Η γνωστή τραγουδίστρια άνοιξε τα χαρτιά της και μίλησε για την απόφασή της να απομακρυνθεί από τα φώτα της δημοσιότητας όταν τα φώτα ήταν στραμμένα πάνω της, για τη συμμετοχή της στο Nomads αλλά και για την απώλεια των γονιών της που τη σημάδεψε.
Από την αρχή της συνέντευξης, η Αποστολία Ζώη παραδέχθηκε πως την «έπνιξε» ο κόσμος της δουλειάς της και συγκεκριμένα κάποιοι άνθρωποι που τη ζόρισαν ψυχολογικά και «άρχισε να αλλοιώνεται το μέσα μου, αισθανόμουν ότι ήμουν οριακά στο να αλλοιωθώ ως προσωπικότητα και ως οντότητα. Οπότε έκανα μια παύση για να ανασυγκροτηθώ». Αυτές οι δηλώσεις ήρθαν να προστεθούν στην εξομολόγηση της τραγουδίστριας για τους λόγους που το 2009 αποφάσισε να εξαφανιστεί από τη showbiz και τον χώρο του τραγουδιού και να ζήσει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Εξηγώντας το γιατί, είπε: «Ήταν ένα πολύ μεγάλο δώρο αυτό που έκανα στον εαυτό μου. Αν αφαιρέσεις από τους καλλιτέχνες τον φόβο και την ανασφάλεια της επόμενης ημέρας, δεν υπάρχει καλλιτέχνης παγκοσμίως που δεν θα έκανε την ίδια παύση. Χρειάζονται οι παύσεις, το θέμα είναι αν έχεις το σθένος να το κάνεις κι αν το μέσα σου είναι πιο δυνατό από αυτό που συμβαίνει έξω. Ήταν πολύ μεγάλη εσωτερική μου ανάγκη να πάψω να υπάρχω για μια μεγάλη περίοδο στα καλλιτεχνικά δρώμενα».
Τι συνέβη όμως όταν επέστρεψε πια στα «καθήκοντά» της; Όπως ανέφερε η ίδια «όταν επέστρεψα μετά από τέσσερα χρόνια στη showbiz φυτοζωούσα, δεν επέστρεψα με περγαμηνές» τονίζοντας πως μεγάλο ρόλο στην απόφασή της να επιστρέψει έπαιξε η μητέρα της, η οποία τότε αντιμετώπιζε ήδη το σκληρό πρόσωπο του καρκίνου. «Οι γονείς μου για πάρα πολλά χρόνια δεν ήξεραν ότι τραγουδάω και ότι κάπνιζα. Όταν έμαθε η μητέρα μου ότι τραγουδάω δεν έχασε κανένα μου πρόγραμμα».
Αναφέρθηκε όμως και σε μια σκοτεινή και δύσκολη περίοδο της ζωής της που δεν είναι άλλη από την απώλεια των γονιών της με την ίδια να παραδέχεται πως δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί. «Το ένα μέρος είναι το θέμα της απώλειας που είναι αυτό που πρέπει να το διαχειριστούν όλοι. Τα υπόλοιπα είναι αυτά που δεν ξέρεις τι παιχνίδια θα σου παίξει το μυαλό. Στη δική μου περίπτωση, με τη μαμά μου, έφτασα στα κόκκινα το ενοχικό μου. Όταν την έχασα αισθάνθηκα ότι δεν τα κατάφερα, ότι απέτυχα, ότι δεν μπόρεσα να τη σώσω, πράγμα που ήταν ουτοπικό. Ίσως επειδή έπρεπε να πάρουμε ως οικογένεια μια πολύ σοβαρή απόφαση για την υγεία της που τελικά δεν βγήκε [...] Ο θάνατος της μητέρας μου είναι ένα τραύμα που δεν έχει κλείσει ακόμα» δήλωσε ενώ 5 περίπου χρόνια μετά την απώλεια της μητέρας της έχασε και τον πατέρα της επίσης από καρκίνο. «Δεν σήκωσα κεφάλι. Δεν θυμάμαι πόσο καιρό έχω να νιώσω ανέμελη. Ακόμη βγαίνω από αυτό, υπάρχουν μόνο στιγμές ενώ θέλω η βάση μου να είναι ανέμελη και να υπάρχουν στιγμές στεναχώριας ή στιγμές ηρεμίας» σχολίασε.
Πόσο τη βοήθησε μετά από όλα αυτά η συμμετοχή της στο Nomads από το οποίο μάλιστα αναδείχθηκε νικήτρια; Φέρνοντας στο μυαλό της όσα έζησε, ανέφερε πως τόσο την πείνα όσο και τις κακουχίες ή τις διαφωνίες μπορεί εύκολα κανείς να τις αντιμετωπίσει, κάτι που όμως δεν συμβαίνει με τον θάνατο ή την ασθένεια. «Όταν πήγα στο Nomads, το είχα συζητήσει με τον πατέρα μου και τότε ήταν μια πολύ σταθερή κατάσταση με την υγεία του. Φεύγοντας, είχα πει ότι θα κάτσω ένα μήνα, θα κάνω και μια παύση, είδα όμως πολλά πράγματα εκεί μέσα και με άλλαξαν. Δεν με άλλαξαν απλά μου τόνισαν τα σημαντικά. Οπότε όταν έφυγα για το Nomads ήθελα να φύγω λίγο από την καθημερινότητά μου η οποία ήταν πολύ άσχημη και δομημένη δύσκολα αλλά με απόλυτη συγκατάθεση του πατέρα μου και της αδερφής μου» δήλωσε.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
