Ο Μιχάλης Σαράντης μίλησε στο περιοδικό "Plan Be" και στη Μαρία Λυσάνδρου για τις μεγαλύτερες προκλήσεις στη ζωή του, την χαρακτηριστική του ευαισθησία αλλά και τις στιγμές με το παιδί του.
"Φέτος είναι η πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, που πολύ συνειδητά δεν κάνω θέατρο όλη τη σεζόν. Έχω μόνο τη σειρά, μαζί με κάποιες λίγες παραστάσεις περιστασιακά. Εφόσον η συμμετοχή μου στη "Διάφανη Αγάπη" μου το επέτρεπε οικονομικά, το έκανα κυρίως για να αφουγκραστώ τι θα μου συμβεί αν δεν δουλεύω σαν τρελός" δήλωσε ο διάσημος ηθοποιός, τονίζοντας πως έπαιξε ρόλο και ο ποιοτικός χρόνος που ήθελε με την κόρη του: "Συνέπεσε η προσωπική μου ανάγκη για παύση μιας χρόνιας λειτουργίας, με το γεγονός ότι ήθελα να έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο για εμένα, τη μικρή και το σπίτι. Είναι σε μια υπέροχα τρυφερή και μαγική ηλικία, δεν χορταίνω να είμαι μαζί της. Θέλω να είμαι όσο γίνεται περισσότερο παρών".
Για το γεγονός πως παραδέχεται ότι είναι αρκετά ευαίσθητος σαν χαρακτήρας, ο Μιχάλης Σαράντης είπε: "Η ευαισθησία συντηρείται, δεν είναι κεκτημένη. Ιδίως στη δουλειά. Είμαστε μεν επαγγελματίες, αλλά σε κάθε νέα δουλειά πρέπει να μπαίνουμε 'λευκοί'" συνεχίζοντας: "Είναι πάρα πολύ δύσκολο – έως αδύνατο! Έως αδύνατο! Αλλά αυτή είναι η μεγαλύτερη καύλα αυτής της δουλειάς. Οφείλεις κάθε φορά να πετάς τα όπλα σου και ό,τι νομίζεις ότι έχεις κατακτήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Να λες 'πάμε παρακάτω'".
Όσο για τη μεγαλύτερη πρόκληση στην καριέρα του, τόνισε: "Θα σου πω τι έγινε με τον 'Αίαντα': Όταν είπα στον Αποστόλη (Χατζαρά) και στον Γιώργο (Νανούρη) να το κάνουμε, δεν καταλάβαινα που έμπλεκα. Όταν συνειδητοποίησα ότι προτείνω σ' αυτούς τους ανθρώπους να ζωγραφίζει ο Αποστόλης, κι εγώ να παίξω μόνος μου όλο το έργο έπαθα πανικό! Έβαλα τον εαυτό μου σε μια παγίδα, που ούτε εγώ δεν κατάλαβα γιατί μου το έκανα αυτό. Εμένα η χαρά μου ήταν που θα δούλευα με τον Αποστόλη και τον Γιώργο. Εγώ τη συνάντηση σκεφτόμουν! Πωρώθηκα τόσο πολύ με αυτή τη συνάντηση, που σταμάτησα να φοβάμαι πολύ γρήγορα. Πρώτα έρχονται τα ανταμώματα μεταξύ μας· οι ρόλοι έρχονται μετά τις συναντήσεις. Και οι συναντήσεις έχουν πάντα να κάνουν με μια απαρηγόρητη πτυχή μας, αλλιώς θα ήμασταν όλοι μόνοι και κατ' επιλογήν. Και αυτή σου την πτυχή την 'αφουγκράζεται' και άλλος εύκολα, γιατί την έχει και αυτός ενεργή – είναι κάτι βαθύτερο, πέραν των όποιων κοινών συνισταμένων ή κοινής αισθητικής"