Η Ευαγγελία και η Πόπη Δομάζου παρευρέθηκαν σε εκδήλωση του πατέρα τους χωρίς να ανταλλάξουν ούτε βλέμμα

Η αμήχανη συνύπαρξη των δύο αδερφών, Ευαγγελίας και Πόπης Δομάζου, σε εκδήλωση του πατέρα τους

ΓΡΑΦΕΙ: YUPIII TEAM

Η λαμπερή βραδιά για την παρουσίαση του βιβλίου για το Μίμη Δομάζο και τον Αντώνη Αντωνιάδη, "Ο στρατηγός και ο κανονιέρης", που τιμά την κοινή πορεία δύο ιερών τεράτων του ελληνικού ποδοσφαίρου επισκιάστηκε από την αμήχανη συνύπαρξη των δύο οικογενειών του εκλιπόντος "στρατηγού" των γηπέδων.

Το βράδυ της Δευτέρας 2 Ιουνίου, στο Ίδρυμα "Μιχάλης Κακογιάννης", πλήθος φίλων του ποδοσφαίρου, προσωπικότητες του αθλητισμού και της δημοσιογραφίας συγκεντρώθηκαν για να αποδώσουν τιμή στη φιλία και την ιστορική συνεργασία των δύο σπουδαίων παικτών. Όμως, όλα τα βλέμματα στράφηκαν στη σιωπηλή και φανερά παγωμένη ατμόσφαιρα ανάμεσα στην κόρη του Μίμη Δομάζου και της Βίκυς Μοσχολιού, Ευαγγελία, και τη δεύτερη οικογένεια του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή – τη σύζυγό του Ηώ Θεοδώρου και την κόρη τους Πόπη.

Σύμφωνα με πληροφορίες της Espresso, δεν υπήρξε ούτε ένα βλέμμα, ούτε μία χειραψία μεταξύ τους. Οι διοργανωτές, γνωρίζοντας την έντονη αποστασιοποίηση ανάμεσα στα μέλη των δύο πλευρών, είχαν φροντίσει να καθίσουν χωριστά τις δύο κόρες του Δομάζου, σε απόσταση που να προλαμβάνει κάθε ενδεχόμενο έντασης.

Παρά το ενωτικό πνεύμα της βραδιάς και την ιστορική βαρύτητα του έργου που παρουσιάστηκε – γραμμένο από τον Κώστα Μπλιάτκα και επιμελημένο από τον ίδιο τον Αντώνη Αντωνιάδη – η ανθρώπινη διάσταση των οικογενειακών σχέσεων ήρθε αβίαστα στην επιφάνεια. Η Ευαγγελία Δομάζου μπήκε στην αίθουσα λίγο μετά τις 7 το απόγευμα, αποφεύγοντας οποιαδήποτε επαφή με τη δεύτερη σύζυγο του πατέρα της και την ετεροθαλή αδερφή της.

Το περιστατικό αναδεικνύει με έμφαση πως ακόμη και η κοινή κληρονομιά μιας σπουδαίας προσωπικότητας, όπως ο Μίμης Δομάζος, δεν στάθηκε ικανή να γεφυρώσει τα ρήγματα μιας οικογένειας που φαίνεται να έχει απομακρυνθεί οριστικά μετά τον θάνατό του. Μια σιωπή, πιο ηχηρή από κάθε λέξη, επικράτησε σε μια βραδιά που θα έπρεπε να είναι αφιερωμένη στη σύνδεση και τη μνήμη.