Ο Μιχάλης Οικονόμου μιλά ανοιχτά για την απόφασή του να μεγαλώσει με τον σύντροφό του ένα παιδί

Η χειμαρρώδης συνέντευξη του Μιχάλη Οικονόμου για την υιοθεσία, τη σεξουαλικότητα και την αποδοχή

ΓΡΑΦΕΙ: ΗΛΙΑΣ ΔΗΜΟΣ

Μια σπάνια τηλεοπτική συνέντευξη παραχώρησε ο Μιχάλης Οικονόμου, ο οποίος βρέθηκε το πρωί της Δευτέρας στο "Πάμε Δανάη" και μίλησε για όλα.

Ο γνωστός ηθοποιός, ο οποίος συμμετέχει στη σειρά της ΕΡΤ, "Τα καλύτερα μας χρόνια" περιέγραψε πώς βιώνει τη συγκεκριμένη περίοδο αλλά και τι περιλαμβάνει ο δικός του μικρόκοσμος, ενώ μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην απόφαση του να μεγαλώσει με τον σύντροφό του ένα παιδί.

"Ο μικρόκοσμός μου αυτή την περίοδο είναι ένας μικρόκοσμος ευτυχίας. Με τις δυσκολίες, το άγχος και την ματαίωση που όλοι ζούμε, αλλά δεν μπορώ να απομωνώσω τον δικό μου μικρόκοσμο από αυτό που συμβαίνω έξω από την πόρτα μου και γύρω μας τα τελευταία δύο χρόνια. Επομένως, είμαι μουδιασμένος γιατί είναι σαν να φοβάμαι να πω ότι είμαι καλά, γιατί ξέρω ότι πολύς κόσμος δεν είναι και πολύ καλά, αλλά δεν είναι και αυτό σωστό. Όταν έχουμε ευγνωμοσύνη για τα πράγματα που έχουμε στο σήμερα, αυτό καλό είναι να το εκπέμπουμε" ανέφερε.

Η συζήτηση περιστράφηκε και γύρω από την προσωπική του ζωή αλλά και τη σεξουαλική του ταυτότητα, με τον ίδιο να περιγράφει πώς πήρε την απόφαση να μιλήσει ανοιχτά για αυτή σε ηλικία 35 ετών. "Στους γονείς μου μίλησα μεγάλος, στα 35 μου, ανοιχτά για μένα. Ήταν ένα βάρος που κουβαλούσα δεκαετίες. Ανέπνευσα και ήταν αντίστοιχη η αντιμετώπιση που έλαβα, ότι πάμε να δούμε τι κάνουμε από εδώ και πέρα. Βρήκα αγκαλιά αλλά μέσα στα χρόνια χρειάστηκε και οι ίδιοι να κάνουν την πορεία τους".

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε και στην απόφασή του με τον σύντροφό του, να υιοθετήσουν ένα παιδάκι και να γίνουν μπαμπάδες, θέτοντας παράλληλα το ζήτημα της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια αλλά και τις δυσκολίες που το συνοδεύουν.

"Μεγαλώνουμε ένα παιδί, είμαστε μπαμπάδες του και θεωρήσαμε ότι ανοίγοντας την ιστορία μας στον κόσμο, προστατευμένα βέβαια, μπορούμε να δώσουμε μια ορατότητα στις ομόφυλες οικογένειες, που είναι πάρα πολλές στην Ελλάδα, και δεν αναγνωρίζονται νομικά αυτή τη στιγμή. Δεν υπάρχει ίση αντιμετώπιση σε όλες τις οικογένειες σε αυτή τη δημοκρατική χώρα, το οποίο από μόνο του είναι ένα μεγάλο λάθος. Μια οικογένεια που είναι δύο μαμάδες και το παιδί το έχει γεννήσει φυσιολογικά η μία, η άλλη δεν θεωρείται μαμά από το ελληνικό κράτος αυτή τη στιγμή. Στη δική μου οικογένεια είμαι ο "αόρατος" γονιός, ο Γιώργος είναι νομικά ο μπαμπάς του παιδιού. Αν σε ένα ομόφυλο ζευγάρι συμβεί κάτι στον έναν γονιό, ο άλλος δεν έχει δικαίωμα να διεκδικήσει την επιμέλεια του παιδιού [...] Επικοινωνώντας αυτό το θέμα και βγάζοντας το προς τα έξω, το κάνουμε για να ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση. Όσο πιο γρήγορα λύσουμε αυτά τα θέματα στα σχολεία, τόσο πιο εύκολα θα φτιάξουμε την κοινωνία πιο ανεκτική. Με αγχώνει όταν θα πάει σχολείο το παιδί, γιατί είναι πολύ πιθανό τέτοια παιδιά να υποστούν κάποιο είδος bullying για τις σεξουαλικές προτιμήσεις των γονιών, και εκεί θα απαιτήσω κάπως από το σχολείο να προστατεύσει, όχι μόνο το παιδί μου αλλά και κάθε παιδί σε αυτή την κατεύθυνση [...] Εμείς έχουμε την επιμέλεια του παιδιού, η οποία είναι πολύ κοντά στην υιοθεσία. Η πρώτη απόφαση ήταν πολύ αυθόρμητη, από το να μείνει ένα παιδί σε ένα ίδρυμα, από τη στιγμή που εδώ υπάρχει ένα πιάτο φαγητό, υπάρχει ένα δωμάτιο έξτρα και αγάπη" κατέληξε.