Ελένη Ράντου: "Θα ήμουν πολύ αχάριστη να έλεγα "ως εδώ πάει, δεν θα το κάνω"

Όσα ανέφερε η Ελένη Ράντου για τα τέσσερα χρόνια παράστασής της, την κόρη της και το μεγάλο "αντικαταθλιπτικό" της

ΓΡΑΦΕΙ: YUPIII TEAM

Σε μια ειλικρινή εξομολόγηση στο "Πρωινό", η Ελένη Ράντου μίλησε για την πορεία της στην παράσταση που αγαπήθηκε από το κοινό, αλλά και για τη βαθιά συναισθηματική εμπειρία που βιώνει κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή.

"Στην πρεμιέρα ζαλιζόμουν. Κάθε φορά αναμετριέμαι με το πόσο αγαπώ κάποια πράγματα. Όταν αγαπάς κάτι τόσο σε οδηγεί σε υπερβάσεις, όπως να κάνεις τέσσερα χρόνια την ίδια παράσταση", είπε η ηθοποιός, εξηγώντας πόσο έντονα βιώνει κάθε της εμφάνιση.

Η παράσταση, όπως αποκάλυψε, γίνεται μέσο ψυχικής κάθαρσης τόσο για εκείνη όσο και για τους θεατές:
"Σε συμφιλιώνει και με την κατάθλιψη και το θάνατο και ό,τι στριμόκωλο μπορεί να νιώθεις. Στο τέλος της βραδιάς κρατάς ότι υπάρχει μια λύτρωση για το κοινό και σε σένα, αυτό δίνει κουράγιο πολύ ότι έχεις βοηθηθεί και έχεις βοηθήσει και άλλους".

Η κόρη της, τα ταξίδια και η προσωπική της δύναμη

Σε πιο προσωπικό τόνο, αποκάλυψε πως ζει αυτή την περίοδο και τη χαρά της που θα δει την κόρη της:
"Μόλις έχει φτάσει η κόρη μου και πάω να τη δω. Ίσως έρθει την Τετάρτη να με δει", είπε με συγκίνηση.

Στάθηκε επίσης στη σημασία που έχουν για εκείνη τα ταξίδια, περιγράφοντάς τα ως έναν τρόπο να επανασυνδεθεί με τον εαυτό της:
"Είναι το αντικαταθλιπτικό μου το ταξίδι. Να βρίσκεσαι με το κέντρο σου γιατί μέσα στην καθημερινότητα κάνεις τόσα πράγματα για τους άλλους που ξεχνάς να κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου. Το ταξίδι είναι η μεγαλύτερη δύναμη για να επιστρέφεις στέρεος".

Η αποδοχή του κοινού και η υπόσχεση συνέχειας

Η αγάπη του κοινού φαίνεται πως αποτελεί για εκείνη τεράστια πηγή έμπνευσης και δύναμης. Όπως τόνισε:
"Θα ήμουν πολύ αχάριστη να έλεγα ότι ως εδώ πάει, δεν θα το κάνω", ξεκαθαρίζοντας ότι η επιτυχία της παράστασης είναι και ο λόγος που συνεχίζει να την παρουσιάζει με αφοσίωση.

Η Ελένη Ράντου αποδεικνύει για ακόμη μία φορά ότι η τέχνη, όταν πηγάζει από αλήθεια και βαθύ συναίσθημα, μπορεί να λειτουργήσει ως προσωπική λύτρωση αλλά και ως κοινή εμπειρία ζωής με το κοινό.