Ποια ήταν τα... αιματηρά λάθη σου;
«Ο εθισμός που πέρασα με τον τζόγο ήταν κάτι πολύ δύσκολο, το οποίο θέλω να αφήσω πίσω μου και να το θυμάμαι ως μακρινό παρελθόν».
Η δημοσιοποίηση του προβλήματος σου σε βοηθάει;
«Ναι, με βοηθάει βέβαια. Δεν με ενδιέφερε καθόλου αν με έβλεπαν με διαφορετικό μάτι. Στο τζόγο ήμουν χρόνια και είναι σαν οποιονδήποτε εθισμό. Επικοινωνόντας το, βγαίνεις από την κόλαση του μυαλού».
Βοήθησες μόνος σου τον εαυτό σου ή υπήρξαν άνθρωποι που σε βοήθησαν;
«Σ' αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να βοηθηθείς μόνος σου. Πρέπει να ζητήσεις επαγγελματική βοήθεια κι ευχαριστώ τους ανθρώπους του ΚΕΘΕΑ μέσα από την καρδιά μου, που μου άλλαξαν τη ζώη».
Ο τζόγος ήταν το μεγαλύτερο πάθος σου;
«Ναι βέβαια με διαφορά, ένα πάθος που ξεκινάει ως κάτι που σου αρέσει, δεν ξεκινάει για πάντα καταναγκαστικά και μετά γίνεται ψυχαναγκασμός. Ο ναρκομανής, ο τζογαδόρος, ο αλκοολικός από ένα σημείο και μετά ξέρει ότι αυτό δεν ευχαριστιέσαι αυτό που κάνεις, υποφέρεις, ούτε βλάκας είσαι, αλλά δεν μπορείς να βγεις από αυτά τα δίχτυα».
Καταστράφηκες οικονομικά;
«Βέβαια ναι. Ήταν οικονομική καταστροφή γιατί ήταν χρόνια κι ακόμα πληρώνω αυτή την καταστροφή. Όμως δεν είναι αυτό το μεγαλύτερο πρόβλημα. Έχεις κι άλλες καταστροφές γιατί χάνεις τον εαυτό σου, κάνεις πράγματα που δεν είσαι εσύ, χάνεις ανθρώπους, φιλίες, χάνεις χρόνο και ενέργεια, αλλάζει ο τρόπος που επιλέγεις τα πράγματα ακόμα και τις δουλειές σου».