Ο Γούντι Χάρελσον
Ο πιο αυθεντικά weird τύπος του Χόλιγουντ, ο καρατερίστας που όταν ήταν μικρός βούτηξε στο καζάνι με τις καρικατούρες, για πρώτη φορά, ίσως, στην καριέρα του υποδύεται έναν γήινο τύπο. Τον Μάρτιν Χαρτ. Ένα μέσο μπάτσο, μέσο σύζυγο, μέσο μεσοαστό, ένα μέσο μεσήλικα άντρα. Το μόνο πράγμα που διαχωρίζει τον Χαρτ από το στερεότυπο είναι ο Χάρελσον. Η ερμηνεία του. Εσωτερική και ταυτοχρόνως σωματική, πηγαινοέρχεται από τη συμπόνια στο αφόρητο αλέθοντας τις ενδιάμεσες ποιότητες σε έναν πολτό εξωραϊσμένης ρουτίνας. Όλα αυτά, χωρίς ίχνος μούτας. Έχουμε ήδη διανύσει τα 3/4 της σειράς κι ο Γούντι δεν έχει καν γουρλώσει τα μάτια του. Οι φαν του κατανοούν ότι αυτό από μόνο του αξίζει ένα βραβειάκι.
Ο Μακόναχι
Ο πιο βελτιωμένος ηθοποιός του πλανήτη ενσαρκώνει τον ντετέκτιβ Ράστιν Κόουλ με έναν τρόπο τόσο απόκοσμα υπνωτικό, που κατά πάσα πιθανότατα θα τον μνημονεύουμε έτσι, σκέτο, χωρίς πολλά πολλά. Το «True Detective» είναι ο ρόλος του Μακόναχι, η σειρά του Μακόναχι, το αριστούργημα του Μακόναχι. Ήδη, στην Αμερική, οι χιπ γραφιάδες χρησιμοποιούν το ρήμα «Μακοναχίζομαι» ως μονολεκτική σύνοψη του «κάνω κάτι τόσο αναμφίβολα καλό που ούτε εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να καταλάβω πού διάολο το είχα κρυμμένο όλο αυτό τα προηγούμενα 44 χρόνια της ζωής μου».
Οι μουσικές
Αν τα επεισόδια της σειράς δεν ήταν τόσο καθηλωτικά, το Shazam θα «έπαιζε» σε κάθε δεύτερη σκηνή. Η μουσική επιμέλεια του «True Detective» ανατέθηκε στον T Bone Burnett, ο οποίος μέχρι τώρα έχει ρίξει στο τραπέζι Captain Beefheart, Black Angels, Grinderman (Nick Cave), διάφορα μη αναγνωρίσιμα teasers και, φυσικά, το τραγούδι που παίζει στους τίτλους της σειράς. (Αυτό).
Τα τοπία της Λουιζιάνα
Οι λάσπες, οι βάλτοι, τα χωράφια και ο αταίριαστα ελαφρύς ουρανός της Λουιζιάνα είναι ο τρίτος πρωταγωνιστής του «True Detective». Μια έρημη χώρα που δεν ήταν πάντα έρημη, αλλά ερήμωσε. Ή, μάλλον, αφέθηκε να ερημωθεί. Παραιτήθηκε. Το μέρος μοιάζει σαν να τα έχει ζήσει όλα, σαν να τα έχει σιχαθεί όλα και σαν απλώς να περιμένει τους τυφώνες που θα έρθουν να το σαρώσουν. «Αυτό το μέρος», όπως λέει ο Ραστ, «δεν είναι παρά η ανάμνηση μιας πολιτείας. Μια ανάμνηση που ξεθωριάζει».
Ο κώλος της Αλεξάντρα ντ' Αντάριο
Λογικά, κάποια στιγμή θα γραφτεί μια εμπεριστατωμένη πραγματεία για χάρη του, αλλά αν πρέπει να χαρακτηριστεί με μία λέξη, αυτή είναι θρασύς. Τόσο θρασύς, που τολμά να κλέψει την παράσταση ακόμα κι απ' τα βυζιά της Αλεξάντρα ντ' Αντάριο.
Όλες αυτές οι μικρές λεπτομέρειες
Οι μπύρες που δεν μένουν για πολύ παγωμένες, το junk food που λαδώνει τις χάρτινες συσκευασίες, οι μελανιές που έχουν οι πουτάνες στα μπούτια τους, οι αποκαρδιωτικές διαστάσεις των υπολογιστών της IBM, το πόδι της χήνας που τσαλαπατά τα ωραία μάτια του Ράστιν Κόουλ, όλα αυτά. Οι παραγωγοί της σειράς και ο σκηνοθέτης (ο Κάρι Τζότζι Φουκουνάγκα) έχουν τέτοια εμμονή με τις ρεαλιστικές λεπτομέρειες που σου δίνουν την ελπίδα ότι σε κάποια από τα τελευταία επεισόδια του TD θα δούμε για πρώτη φορά στις οθόνες μας ανθρώπους να κλειδώνουν τα αυτοκίνητά τους όταν βγουν απ' αυτά.
Οι διάλογοι όπως αυτός:
Μάρτιν: «Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί να είσαι κακός άνθρωπος;».
Ραστ: «Όχι Μάρτι, δεν το σκέφτομαι. Ο κόσμος χρειάζεται τους κακούς ανθρώπους. Αναγκάζουμε τους άλλους κακούς ανθρώπους να κάθονται στ' αβγά τους».
Ή αυτός:
Μάρτιν: «Ξέρεις ποια είναι η πραγματική μας διαφορά;»
Ραστ: «Ναι. Η άρνηση».
Μάρτιν: «Η διαφορά μας είναι ότι εγώ ξέρω σε τι διαφέρει μια ιδέα από ένα γεγονός. Εσύ δεν είσαι ικανός να παραδεχτείς τις αμφιβολίες σου. Αυτό σημαίνει άρνηση».
Ραστ: «Πολύ αμφιβάλλω».
Οι συνομιλίες του Μάρτιν με τον Ραστ, τις ατελείωτες ώρες που γυρνοβολάνε με το περιπολικό στους βάλτους της Λουιζιάνα, έχουν κατά κάποιον τρόπο αυτονομηθεί από την υπόλοιπη δράση. Εκτιμώνται ως μικρά, σκονισμένα αλλά πολύτιμα πετράδια της διαλεκτικής κι έχουν ήδη γεννήσει την πρώτη τους καλή παρωδία.
Αυτό το πλάνο
Πεταμένο κάπως στο άσχετο, στο τέλος του τρίτου επεισοδίου.
Ο Ράστιν Κόουλ
Ο σκιώδης και διαταραγμένος Ραστ κοιτάζει χωρίς να εστιάζει, περιφέρεται κρατώντας ένα τεράστιο σημειωματάριο (είναι ο λόγος για τον οποίο οι συνάδελφοί του τον φωνάζουν «εφοριακό»), έχει ένα πολύ σκοτεινό απώτερο παρελθόν, ένα πολύ μπλεγμένο πρόσφατο παρελθόν κι ένα παρόν τόσο γριφώδες που σχεδόν ό,τι κι αν αναφέρεις για το χαρακτήρα του θα είναι σπόιλερ. Ας πούμε ότι είναι αστυνομικός, ας πούμε ότι η φιλοσοφία του εδράζεται κάπου ανάμεσα στον κώδικα τιμής των σαμουράι και τον Κίρκεγκορ και ας πούμε από τώρα ότι η επόμενη χρυσή σφαίρα είναι δική του. Αν είμαστε τυχεροί, στην απονομή θα εκφωνήσει κάποιο από τα εμβληματικά του λογύδρια.
Κάτι τέτοιο, δηλαδή:
«Νομίζω ότι η ανθρώπινη συνείδηση είναι μια τρομερή αστοχία της εξέλιξης των ειδών. Καταλήξαμε να ασχολιόμαστε υπερβολικά με την πάρτη μας. Η Φύση δημιούργησε μια εκδοχή της Φύσης που αποσχίστηκε από τον εαυτό της. Είμαστε πλάσματα που βάσει των φυσικών νόμων δεν θα έπρεπε να υπάρχουμε... Το πιο έντιμο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να αρνηθούμε τον προγραμματισμό μας. Να σταματήσουμε να αναπαραγόμαστε και να βαδίσουμε χεράκι χεράκι, όλοι μαζί αδελφωμένοι, ως τον αφανισμό μας».
Ο Αντώνης Τζαβάρας στo facebook: https://www.facebook.com/antonis.tzavaras.1
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
Γιατί Αρέσει Τόσο Η Κατερίνα Καινούργιου;: «Μια ξανθιά που δεν κρύβεται πίσω από τις "φυσικές" μπούκλες της» από τον Τάσο Μαστρογιάννη
Ο Σάκης Μπουλάς Και Οι Εντιμότατοι Φίλοι Του: «Σάκη, σ' ευχαριστούμε. Καλό ταξίδι» από την Κλεοπάτρα Πατλάκη
Όταν H TV Μιλάει Για Στιλ: ...«Ή πρέπει να μάθει ή πρέπει να σκάσει» από τον Γιώργο Δέδε
Ελεονώρα Μελέτη: «Me, Myself And I»: «Τι τρέχει με την Ελεονώρα;» από τον Νίκο Παρτσώλη
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
