Καλεσμένος στο "Στούντιο 4" της Τρίτης ήταν ο Δημήτρης Μπάσης. Ο γνωστός τραγουδιστής μίλησε στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και στον Θανάση Αναγνωστόπουλο για την καριέρα του στη μουσική και στη ζωή του.
Οι γονείς του έκαναν καιρό να αποδεχτούν το ότι επέλεξε να γίνει τραγουδιστής: "Οι γονείς μου έκαναν, από τη στιγμή που κατέβηκα στην Αθήνα, επτά χρόνια να έρθουν να με ακούσουν. Δεν ήταν θετικοί στο να ασχοληθώ με το τραγούδι επαγγελματικά, με ήθελαν κοντά τους. Θωρούσαν παρεξηγημένο αυτόν τον χώρο, αυτή η λάμψη για αυτούς έκρυβε κάτι από πίσω. Ήταν μίας άλλης γενιάς άνθρωποι, τα έβλεπαν διαφορετικά τα πράγματα".
Ο ίδιος δεν συμμεριζόταν τις ανησυχίες τους: "Όχι δεν είχα αυτούς τους φόβους. Ήξερα τον εαυτό μου και απέφυγα όλες τις κακοτοπιές του χώρου. Πάντα υπάρχουν, είναι ένας λαμπερός χώρος. Είμαι τυχερός που βρέθηκα στην ομάδα της Πρωτοψάλτη γιατί άρχισα να βλέπω με τα μάτια και την αισθητική τη δική τους. Ένα παιδί που ξεκινάει να μπαίνει στον χώρο της μουσικής του στα 21 του, δεν ξέρει ποιον δρόμο να πάρει, όλα του φαίνονται υπέροχα. Κάνεις λάθος συνεργασίες, λάθος επιλογές τραγουδιών".
Σε άλλο σημείο, ο Δημήτρης Μπάσης αναφέρθηκε στους "Ψίθυρους Καρδιάς" , το κομμάτι που του χάρισε μεγάλη επιτυχία: "Πέρασαν χρόνια για εξοικειωθώ με τη φήμη. Τελείωναν οι συναυλίες, μου ζητούσαν αυτόγραφα και ντρεπόμουν, ένιωθα πιο άβολα από αυτόν που μου το ζητάει. Η ζωή μου άλλαξε απότομα, από εκεί που με ήξερε μόνο η μάνα μου, έβγαινα στον δρόμο και ένιωθα να με παρατηρούν, το έβλεπα, το καταλάβαινα".
Όπως μοιράστηκε, το αρχικό σχέδιο ήταν να το πει άλλος τραγουδιστής: "Ο Χρήστος Νικολόπουλος με πίστεψε όσο κανένας. Παρόλο που μπορούσε να δώσει το τραγούδι των τίτλων σε κάποιον άλλον, δεν το έκανε. Είχε παίξει παρασκήνιο να το πει άλλος το κομμάτι και είπε "όχι, θα το δώσω στον μικρό". Εγώ αυτά τα έμαθα μετά από χρόνια, ήταν να το πει κάποιος πολύ γνωστός. Δεν είναι κακό, πάντα υπήρχε ένα παρασκήνιο με τις δισκογραφικές εταιρείες. Ο Χρήστος Νικολοπουλος είπε "όχι" γι' αυτό και του χρωστάω τα πάντα. Ξεκίνησα από την Άλκιστις Πρωτοψάλτη αλλά τη σφραγίδα της επιτυχίας μου την έδωσε ο Χρήστος Νικολόπουλος. Νομίζω ότι το να κάνεις επιτυχία με έναν νέο είναι πολύ μεγαλύτερη επιτυχία για τον συνθέτη από το να κάνει επιτυχία με έναν φτασμένο".
Οι "Ψίθυροι" δεν ήταν η δική του πρώτη επιλογή: "Πήγα στο στούντιο και είπα τρία τραγούδι για να επιλέξουν ο Χρήστος Νικολόπουλος και ο σκηνοθέτης ποιο θα είναι το τραγούδι των τίτλων. Εγώ διάλεξα κάποιο άλλο, είναι μέσα στο δίσκο".
Μετά την τεράστια επιτυχία άρχισαν τα δύσκολα: "Ο Χρήστος Νικολόπουλος μου είπε "Μπασάκη, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Πρέπει να αποδείξεις ότι δεν είσαι ο τραγουδιστής του ενός τραγουδιού". Αυτό με γείωσε, με άγχωσε. όσο προσγειωμένος και να είσαι, αυτό το πράγμα που βιώνεις εκείνη τη στιγμή δεν είναι εύκολο να το διαχειριστής εάν δεν έχει καλούς συνεργάτες, τους "αυλικούς" που λέμε. Όταν ο Χρήστος Νικολόπουλος μου έφερε παραδείγματα ανθρώπων που έκανα μία επιτυχία και εξαφανίστηκαν, με προσγείωσε, κατάλαβα ότι δεν σημαίνει τίποτα να κάνεις μία μεγάλη επιτυχία. 'Όσο μεγάλη και να είναι εάν δεν υπάρχει συνέχεια, αν δεν δουλέψεις σκληρά, δεν θα υπάρχει συνέχεια".
Και πρόσθεσε: "Έκλεινα τα φώτα και σκεφτόμουν "πόση διάρκεια να έχει αυτό". Αυτό μπορεί να μην είναι ωραίο αλλά είναι η πραγματικότητα. Ζω τη στιγμή αλλά πάντα στην άκρη του μυαλού σου ξέρεις ότι δεν είναι τελεσίδικο ότι θα κάνεις μόνο επιτυχίες".
Υπήρξαν ακραία περιστατικά θαυμασμού; Ο ίδιος απάντησε πάνω σε αυτό: "Έγιναν πράγματα αλλά τα απέφυγα, δεν είμαι από τη φύση μου άνθρωπος πολύ εξωστρεφής, δεν είμαι όπου γάμος και χαρά. Το να είσαι διάσημος σε παρασύρει, δεν ήθελα να αφεθώ".
Η ζωή του άλλαξε ριζικά μετά την επιτυχία: "Τίποτα δεν ήταν όπως πριν. Οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ευγενικοί, μερικοί έρχονται με έναν αέρα ότι τους ανήκεις. Δεν ήμουν έτοιμος να το διαχειριστώ όλο αυτό, δεν είχα την άνεση. Έγινα εσωστρεφής, χρειάστηκαν χρόνια για να το ξεπεράσω. Το να έρθει κάποιος στο καμαρίνι μου και να είμαι άνετος απέναντί του μου πήρε καιρό. Ντρεπόμουν".