Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου φωτογραφήθηκε για το DownTown επιβεβαιώνοντας πως είναι ο πιο γοητευτικός λόγος για να δεις ξανά τη σειρά από το πρώτο επεισόδιο.
«Ποτέ δεν είχα κάνει τηλεόραση γατί απλώς δεν έτυχε. Εξακολουθεί να μη με γοητεύει η τηλεόραση. Παρόλα αυτά, είναι ένα πολύ δυνατό μέσο, γαλουχηθήκαμε με αυτό, δεν μπορείς να το αγνοήσεις. Μικρός, έμενα σε ένα σπίτι που δεν είχε video. Είχαμε μόνο τηλεόραση και έβλεπα μόνο αυτά που έπαιζαν τα κανάλια. Αν ήθελα να δω ταινίες, πήγαινα με τον πατέρα μου σινεμά και βλέπαμε ταινίες δράσης, φαντασία και περιπέτειας που μου άρεσαν πολύ. Τα πράγματα με την τηλεόραση άλλαξαν όταν έκαναν την εμφάνισή τους οι εκπομπές τύπου reality. Τα realities απλώς επιβεβαίωσαν έναν φόβο μου, τη δίψα του τηλεθεατή για κουτσομπολιό. Και όταν λέω του τηλεθεατή, βάζω μέσα και τον εαυτό μου. Τίποτα δεν σε τρομάζει αν δεν μπορείς να δεις τον εαυτό σου μέσα του» δήλωσε ο Ανδρέας Κωνσταντίνου μιλώντας στον Πάνο Ζόγκα.
Τι παρακολουθούσε ο ίδιος ως τηλεθεατής; «Απαράδεκτους. Μου άρεσαν και οι Τρεις Χάριτες και Οι Μεν και οι Δεν. Ίσως και άλλες σειρές που δεν μπορώ να θυμηθώ. Μου άρεσαν οι ταινίες που είχε συνήθως την Κυριακή το μεσημέρι και αυτές που προβάλλονταν το βράδυ μετά τις ειδήσεις» απάντησε.
Γιατί συμμετείχε τόσο λίγο στις «Άγριες Μέλισσες»; Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου εξήγησε: «Όταν μίλησα με τον σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρίτο, μου είπε ότι θα έπρεπε να έχω διαθεσιμότητα για εννέα μήνες και είχα ήδη κλείσει δύο ταινίες. Ήταν ανέφικτο. Από την άλλη, υπήρχε εκατέρωθεν ένα ενδιαφέρον για την εν λόγω σειρά. Με ήθελαν και ήθελα και εγώ. Κάναμε κάποια τεστ και καταλήξαμε να συμμετάσχω στο πρώτο επεισόδιο και σε μερικές σκηνές του παρελθόντος του ήρωα. Ήταν ωραία εμπειρία».
Πώς είναι σαν άνθρωπος, όταν σβήνουν τα φώτα; «Κλειστός. Πολλές φορές είμαι ανυπόφορος για τους άλλους και μάλλον επιλεκτικός με αυτούς που θα συνδεθώ. Έχω λίγους επιστήθιους φίλους. Σαφώς υπάρχουν άνθρωποι που είναι στην καρδιά μου, που έχουμε δεθεί από δουλειές, παραστάσεις από τη ζωή» είπε αρχικά, ενώ συμπλήρωσε: «Σου είπα, είμαι ανυπόφορος. Και αυτό φαίνεται, δεν μπορώ να το κρύψω. Μου γίνεται φανερό εξ αντανακλάσεως από τους γύρω μου. Όταν δεν είμαι καλά, οι γύρω μου μπορεί να δεινοπαθήσουν. Μπορώ να είμαι όμως και υπομονετικός και με τους αγαπημένους μου. Προσπαθώ για το δεύτερο, γιατί αλλιώς δεν βγαίνει».