Πηγαίνοντας στο γραφείο του γι’ αυτή τη συνέντευξη, οι συνειρμοί ήταν αυτόματοι. Μια Αθήνα σαν βομβαρδισμένο τοπίο, σπασμένα πεζοδρόμια, "ερείπια" κλειστών καταστημάτων, αυτοκίνητα και μηχανάκια παρκαρισμένα σε διαβάσεις πεζών, η αίσθηση της εγκατάλειψης και, το χειρότερο, η ηττοπάθεια. Και μ’ αυτές τις εικόνες αναρωτιέσαι πόσες και τι ερωτήσεις προλαβαίνεις να κάνεις στον υποψήφιο δήμαρχο, ποιες απαντήσεις του μπορούν να γίνουν πράξεις, πόσο μπορεί, πόσο θα τον αφήσουν τα μικροσυμφέροντα να κάνει την Αθήνα μια σύγχρονη πόλη.
Βέβαια, ο Παύλος Γερουλάνος, που πρόκειται να συναντήσω, δε μου είναι άγνωστος. Τον βλέπω συχνά στο Μουσείο Μπενάκη, στα εγκαίνια των εκδηλώσεών του, στις εκθέσεις με τη γυναίκα και τις κόρες του αλλά και στο δρόμο και στα καταστήματα του κέντρου. Και αναρωτήθηκα αν ως δήμαρχος Αθηναίων στο μέλλον θα εξακολουθεί να είναι ανάμεσά μας, να αφουγκράζεται τα προβλήματα της πόλης, να δίνει λύσεις.
Δες περισσότερα στο madamefigaro.gr