Για το γιο της: «Είχα μια συζήτηση με το γιο μου, την ξεκίνησε αυτός. Με ρώτησε πού είναι ο μπαμπάς και του είπα ότι είναι με τον θεούλη. Και μετά με ρώτησε πού είναι ο θεούλης. "Μαζί με τον μπαμπά και είναι καλά" του απάντησα. Του είπα με χαμόγελο ότι όλοι θα πάμε να δούμε τον θεούλη. "Και εγώ;" με ρώτησε. "Και εσύ" του απάντησα. "Και εσύ μανούλα;" με ρώτησε. "Και εγώ" του απάντησα. Σήμερα είμαι στην εκπομπή για το γιο μου πρώτα απʼ όλα... Τους πρώτους μήνες δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με το παιδί μου. Ούτε να κάτσω να παίξω ούτε να μιλήσω. Και κάποια μέρα μου είπε "σταμάτα μαμά να κλαις". Αποφάσισα να αρχίσω να ελέγχω τον εαυτό μου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν μπορούσα και έκανα κακό στο παιδί μου. Σιγά-σιγά και με ώρες συζήτησης κατάφερα να είμαι σήμερα εδώ».
Για τον Μπάμπη Λαζαρίδη: «Λίγο πριν φύγει από τη ζωή, ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι. Κάναμε σχέδια και για τη δουλειά μας αλλά κυρίως για μας. Κάναμε όνειρα, όπως κάθε ζευγάρι. Υπήρξαν στιγμές που έπρεπε να τον στηρίξω, να είμαι δυνατή. Περάσαμε πολλά τα 6 χρόνια που ήμασταν μαζί και πάντα στηρίζαμε ο ένας τον άλλον με όλες μας τις δυνάμεις».
Είχε ποτέ αισθανθεί ότι εκείνη και ο σύντροφός της κινδύνευαν; «Δεν αισθανόμουν ποτέ ότι υπάρχει κίνδυνος γύρω μου. Ζούσαμε μια απόλυτα φυσιολογική ζωή, όπως όλος ο κόσμος. Και επειδή ήμασταν μέσα σʼ αυτή τη δουλειά, ήμασταν αποστασιοποιημένοι. Περνούσαμε τον ελεύθερο χρόνο μας στο σπίτι με φίλους ή κάνοντας μικρές εκδρομές. Πάντα πηγαίναμε μαζί. Κάναμε τα πάντα μαζί. Δεν είχε χρόνο μόνος του για να υπάρξουν καταστάσεις που δεν γνώριζα. Δεν έκανα τέτοιες σκέψεις. Βέβαια, ο θάνατος έρχεται με διαφορετικό τρόπο στον καθένα. Είναι κάτι έξω από μας, δεν πρόκειται να το δεχτεί κανένας. Εγώ δεν μπορούσα ποτέ να δεχτώ ότι θα του συμβεί κάτι και θα ζω χωρίς αυτόν».
Για το μοιραίο βράδυ: «Εμένα εκείνο το βράδυ με άγγιξε ο θάνατος αλλά και ο Θεός. Ήταν εκεί και με έσωσε ο Θεός. Το φυσιολογικό θα ήταν να μη βρεθώ εδώ. Αν είχα φύγει και εγώ, το παιδί μου θα ήταν μόνο του, ολομόναχο αυτή τη στιγμή... Πέρασαν από πάνω μου δυο σφαίρες, αλλά δεν ένιωσα τον παραμικρό πόνο. Ο πόνος της ψυχής ήταν τόσο τεράστιος. Αυτό που έπαθα ήταν σαν μια γρατζουνιά, τίποτα άλλο».
Για την πολυσυζητημένη διαμάχη με την οικογένειά της: «Υπήρχαν μεγάλα προβλήματα με την οικογένειά μου. Τη στιγμή που πονούσα για τον άνθρωπο που λάτρευα και λατρεύω δεν ήθελα ανθρώπους δίπλα μου που είχαν κακία για εκείνον. Ήθελα ανθρώπους να τον πονάνε όπως εγώ. Δεν ήμουνα μόνη μου. Εσύ, Τατιάνα, ήσουν εκεί. Κανείς δεν θα μπορούσε να μου δώσει παρηγοριά εκείνες τις στιγμές. Μόνο ο Θεός θα μου έδινε παρηγοριά. Έψαχνα να βρω έναν ιερέα που ερχόταν και στο μαγαζί και είχα την ανάγκη να του μιλήσω. Ήθελα απαντήσεις για το πού είναι ο Μπάμπης τώρα και τι μπορώ να κάνω εγώ γιʼ αυτόν».
Για ποιο λόγο πήγε όμως στην εκπομπή της Τατιάνας; «Δεν είμαι η μόνη που έχασα τον άνθρωπό μου. Και ένας λόγος που είμαι εδώ, είναι για να πω ότι μπορείς να φροντίζεις γιʼ αυτούς που αγαπάς ακόμη κι αν δεν τους έχεις δίπλα σου».