Με μια ανάρτηση που σχολιάστηκε αρκετά, η Έλενα Χριστοπούλου μιλά για εκείνους τους ανθρώπους που περνούν από τη ζωή μας και αφήνουν έντονο αποτύπωμα. Σε μια περίοδο που πολλά αλλάζουν στις σχέσεις και στις συνεργασίες της, η γνωστή επιχειρηματίας σημειώνει:
"Ωφέλιμο θα μπορούσε να είναι όταν φεύγει ένας άνθρωπος που, όπως καταλαβαίνουμε, δεν μπορεί να αντικατασταθεί — να μάθουμε να κάνουμε κάτι μπας και μοιάσουμε έστω στην παρανυχίδα του… μπας και έρθει κάτι ωφέλιμο… μπας και…".
Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: οι άνθρωποι που έχουν υπάρξει πραγματικά σημαντικοί δεν αντικαθίστανται εύκολα. Όταν απομακρύνονται — είτε από τις προσωπικές μας σχέσεις είτε από την επαγγελματική μας ζωή — μένει ένα κενό. Το ζητούμενο, όμως, σύμφωνα με την ίδια, δεν είναι να προσπαθήσουμε να το καλύψουμε βιαστικά, αλλά να αξιοποιήσουμε όσα μάθαμε δίπλα τους.
Η Έλενα Χριστοπούλου δεν ωραιοποιεί την κατάσταση. Παραδέχεται ότι το να μείνουμε χωρίς "τους σπάνιους και τους αυθεντικούς" είναι κάτι που δεν ξέρουμε πώς να διαχειριστούμε. Όπως γράφει:
"Τι θα κάνουμε χωρίς τους σπάνιους και τους αυθεντικούς… κανείς δεν ξέρει! Εγώ σίγουρα όχι."
Αυτή η φράση αποτυπώνει τον ρεαλισμό πίσω από την ανάρτηση: η απώλεια ενός τέτοιου ανθρώπου δεν έχει manual. Δεν υπάρχει άμεσο "πώς προχωράς". Υπάρχει μόνο η συνειδητοποίηση ότι αν δεν αξιοποιήσεις αυτά που σου άφησε, τότε η απουσία του γίνεται διπλή.
"Οι γυναίκες πολλές φορές τρώνε η μια την άλλη κανονικά"
Η ίδια έχει αναφερθεί και στο παρελθόν στη γυναικεία "λυκοφιλία":
"Έχουν δίκιο σε πολλά πράγματα. Οι γυναίκες πολλές φορές τρώνε η μια την άλλη κανονικά. Είμαι μαζί με αυτούς που κάνουν τα σχόλια αυτά αλλά θέλω να πιστεύω ότι εδώ είναι μια άλλη περίπτωση. Γνωρίζοντας και τις άλλες τρεις κυρίες θεωρώ ότι όταν τσακωνόμαστε θα είναι για κάτι καλό".
Η ανάρτηση αυτή, δείχνει τη συναισθηματική πλευρά της booker ενώ λειτουργεί και ως μια υπενθύμιση: οι σχέσεις που αξίζουν δεν πρέπει να θεωρούνται δεδομένες. Και όταν αλλάζουν, όταν σταματούν, όταν τελειώνουν, είναι στο χέρι μας να κρατήσουμε κάτι από εκείνους τους ανθρώπους — μια στάση, μια αξία, ένα θετικό ίχνος — για να συνεχίσουμε με περισσότερη επίγνωση.