- Είναι λίγο κάψιμο να βλέπεις ταινίες με ζόμπι – μέσες άκρες συμβαίνει πάντα το ίδιο πράγμα. Η δράση εκτυλίσσεται μέσα στο πιο μασίφ και απαράβατο πλαίσιο της σύγχρονης μυθοπλασίας και το παιχνίδι παίζεται αποκλειστικά στις λεπτομέρειες και στις όποιες παραλλαγές.
- Οι τρεις ως τώρα κύκλοι του «Walking Dead» είχαν τριανταπέντε επεισόδια, τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν διάρκεια κοντά στα πενήντα λεπτά. Πολλές ώρες, δηλαδή. Πολύ κάψιμο.
- Το «Walking Dead». Βέβαια, είναι κορυφαία σειρά, απ' όποια σκοπιά κι αν τη βλέπεις. Σε χορταίνει αν είσαι αφισιονάδο του σπλάτερ και της ωμής βίας, σου λύνει βασικές απορίες αν είσαι από τους τύπους που έχουν προβληματιστεί έστω και λίγο για τη φυσιολογία των ζόμπι (ναι, προφανώς βρομάνε και ναι, προφανέστατα συνεχίζουν να σέρνονται και να σε κυνηγάνε αν τα αφαλοκόψεις). Εννοείται ότι αν είσαι αρχάριος σε βάζει μια και καλή στο -προβλεπέ- πνεύμα της ζόρικης επιβίωσης σε έναν κόσμο όπου όλοι γύρω σου έχουν πεθάνει και αρνούνται να το παραδεχτούν. Επιπλέον, έχει φοβερή κινηματογράφηση, εξαιρετικούς χαρακτήρες (ανθρώπινους, τα ζόμπι δεν έχουν τέτοια ελαττώματα), ακόμα καλύτερους αντιπαθητικούς χαρακτήρες (εντελώς ανθρώπινους) και -κόντρα- στη νόρμα της εποχής, «δικούς του» ηθοποιούς. Στο «Walking Dead» δεν παίζουν διάσημοι πρωταγωνιστές. Παίζουν κάτι τύποι και κάτι τύπισσες που κάπου τους έχεις δει, αλλά θα γίνουν πρωταγωνισττές χάρη στο «Walking Dead».
- Πέρα απ' όλα, όμως, το «Walking Dead» δικαιώνει τα ζόμπι. Φέρνει πανηγυρικά στο προσκήνιο την εργατική τάξη, το λούμπεν προλεταριάτο του τρόμου. Τα αδικημένα, πεινασμένα παιδιά του κατώτερου θεού του entertainment, τα καταδικασμένα μια ζωή (κι ένα θάνατο, μάλλον) να σέρνονται στη βάση της τροφικής αλυσίδας των τεράτων.
- Τα ζόμπι είναι τίμια. Δουλεύουν ασταμάτητα μέρα – νύχτα και μακελεύονται κατά εκατοντάδες σε κάθε ταινία ή σε κάθε επεισόδιο ενώ το μόνο που θέλουν είναι χορτάσουν την πείνα τους. Την ίδια στιγμή, οι βρικόλακες, όλοι από παλιά καλά τζάκια, με τα λιμαρισμένα τους νύχια, τις τέλειες οδοντοστοιχίες και τη μυστηριώδικη αύρα τους, μεμψιμοιρούν σαν Μαρίες Αντουανέτες για το πόσο χάλια είναι να ζεις για πάντα και για το πόσο ανυπόφορη είναι η (αιώνια) ζωή, αν είσαι εξαρτημένος από τα αντηλιακά. Η παραδοσιακή τους αντιπολίτευση, οι λυκάνθρωποι, είναι απλώς λαμόγια. Parttime τέρατα, μπαμπούλες του Σαββατοκύριακου. Πιάνουν δουλειά στη χάση και στη φέξη και μόνο όταν έχει πανσέληνο και μόνο άμα τριγύρω παίζει κάνα βολικό δάσος.
- Τα ζόμπι είναι πάντα εκεί. Κάνουν το θλιβερό τους καθήκον αδιαμαρτύρητα, χωρίς ρεπό, χωρίς προοπτική εξέλιξης, χωρίς να βλέπουν τα ονόματά τους στα credits των τίτλων, χωρίς να ρωτάνε πολλά πολλά. Ακόμα κι αν παραβλέψεις την προφανή παραβολή μέσα στην οποία γεννήθηκαν (αναστήθηκαν, τέλος πάντων), αν αγνοήσεις τον στερεοτυπικό τους ρόλο ως ανώνυμη, αναλώσιμη μάζα, σπρωγμένη αποκλειστικά από ταπεινά κίνητρα και σχεδόν πάντα προορισμένη να συνθλιβεί από τις ανώτερες μειοψηφικές κάστες, δεν γίνεται κάποια στιγμή να μην πάρεις το μέρος τους.
- Γιατί, στην τελική, τα ζόμπι δεν είναι κακά πλάσματα. Δεν είναι φίλοι μας, δεν είναι πολύ safe να τα πλησιάζουμε, αλλά επί της ουσίας δεν θέλουν το κακό μας. Δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο στόχο, κάποιο σατανικό σχέδιο εξόντωσής μας. Είναι ένας πεινασμένος όχλος χωρίς καθοδηγητές, χωρίς συνδικαλιστικό όργανο, χωρίς ντιρεκτίβες και χωρίς προσανατολισμό. Το έγκλημα, ειδικά στη μυθοπλασία, είναι στην πρόθεση. Και τα ζόμπι δεν έχουν εγκληματικές προθέσεις. Για την ακρίβεια, δεν έχουν καν προθέσεις. Επιπλέον, είναι τα πιο μοναχικά πλάσματα του κόσμου – βγαίνουν στην αγορά με το κατασκευαστικό ελάττωμα της αδυναμίας επικοινωνίας. Κάθε ζόμπι είναι μόνο κι έρημο, ανάμεσα στο ανώνυμο πλήθος των ζόμπι.
- Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα τα δεις μπροστά σου, θυμήσου να κάνεις μια χάρη τόσο σε εκείνα, όσο και στον εαυτό σου: ρίξ' τους στο κεφάλι. Ή ρίξ' τα στη φωτιά. Ο ακρωτηριασμός απλώς τα καταδικάζει σε υπερωρίες. Και δεν τις πληρώνονται.
Ο Αντώνης Τζαβάρας στo facebook: https://www.facebook.com/antonis.tzavaras.1
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο
παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
Η Πρεμιέρα Των Πετρουτζένη: «Η συμμορία των δύο σε μια εκπομπή για έναν» από τον Τάσο Μαστρογιάννη
Η Μάρα, Η Κωνσταντίνα Και Η Πολυθρόνα Του «Μες Στην Καλή Χαρά»: «Πάει ο Σταύρος Θεοδωράκης μεσημέρι;» από την Κλεοπάτρα Πατλάκη
Η Κόρη Του Μιχαλολιάκου Και Η Κέλι Όσμπορν: «Τώρα θα δεις κι εσύ τι θα πάθεις, μωρή Ελένη Λουκά...» από τον Δημήτρη Τσακούμη
Η Ομοιοπαθητική Μέθοδος Του Νέου Ελληνικού Σινεμά: «Ποτέ κάτι τόσο καταθλιπτικό δεν ήταν τόσο φέρελπες» από τη Μαριλλέλα Αντωνοπούλου
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
