Ο Δημήτρης Κοντολάζος βρέθηκε το βράδυ της τρίτης στο "The 2Night Show" και μίλησε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου σχετικά με τα 52 χρόνια του στο τραγούδι και το πώς από υπάλληλος σε συνεργείο αυτοκινήτων βρέθηκε να τραγουδάει σε νυχτερινά μαγαζιά. Επιπλέον, αναφέρθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1973, που κέρδισε το πρώτο βραβείο αλλά και γιατί θεωρεί ότι πλέον δεν υπάρχουν μπουζούκια.
Ο γνωστός τραγουδιστής δήλωσε αρχικά πως "Έχω τρεις κόρες και τρία εγγόνια. Η μία κόρη μου δοκίμασε το τραγούδι αλλά απογοητεύτηκε και ασχολήθηκε με την ψυχολογία. Δεν τη άρεσε ο τρόπος ζωής. Κατά βάθος χάρηκα. Εγώ κλείνω φέτος 52 χρόνια στο τραγούδι. Πρέπει να προσέχεις τη φωνή σου, κοιμάμαι όσο πρέπει, τρώω όσο πρέπει, γυμνάζομαι και δεν ξενυχτάω άσκοπα. Δεν έχω αλλάξει νούμερο στο παντελόνι. Αγαπάω το τραγούδι, έχω ανάγκη να τραγουδάω και το κάνω από παιδί".
Η επαγγελματική πορεία του
Σχετικά με την πορεία του μέχρι να γίνει τραγουδιστής, ο Δημήτρης Κοντολάζος σημείωσε ότι "Δεν ξεκίνησα για τραγουδιστής. Δεν ήθελαν και από το σπίτι, μου έλεγαν 'θα φύγεις από το σπίτι'. Όταν ήμουν στο συνεργείο, εγώ τραγουδούσα. Ήμουν μέτριος μαθητής και έλεγαν τότε πως ή θα σπουδάσεις ή θα μάθεις μια τέχνη. Εργάστηκα έξι χρόνια σε συνεργείο αυτοκινήτων. Μου έλεγαν από το συνεργείο γιατί κάθομαι στη μουτζούρα και δεν πάω να να γίνω τραγουδιστής".
Προσέθεσε, μάλιστα, ότι"Ξεκίνησα να τραγουδάω σε μια μπουάτ στη Θεσσαλονίκη. Στο συνεργείο έπαιρνα 95 δραχμές την εβδομάδα, ενώ στο τραγούδι 95 δραχμές τη βραδιά. Στο σπίτι μού έλεγαν 'Όχι. Να συνεχίσεις αλλά μην αφήσεις το συνεργείο, μη τυχόν και δεν τα πας καλά στο τραγούδι. Να έχεις τη δουλειά σου'. Με τον μπαμπά είχαμε συζήτηση, κουβέντα, μπορεί να στενοχωριόμουν και να μην έτρωγα αλλά ήμουν παιδάκι. Όταν όμως άρχισα να κοιμάμαι κάτω από τα αυτοκίνητα στο συνεργείο, ήρθε ο αρχιμάστορας και μου είπε:' Τι θα κάνεις; Θα μείνεις εδώ ή θα τραγουδήσεις' και αποφάσισα να ακολουθήσω το τραγούδι".
Η αρχή στο λαϊκό τραγούδι
Στη συνέχεια της συνέντευξης, ο Δημήτρης Κοντολάζος δήλωσε πως "Το 1973 ο Αχιλλέας Θεοφίλου μου πρότεινε να πάω στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι "Μπαρμπαλιάς" και έπεσε το Παλαί ντε Σπορ όταν το τραγούδησα. Για 5-6 χρόνια με φώναζαν 'Λεβέντη Μπαρμπαλιά'. Είχα μια ιδέα, ήταν χασάπικο και είπα να το κάνουμε εισαγωγή και ρεφρέν με ζεϊμπέκικο. Όταν ήμουν στη Θεσσαλονίκη τραγουδούσα αφιλοκερδώς και στις Φοιτητικές Εστίες και μπορεί να μέτρησε και αυτό. Με αυτό το τραγούδι με γνώρισε όλη η Ελλάδα. Μετά δεν πήγε πολύ καλά η δισκογραφία, πήγα στρατό, απολύθηκα και όταν ήμουν στη 'Φαντασία' συνεργάστηκα με τον Τάκη Σούκα και μου έδειξε τον δρόμο για το λαϊκό τραγούδι".
"Έχω βρεθεί στην πίστα με πάρα πολλούς και είμαι πολύ γεμάτος. Ήμουν καλός μαθητής. Έχω συνεργαστεί με Μαρινέλλα, Πάριο, Λίτσα Διαμάντη, Ροδάκη, Μοσχολιού, Γαλάνη, Μπιθικώτση, Κόκοτα, με τη Δούκισσα, τη Στανίση, τον Μιχάλη Μενιδιάτης Επίσης την Πόλυ Πάνου, την Μαίρη Λίντα, τον Στράτο Διονυσίου και με τους πιο νέους, όπως τη Λίτσα Παπαδοπούλου και τον Πασχάλη Τερζή, κάποια στιγμή στη Θεσσαλονίκη" ανέφερε ο τραγουδιστής και προσέθεσε:
"Ο Ζαμπέτας μου είπε κάποια στιγμή: "Κοντολάζο είσαι ο πιο έξυπνος κλέφτης'. Εγώ κλέβω και από τους τραγουδιστές αλλά και από την ορχήστρα. Παίρνω φράσεις, παιξίματα. Έχω ακούσει όλα τα είδη μουσικής, δημοτική, νησιώτικη, λαϊκά, Τσιστάνη, τούρκικα και αραβικά, αλλά η δική μας μουσική, Ζαμπέτας, Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, έχουν γράψει καταπληκτικά τραγούδια".
Τα τραγούδια του σήμερα
Επιπλέον, ο Δημήτρης Κοντολάζος υπογράμμισε ότι "Δεν είμαι ζάμπλουτος. Έχω κάνει τα κουμάντα μου και είμαι καλά, Δόξα τω Θεώ. Τραγουδάω περιστασιακά, γιατί μετά από 52 χρόνια κάνω και τις επιλογές μου, πια. Έχω προτάσεις αλλά πάω εκεί που η ψυχή μου θα είναι ανεχτή Έχω πει πολλα όχι και αν τα είχα πει πιο πριν θα ήταν καλύτερα. Ένας μεγάλος είπε: Τα όχι μου με έκαναν".
Μιλώντας για τη σημερινή μουσική, ο δημοφιλής τραγουδιστής δήλωσε ότι "Είναι δύσκολο να βρεις σήμερα τραγούδια σαν αυτά που κάναμε παλιά. Τότε δεν κυνηγούσαμε το σουξέ αλλά να κάνουμε 12 όμορφα τραγούδια. Ένας συνάδελφος με ρώτησε πώς αναγνωρίζω τα σουξέ και είπα πως όταν ο συνθέτης μού παίζει το τραγούδι και ακούω στίχο και μελωδία και μου σηκώνεται η τρίχα, κάτι λέει αυτό. Τώρα ψάχνεις να βρεις έναν φρέσκο και αληθινό στίχο. Είναι δύσκολο για εμάς που έχουμε πει καλά τραγούδια και ας είναι καλά οι συνθέτες που μας εμπιστευτήκαν τεράστιες δημιουργίες. Ένα παράπονο έχω μέσα μου. Δεν μπόρεσα να τραγουδήσω Χρήστο Νικολόπουλο. Του το είπα κάποια στιγμή. Επίσης δεν τραγούδησα Αντώνη Βαρδή και Γιώργο Ζαμπέτα".
"Όλα ξεκινάνε από τις ενορχηστρώσεις που κάνουμε. Πρέπει να ξαναμπούν τα δύο μπουζούκια στους δίσκους και να βάλουν δυο μπουζούκια στο πάλκο. Είναι άλλο το άκουσμα. Όχι να έχουν έναν μπουζουκτσή και να τον κρύβουν πίσω. Λένε 'Πάμε στα μπουζούκια'. Αυτά δεν είναι μπουζούκια, παιδιά. Όλα τα άλλα που κάνουν είναι ok και καλά κάνουν. Αλλά γιατί εξαφάνισαν το μπουζούκι;" είπε καταληκτικά ο Δημήτρης Κοντολάζος.