"Έσπασε" η Άριελ Κωνσταντινίδη κατά την αποκάλυψή της πως και εκείνη έχει πέσει θύμα ψυχολογικής και λεκτικής βίας αλλά και σεξουαλικής παρενόχλησης από συναδέλφους της.
Μιλώντας μέσω skype στην Ηλιάνα Παπαγεωργίου και το "Pop Up", η γνωστή ηθοποιός φανερά φορτισμένη και συγκινημένη μοιράστηκε τη δική της εμπειρία, μετά τις καταγγελίες της Ζέτας Δούκα και της Κατερίνας Γερονικολού, λέγοντας πως και η ίδια έχει υπάρξει αποδέκτης σεξουαλικής και εκβιαστικής κακοποίησης, τόσο από άνδρα όσο και από γυναίκα συνάδελφό της.
"Δεν φοβάμαι ότι κάποιος θα μου κάνει κακό ή κάπως θα απειληθεί το κοινωνικό προφίλ μου ή δεν θα έχω δουλειά. Αυτά τα αντιμετώπιζα από παιδάκι, γιατί σε αυτή τη δουλειά είμαι από παιδί [...] Είμαι ανακουφισμένη ότι κάτι αρχίζει να γίνεται, θα πάρει πολύ χρόνο και ίσως τώρα είναι πολύ ανθρωποφαγικό και δεν έχει να κάνει με τον "κακό λύκο" , πρέπει να φύγουμε από την τιμωρία. Και αυτός το τι έχει υποστεί μικρός, ας αναρωτηθούμε όλοι για αυτό έχει και αυτή τη συμπεριφορά και δεν αναφέρομαι σε κάποιον συγκεκριμένα, γιατί υπάρχουν και γυναίκες που έχουν καταχραστεί" δήλωσε χαρακτηριστικά.
Όσο για το τι έχει βιώσει η ίδια, η Άριελ Κωνσταντινίδη περιέγραψε καρέ - καρέ τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης που έχει δεχθεί, αποκαλύπτοντας μάλιστα πως ένα από αυτά συνέβαινε επάνω στη σκηνή!
"Έχω υποστεί πάνω στη σκηνή σεξουαλική κακοποίηση με την έννοια ότι βρίσκεσαι σε μια συνθήκη που δεν μπορείς να αντιδράσεις, οπότε "εγώ εκμεταλλεύομαι το ότι είναι ο κόσμος, εγώ και εσύ". Κάθε μέρα, κάθε μέρα! Με ένα φιλί το οποίο δεν ήταν ένα απλό φιλί, σκηνικό φιλί, δυο συνεργαστών και ηθοποιών που παριστάνουμε ένα φιλί και μόνο ένας συνάδελφός μου το ήξερε, γιατί μετά από κάποια στιγμή με έβλεπε να μπαίνω στα παρασκήνια με κλάμματα και μου έλεγε "κάτι καταλαβαίνω" και καθόταν στη κουίντα και έλεγε "θα τον σκοτώσω" και του έλεγα "μην κάνεις τίποτα, θα τελειώσει"" ανέφερε μεταξύ άλλων, ενώ σε ερώτηση για το αν προσπάθησε ποτέ να μιλήσει στον συγκεκριμένο άνθρωπο και να του ζητήσει να σταματήσει ό,τι κάνει, απάντησε: "Έτρεμα σαν το ψάρι και έτρεμα πιο πολύ γιατί θα μου έλεγε ότι είναι ο ρόλος και θα με έβγαζε τρελή. Θα ήταν τόσο τιμωρητικός μετά, γιατί έβλεπα τη συμπεριφορά του και σε άλλα πράγματα, σε άλλες καταστάσεις. Οπότε, ο φόβος, ποια αξιοπρέπεια; Εδώ ήταν η επιβίωση και γι΄αυτό εγώ εφηύρα από πολύ νεαρή ηλικία το "παγώνω, πεθαίνω, δεν ζω αυτή τη στιγμή και φεύγει. Γιατί δεν ξέρω αν μπορώ να ζήσω".