Συγκεκριμένα, στο νέο της blog post έγραψε:
Υπάρχουν πολλά πράγματα που σου διδάσκει η μητρότητα: από ασήμαντα (όπως το πώς λέγεται όλο το σόι της Πέππα) και σημαντικά (όπως ότι δεν υπάρχει κανένας λεκές που να μην μπορεί να καθαρίσει ένα μωρομάντηλο αν παρέμβεις εγκαίρως) μέχρι εξαιρετικά σημαντικά, όπως το ότι το πολυτιμότερο αγαθό μετά την υγεία δεν είναι τα λεφτά, αλλά ο χρόνος.
Κι όμως, ενώ το μάθημα αυτό το παίρνουμε ως μαμάδες πολύ νωρίς, συνεχίζουμε να κατασπαταλάμε το δώρο του χρόνου σε ανοησίες – ή τελοσπάντων σε σκέψεις και ασχολίες που κάποτε έμοιαζαν σημαντικές, αλλά αν πάρεις μια απόσταση βλέπεις πως τελικά δεν είχαν καμία, μα καμία σημασία. Κάνοντας μια μίνι αναδρομή στα τελευταία 3+ χρόνια που είμαι μαμά, διαπιστώνω πως κατά καιρούς έχασα τον χρόνο μου…
Να συγκρίνομαι
Με τις φίλες μου, με τις γνωστές μου, με τις μαμάδες στην τηλεόραση και στα περιοδικά και – κυρίως- με το αρχέτυπο της μητέρας στο υποσυνείδητό μου, τη μαμά μου. Πέρασα τόσο καιρό και ξόδεψα τόση φαιά ουσία να σκέφτομαι αν είμαι καλύτερη ή χειρότερη μαμά από εκείνες, με τη σύγκριση με κάποιο μαγικό τρόπο να λειτουργεί πάντα εις βάρος μου (έτσι είναι βλέπεις οι συγκρίσεις. Τις κάνουν κυρίως όσοι δεν έχουν αυτοπεποίθηση. Οπότε κατά κάποιο τρόπο χάνουμε από τα αποδυτήρια). Μέχρι που μια μέρα η μαμά μου σε μια τυχαία συζήτηση μου είπε «εσύ σε αυτό είσαι πολύ καλύτερη με τα παιδιά σου από εμένα» και ξαφνικά ξεμπλόκαρα. Κάποιες φορές είμαι μπροστά, κάποιες είμαι πίσω. Δεν είναι αγώνας δρόμου. Είναι βόλτα στο πάρκο.
Να διαβάζω κακίες και ξεκατινιάσματα σε μαμαδογκρουπ στο facebook
Πόσες χαμένες ώρες έχω βγάλει τα μάτια μου να διαβάζω έναν ποταμό από τέτοια σχόλια! Τα οποία σχόλια, αν το καλοσκεφτείς, πηγάζουν ακριβώς από αυτή την ανασφάλεια και την τάση για σύγκριση. Βγαίνουν τα «μαμαδόμετρα» και αναμετριούνται οι απανταχού μαμάδες ποια είναι πιο στοργική με το παιδί της, ποια το κοιμίζει καλύτερα, ποια το ταΐζει καλύτερα, ποια παίζει μαζί του τα πιο εκπαιδευτικά παιχνίδια, ποια θήλασε περισσότερο, ποια κάνει attachment parenting, ποια εφαρμόζει τις αρχές της ενσυναίσθησης, ποια έχει διαβάσει περισσότερα βιβλία παιδοψυχολογίας. Κορίτσια, ψυχραιμία. Αφήστε με αργές κινήσεις κάτω το κινητό ή το λάπτοπ. Απομακρυνθείτε. Αγκαλιάστε το παιδάκι σας. Τώρα δεν είναι όλα καλύτερα;
Να αναρωτιέμαι πότε το παιδί μου θα μιλήσει/ θα περπατήσει/ θα βγάλει δόντια/ θα κόψει την πάνα/ θα κόψει την πιπίλα
Τι απίστευτο χάσιμο χρόνου. Λες και το δόντι της Βικτώριας θα φύτρωνε νωρίτερα επειδή εγώ τσέκαρα κάθε μέρα τα ούλα της να δω αν φουσκώνουν (παρεμπιπτόντως: μη φρικάρετε με τα δόντια. Η Ισαβέλλα έβγαλε το πρώτο 5 μηνών, η Βικτώρια 14 μηνών. Τώρα, 3 μήνες μετά, έχει 6!) Αλλά ξανά αναρωτιέμαι, μήπως φταίμε πάλι εμείς οι μαμάδες που στους παιδότοπους ρωτάμε η μια την άλλη «λέει λεξούλες;/ πότε σας περπάτησε; / έκοψε την πάνα;». Άγχος, άγχος, άγχος που μεταβιβάζεται χωρίς κανένα λόγο.
Δες το υπόλοιπο blog της στο MissBloom.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
