Νίκος Οικονομόπουλος: Οι γυναίκες, το «βαρύ αρσενικό», τα δύσκολα παιδικά χρόνια & οι κρίσεις πανικού

Ο διάσημος τραγουδιστής σε μία από τις σπάνιες τηλεοπτικές εμφανίσεις του μίλησε για όλα στην πρώτη εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου, ο οποίος επέστρεψε στη late night ζώνη του ΑΝΤ1 μετά από περίπου ενάμιση χρόνο.

Η γνώμη του για τις γυναίκες & οι δηλώσεις που παρεξηγήθηκαν

«Δεν έχουν πει κάτι κακό για μένα, για να πω την αλήθεια. Δεν επηρεάζομαι πια από τα αρνητικά σχόλια, πολλές φορές γίνεσαι και καλύτερος» δήλωσε αρχικά ο Νίκος Οικονομόπουλος, ενώ όταν ο Γρηγόρης Αρναούτογλου αναφέρθηκε στις «παρεξηγημένες» δηλώσεις του για τις γυναίκες, εκείνος εξήγησε: «Έχω πει ότι έχω μεγαλώσει σε μία οικογένεια που στο τραπέζι καθόμασταν ο παππούς μου κι εγώ. Μεγάλωσα με τον παππού και τη γιαγιά γιατί ο κόσμος μπορεί να μην το ξέρει. Σχεδόν πάντα μετά το φαγητό η γιαγιά σηκωνόταν και μάζευε το τραπέζι. Είναι κακό να πεις την αλήθεια; Η αλήθεια που έχω ζήσει είναι αυτό που είπα. Δεν έχουμε μεγαλώσει όλοι με τον ίδιο τρόπο και ο δικός μου τρόπος -αρέσει ή δεν αρέσει- είναι αυτός».

«Έχω εγώ να αποδείξω σε κανένα αν είμαι “αντρουά”; Ποιος είναι ο λόγος; Είναι λογικό το καλό να μην πουλάει, το κακό πουλάει. Αυτή είναι η αλήθεια. Άρα εκ του αποτελέσματος θα πρέπει να είσαι καθώς πρέπει και να πρέπει να λες αυτά που θέλουν να ακούσουν οι πολλοί. Λοιπόν εγώ αυτό δεν το κάνω, συγγνώμη. Δεν προσβάλω κανένα και προσπαθώ να μη μιλάω πολύ. Γιατί λέγοντας κάποια πράγματα θα τα κάνουν πολύ χειρότερα από ότι είναι τώρα» πρόσθεσε, ξεκαθαρίζοντας: «Δεν ντρέπομαι να μιλήσω και να εκφράσω την αλήθεια μου».

Όσο για την πραγματική γνώμη του για τις γυναίκες, ο Νίκος Οικονομόπουλος τόνισε: «Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί τέλειοι τύπου που τα κάνουν όλα σωστά και θα φταίει πάντα ένας Οικονομόπουλος ή ένας Αρναούτογλου. Εγώ είπα την αλήθεια μου, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως όταν κάνω οικογένεια η γυναίκα μου θα πρέπει να σηκώνει το πιάτο μου. Μου μάζευε το πιάτο η γιαγιά μου, δεν ανέφερα τη γυναίκα μου για αυτό το συμβάν. Όταν θα είμαι με τη γυναίκα μου δεν ξέρω πώς θα είναι τα πράγματα. Πάντως τη γυναίκα που έχω δίπλα μου τη σέβομαι, απλά δεν βγαίνω να βγω έξω να το πω».

Τελικά μαζεύει το πιάτο από το τραπέζι; Ο ίδιος απάντησε με χιούμορ: «Θα το κάνω αν τύχει»! Μάλιστα, για τις δουλειές του σπιτιού συνέχισε απαντώντας: «Δεν θα πλύνω πιάτα, δεν μπορώ. Νιώθω λίγο άβολα. Εκτός αν υπάρχει ανάγκη, ποτέ μη λες ποτέ γιατί μπορεί να κάνεις παιδιά και να κάνεις και αυτό. [...] Ευτυχώς στο σπίτι δεν έχουμε χαλιά. Δεν ξέρω να μαγειρεύω».

Ο ρόλος του ως σύντροφος & το ενδεχόμενο οικογένειας

«Θέλω να είμαι large γενικά στη ζωή μου με τους ανθρώπους που αγαπάω και ξέρω πως με αγαπάνε. [...] Έτυχε να μην είμαστε εμείς τσιγκούνηδες, κάποιοι μπορεί να είναι. Δεν θα τους κρίνουμε γι' αυτό» ανέφερε στη συνέχεια, ενώ για το αν θα ήθελε η σύζυγός του να δουλεύει είπε: «Όταν είναι μικρά τα παιδιά φαντάζομαι πως θέλουν τη μητέρα τους για να μεγαλώσουν. Ειδικά τα πρώτα δύο χρόνια. Λογικά όμως μου αρέσει η γυναίκα μου να δουλεύει, να έχει κάτι να ασχολείται. Γιατί έτσι νιώθει ότι προσφέρει. Όταν ένας άνθρωπος κάνει κάτι νιώθει γεμάτος, ότι προσφέρει κάτι στην κοινωνία και τον εαυτό του».

Αφού ξεκαθάρισε ότι «με την Ευαγγελία τα πάμε μια χαρά», για το ενδεχόμενο του γάμου ανέφερε: «Ο γάμος δεν θεωρώ ότι είναι κάτι που βρίσκεται στο μυαλό μου, όπως είναι στων γυναικών που σκέφτονται πότε θα παντρευτούν και τι νυφικό θα φορέσουν. Ο γάμος δεν είναι κάτι που με ενδιαφέρει, αλλά η οικογένεια είναι. Και είναι κάτι που θα έπρεπε να ενδιαφέρει κάθε άνθρωπο που θέλει να πάει τη ζωή του ένα βήμα παραπέρα. Αυτό το βήμα είναι να κάνουμε οικογένεια και έιναι λογικό να συμβεί. Τώρα πότε θα συμβεί, δεν το ξέρω».

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια & η σχέση με τους γονείς του

«Μεγάλωσα με τον παππού, τη γιαγιά και τον μπαμπά. Έτυχε να είναι έτσι τα πράγματα. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ πολύ στο θέμα του μπαμπά και της μαμάς. Είμαι ένας άνθρωπος, όπως πάρα πολλοί, που έχουν περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια γιατί ένας χωρισμός δύο ανθρώπων φέρνει γενικά δύσκολες καταστάσεις για τα παιδιά. Τα επηρεάζει στη ψυχολογία και στη ζωή τους. Ειδικά τα παιδιά που μεγαλώνουν σε οικογένειες με οικονομικά προβλήματα. Εμείς ήμασταν μια τέτοια οικογένεια και δεν είμαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος» εξομολογήθηκε ο Νίκος Οικονομόπουλος, ενώ δεν έκρυψε τη συγκίνησή του μιλώντας για την προσωπική του διαδρομή μέχρι τη σημερινή επιτυχία.

«Δεν μου αρέσει να κρίνω τους ανθρώπους για τους λόγους που χώρισαν. Αύριο μεθαύριο μπορεί να κάνουμε κι εμείς οικογένεια, να χωρίσουμε και να φταίμε κι εμείς για τα προβλήματα που θα δημιουργήσουμε στα παιδιά μας. Δεν το γνωρίζουμε αυτό. [...] Για να μπορέσεις να πας τη ζωή σου παραπέρα πρέπει να συγχωρήσεις» πρόσθεσε, εξηγώντας: «Τους έχω συγχωρέσει, ναι. Γιατί θέλω να ζήσω και να ζήσω καλύτερα τη ζωή μου. Ψυχικά πράγματα πάντα μένουν μέσα μας, αλλά πρέπει να κοιτάξουμε τη ζωή μπροστά, να βάλουν στόχους και να ξέρουν πως θα τα καταφέρουν εφόσον πιστέψουν σε αυτό».

Οι κρίσεις πανικού & η αγοραφοβία

«Δεν είχα πάθη ποτέ στη ζωή μου, ενώ θα μπορούσα και πάρα πολλά. Δεν πίνω. Κάπνιζα και δεν καπνίζω λόγω της δουλειάς μου. Όχι λόγω της υγείας μου, αλλά λόγω της δουλειάς μου. Έβαλα σε δεύτερη μοίρα την υγεία μου, ήθελα να είμαι καλά στη φωνή μου γιατί είναι το όργανο που με κάνει να εξελίσσομαι. Χωρίς τη φωνή και τη μουσική νομίζω πως δεν θα υπάρχω. Θέλω να είμαι καλά σε αυτό και το προσέχω πολύ το μουσικό όργανο. Δεν είχα πάθη λοιπόν, αλλά ξέσπασε στην υγεία μου αυτό. Είναι αυτά που λέμε “αυτοάνοσα”. Έπεσε η ψυχολογία μου, πριν σχεδόν δύο χρόνια. Δεν είχα διάθεση για τίποτα. Δεν είχα διάθεση να πάω στη δουλειά, είχα τρομερές κρίσεις πανικού. Πολλές φορές λέμε να μη μιλήσουμε για αυτά που έχουμε, αλλά λέγοντάς τα μπορεί να γίνουν και κάποιοι άνθρωποι που τα ζουν λίγο καλύτερα. Πέρασα κρίσεις πανικού, τις οποίες δεν έχω αποβάλει εντελώς αλλά διαχειρίζομαι πλέον. Είχα κρίσεις θυμού, φόβου, τρόμου... Ένα από αυτά που μου έχει μείνει είναι ότι έχω αγοραφοβία. Δεν μπορώ να είμαι σε ένα μέρος που έχει πάρα πολύ κόσμο γιατί νιώθω πως καταπιέζομαι, ότι κάτι θα μου συμβεί. Όταν είμαι κάπου με πολύ κόσμο θέλω να είμαι κοντά στην πόρτα της εξόδου. Όταν νιώσω αυτό δεν θα φύγω, αλλά γνωρίζοντας πως είμαι κοντά στην πόρτα με ηρεμεί. Αναφορικά με το μαγαζί, το ελέγχω γιατί είμαι ο leader, ο μπροστινός, ελέγχω τα πάντα. Έχω τον χώρο μου, την πίστα μου και παρουσιάζω αυτό που εγώ θέλω. Έτσι νιώθω πολύ πιο άνετα. Όταν δεν είμαι αυτός που δημιουργεί αυτό το “κάτι” έχω τον φόβο μου».