Χρύσα Ρώπα: "Στα προσωπικά μου ήμουν άτυχη. Έπεσα σε λαμόγια, απατεωνιά, ψέμα"

"Επειδή είχα κάνει δύο ντοκτορά στο ψέμα, άφηνα να δω μέχρι που μπορεί να ξεφτιλιστεί ένας άνθρωπος""σημείωσε η ηθοποιός

ΓΡΑΦΕΙ: YUPIII TEAM

Στον καναπέ του "Χαμογέλα και Πάλι" βρέθηκε η Χρύσα Ρώπα το πρωινό της Κυριακής με τη γνωστή ηθοποιό να δίνει μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη, στην οποία μίλησε για τις προσωπικές της ευαισθησίες, την μητρική αγάπη αλλά και την ατυχία που βίωσε στα προσωπικά της.

Με αφορμή το τραγούδι "Πόσο σ' αγαπώ" του Σταμάτη Κραουνάκη, η γνωστή πρωταγωνίστρια ανέφερε πως "Κάποια στιγμή που δεν έχεις μια χαραμάδα να βγεις, που θες να βγεις αλλά δεν μπορείς, είπα ότι θα σβήσω όλα τα παράπονα και θα πω μόνο ένα: 'Ούτε μια στιγμή δε με άφησες να παίξω'. Αυτός είναι ο τίτλος, με σβησμένα όλα τα παράπονα της ζωής... Μπορεί κι εγώ να μην το φρόντισα, πάντα έχουμε μερίδιο. Το μερίδιό μου νομίζω ότι το πληρώνω κανονικά. Δεν έχω καταφέρει να ξενοιάσω και δεν νομίζω ότι είναι μόνο δικό μου αυτό το αίτημα. Πολλοί, αν το σκεφτούμε, έχουμε πει ότι ρε γαμώτο αυτή η ζωή ούτε μια στιγμή δεν με άφησε να παίξω. Αν το σκεφτείς πολύ αργά δεν μπορείς να το αλλάξεις, εγκλωβίζεται από διάφορα. Πρέπει να ξαναγυρίσεις στον ίδιο δρόμο. Έχεις αφήσει μπιζελάκια; Δεν άφησα… Είμαι πολύ ευχαριστημένη που κατάλαβα ότι αυτό το τραγούδι σημαίνει αυτό".

Στη συνέχεια της συζήτησης, η Χρύσα Ρώπα υπογράμμισε πως "Γελάω πάντα με το δράμα μου, αυτό από πίσω κρύβει μια πορεία. Ότι κάπως τα έχεις κάνει τα πράγμα. Λες: 'Εγώ αυτό το ύφασμα είμαι, σας αρέσει καλώς, δεν σας αρέσει, πάλι καλώς. Όταν κάνω κάποιο λάθος, εκείνη τη στιγμή το σκέφτομαι και ίσως έτσι ήμουν από μικρή. Την ίδια στιγμή αποφασίζω ότι έκανα λάθος και το παίρνω πίσω. Αλλά αν νιώσω ότι δεν αξίζει... Το ψέμα δεν μπορώ να το συγχωρήσω, δεν έχω άλλο τρόπο. Αυτό στοιχίζει. Το συναίσθημα δεν είναι πάντα καλό, είναι μια φυλακή".

Επιπλέον, δήλωσε πως " Δεν υπάρχει άλλο συναίσθημα σαν τον έρωτα της μάνας για το παιδί της. Ο έρωτας που έχεις με το μωρό σου, δεν υπάρχει. Αν το νιώσεις δεν υπάρχει τίποτα μπροστά σε αυτόν τον μεγάλο έρωτα. Και ο συντροφικό έρωτας ήταν πολύ σημαντικός για εμένα. Στα προσωπικά μου ήμουν άτυχη, έτσι θέλω να το ονομάσω. Έπεσα σε λαμόγια, απατεωνιά, ψέμα και επειδή είχα κάνει δύο ντοκτορά στο ψέμα, άφηνα να δω μέχρι που μπορεί να ξεφτιλιστεί ένας άνθρωπος".