσύ και η γυναίκα σου, η μαμά του παιδιού, αύριο μεθαύριο ένα δεκάρικο; Όχι. Είναι σημαντικό όμως να έρχεται το κράτος εκεί που δεν σου έδινε τίποτα, ενώ έχεις πληρώσει τόσους φόρους σε όλη σου τη ζωή, να σου δίνει αυτά τα λεφτά και να σου μειώνει και κάθε χρόνο τους φόρους; Είναι σημαντικό. Η μεγάλη όμως εικόνα του δημογραφικού είναι ότι είναι και οικονομικής φύσεως πρόβλημα, για εμένα και νομίζω και για όσους μεγαλώνουν παιδιά, δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι περισσότερο περισσότερο ζήτημα καθημερινότητας, όσοι μεγαλώνουν παιδιά, ειδικά σε μεγάλα αστικά κέντρα, θα με καταλάβουν και ειδικά όσοι δυσκολεύονται παραπάνω. Γιατί αλλάζει εντελώς η ζωή σου. Είναι άλλη πίστα. Είναι το πιο ωραίο συναίσθημα. Είναι το πιο όμορφο χρονικό σημείο της ζωής σου όταν ξεκινάς κτλ., είναι και ό, τι πιο δύσκολο και υπεύθυνο για το μεγάλωμα ενός παιδιού. Θεωρώ λοιπόν ότι ποτέ δεν θα νιώσει κάποιος έτοιμος έτσι όπως το περιγράφεις. Πάντα θα νιώθει κίνδυνο, πάντα θα νιώθει μια ανασφάλεια τι θα συμβεί, αν θα κρατήσει αυτή τη δουλειά που έχει, αν τα πράγματα θα πηγαίνουν καλά. Αλλά οι γιαγιάδες μας και οι παππούδες μας μεγάλωσαν πολλά περισσότερα παιδιά, οι γενιές αυτές εννοώ, με πολύ δύσκολες συνθήκες. Αυτό που θεωρώ ότι πρέπει να αλλάξουμε είναι το πώς η κοινωνία αναγνωρίζει το πώς και πόσο η κοινωνία αναγνωρίζει, για παράδειγμα, μια μάνα που μεγαλώνει ένα παιδί" ανέφερε, τονίζοντας: "Χάσαμε πάρα πολλά χρόνια στο να υποτιμούμε αυτή τη γυναίκα, αυτή τη γυναίκα που μπορεί να μένει πίσω ή έναν πατέρα που μπορεί να μένει κάποιες μέρες πίσω, κάποιες φορές για τα πρώτα χρόνια, όπως και η γυναίκα μου, να χάνει χρόνια από τη δουλειά της, από τη ζωή της την επαγγελματική για να μεγαλώσει το παιδί και κάποιες άλλες γυναίκες να κάνουν και τα δύο πράγματα ταυτόχρονα. Ήταν πολύ πιο ψηλά στο κοινωνικό status η ανώνυμη μαμά και γιαγιά, ο ανώνυμος μπαμπάς, παππούς ήταν πιο ψηλά. Τώρα τα τελευταία χρόνια, ίσως λόγω των εξελίξεων, των τεχνολογικών, κάποιων άλλων προτύπων, της πολιτικής ορθότητας, όλων αυτών τέλος πάντων της μιας μόδας που λίγο πήγαμε από το ένα άκρο που ήταν κάποιοι άνθρωποι αόρατοι, πήγαμε στο άλλο άκρο. Χάσαμε λίγο τις προτεραιότητές μας. Εγώ λοιπόν πιστεύω ότι το δημογραφικό είναι θέμα πολιτικών. Συνεχώς θα παίρνουμε τέτοιες πρωτοβουλίες. Κοίταξε, ξεκινάει από Ιανουάριο να εφαρμόζεται μια φορολογική μεταρρύθμιση, η μεγαλύτερη φορολογική μεταρρύθμιση με επίκεντρο τη στήριξη της οικογένειας".
Για το προσωπικό κόστος ενασχόλησης με την πολιτική
"Θα ρωτήσω τη γυναίκα μου αν έχει πάρει το κινητό σου να σε βάλει να μου κάνεις αυτή την ερώτηση, η οποία βέβαια παράλληλα είναι το άτομο, ο άνθρωπος που με έχει στηρίξει σε όλο αυτό περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Και επειδή με αγαπάει, πολλές φορές μου τα λέει όλα αυτά. Δεν υπάρχει μια απάντηση. Σίγουρα μια απάντηση είναι ότι είναι πετριά. Μικρόβιο. Πες το όπως θες. Μια δεύτερη απάντηση είναι το ότι το ένα έφερε το άλλο. Εγώ δεν ξεκίνησα να γίνω πολιτικός. Είχα πάντοτε μια πολιτική ενασχόληση από φοιτητής, αλλά δικηγόρος ήμουν, δικηγόρος είμαι, αλλά οι πολύ σημαντικές ευκαιρίες που μου έδωσε ο Πρωθυπουργός, η δουλειά μου ή όποιες ικανότητες έχει ο καθένας, η τύχη, οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά μου, με έφεραν σε αυτήν τη θέση. Υπάρχει όμως και κάτι τρίτο. Ως φοιτητής δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί έπρεπε να χάνω χρόνο από τις σπουδές μου και να πηγαίνει πίσω η ζωή μου, η δουλειά που ήθελα να ξεκινήσω επειδή κάποιοι ήθελαν να κάνουν κατάληψη. Στη συνέχεια ως δικηγόρος, ως μάχιμος επαγγελματίας, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί περίπου το 80% των εισοδημάτων μου να πηγαίνουν στο κράτος. Στη συνέχεια δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ενώ υπάρχουν τα κανονικά δικαστήρια, γίνονταν δικαστήρια στην τηλεόραση και έβλεπες τον έναν μετά τον άλλον να κάνουν τον εισαγγελέα. Η ίδια η ζωή σε αναγκάζει να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου. Όχι τον νόμο στα χέρια σου. Αυτό που μπορείς να κάνεις εσύ, να βγεις μπροστά, να εκτεθείς, να μιλήσεις. Αυτό που μου δίνει την μεγαλύτερη δύναμη είναι όταν συναντάω ανθρώπους που δεν τους είχα γνωρίσει στο παρελθόν, σε μια ταβέρνα, σε ένα καφέ, στο δρόμο, που θα μου πουν το παράπονο, ότι δείτε τι θα κάνετε να πάρουμε πιο γρήγορα τις συντάξεις μας, καταργήστε την προσωπική διαφορά, οι νέοι, κάτι άλλο, θα πουν μια καλή κουβέντα, όχι μόνο για κάτι που μπορεί να πω, για μια πρωτοβουλία που θα πάρουμε, για το ότι εκπέμπω και αρχίζω και το βλέπω και σε κάποιους άλλους ανθρώπους, ότι αρχίζουμε πλέον στην πολιτική και υπάρχουμε και εμείς οι κανονικοί άνθρωποι. Αυτό είναι η "βενζίνη", η κινητήριος δύναμη, αυτό το οποίο με κρατάει και μου δίνει την ώθηση για όλα τα επόμενα" κατέληξε ο Παύλος Μαρινάκης.
Άκουσε όλη τη συνέντευξη:
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
