Ειλικρινά, δεν ξέρω πού να κρυφτώ όταν βλέπω το ανελέητο τρολάρισμα της ηλεκτρονικής οχλοκρατίας ακόμα και κάτω από μια αναγγελία θανάτου. Σε δραματικά γεγονότα δηλαδή που άλλοτε θα δείχναμε έναν υποτυπώδη, έστω και υποκριτικό σεβασμό. «Αντίο, Λευτέρη, μού έμαθες πολλά. Ήσουν τέρας, αλλά μάλλον δεν γίνεται αλλιώς», έγραφε ένας νεαρός ηθοποιός στο facebook ως ύστατο χαίρε στον σκηνοθέτη Λευτέρη Βογιατζή. 50 likes από κάτω: είχε σουξέ το ποστ. Το αίμα μου πάγωσε, όχι γιατί αυτός ο ηθοποιός έλεγε ψέμματα ή αλήθεια, όχι για το παράδοξο του facebook ότι το RIP μπορεί να αρέσει σε 50 ανθρώπους, αλλά επειδή η ατάκα είναι πλέον πιο σημαντική και από το πιο οδυνηρό χτύπημα που δίνει η ίδια η ζωή.
Δεν θα αναφερθώ καν στον γύρο που έκανε στα social media το σχόλιο του Γιώργου Χρονά για τη Μόνικα, ούτε στον πόλεμο που ξέσπασε μετάξυ του ποιητή (και εκδότη του λογοτεχνικού περιοδικού και των ομώνυμων εκδόσεων «Οδός Πανός») και της «LifO», γιατί με προσβάλλει σοβαρά τόσο το αρχικό σχόλιο όσο και η εξέλιξη της διαμάχης. Καμία αισθητική, καμία αγωγή, καμία ένδειξη κοινωνικής παιδείας σε μια χώρα που εμφανίζει «καρκινογενέσεις» στον πυρήνα της και δεν ξέρει αν υπάρχει ίαση. 490 ευρώ ο κατώτατος μισθός και οι γραμματείς και οι λογετέχνες τρολάρουν γελοιότητες, άστοχες και ανεπίτρεπτες, για τη Μόνικα ή όποιον άλλον πάρει ο Χάρος. Και μετά, οι πνευματικοί αυτοί άνθρωποι, μιλάνε απαξιωτικά για τα gossip media, τις μεσημεριανές εκπομπές και τις ξανθιές παρουσιάστριες. Τουλάχιστον, αυτά δεν υποκρίθηκαν ποτέ ότι είναι κουλτούρα.
Χτεσινό «θύμα» του εξαγριωμένου όχλου ήταν η Κική Δημουλά και οι δηλώσεις της στον αρχιτεκτονικό περίπατο των Atenistas στην Κυψέλη για τους μετανάστες που πιάνουν τα παγκάκια, στην περιοχή που, όπως είπε η ποιήτρια, διεπράχθη η ζωή της, «76 χρόνια ζω στην Κυψέλη, στον ίδιο δρόμο. Ίδια ατμόσφαιρα, ίδια δεσμά». Ήμουν εκεί στην ανοιχτή συζήτηση της Κικής Δημουλά και του Μένη Κουμανταρέα για την περιοχή της Κυψέλης με συντονιστή τον Μενέλαο Καραμαγγιώλη και ναι, παραδέχομαι πως το σχόλιο της κυρίας Δημουλά δεν μου άρεσε, με πάγωσε. Επίσης, επικροτώ τον Μενέλαο Καραμαγγιώλη που με έναν έξυπνο και ευγενικό ελιγμό προσπάθησε να την προστατεύσει και να μετριάσει το ξενοφοβικό της κατηγορώ για την κατάντια της περιοχής. Από την άλλη, δεν επικροτώ τη δημοσιογράφο της «Εφημερίδας των Συντακτών» που ενώ ήταν παρούσα (ήταν;) δεν έκανε έστω μια ερώτηση δημοσίως στην κυρία Δημουλά ως προς τις θέσεις της για τους μετανάστες, παρά αποφάσισε να «βγάλει» την είδηση στην εφημερίδα και να «ξεσκεπάσει το σκάνδαλο», που δεν θυμάμαι καν αν έχει αναπαραχθεί σωστά. Πήρε, λοιπόν, αέρα ο όχλος και άρχισε το online κράξιμο για ρατσισμό και ξενοφοβία, για το ποια πρέπει να είναι η υποδειγματική συμπεριφορά των πνευματικών ανθρώπων –ακόμα και τα ποιήματά της απαξιώθηκαν από ανθρώπους που πολύ αμφιβάλλω ότι έχουν διαβάσει έστω κι έναν στίχο της. Αν δεν μπορείς να δείξεις επιείκεια στο φόβο μιας μεγάλης γυναίκας όπως δείχνεις στους φόβους της γιαγιάς σου, αν δεν μπορείς να κατανοήσεις ακόμα και το λάθος, τότε, παιδιά, να τα σκίσουμε τα πτυχία μας όλοι μαζί. Και επίσης βαριέμαι αφόρητα όλους όσοι κάνουν κήρυγμα από το νεόκτιστο εργολαβικό τριάρι τους στο Χαλάνδρι.
Είμαι 34 χρονών και η ζωή μου όλη διεπράχθη στην Αριστοτέλους και στην Κυψέλη. Και εκεί θα συνεχίσει. Έχω σιχαθεί τους ταξίτζηδες που με πηγαίνουν σπίτι μου να λένε αστειευόμενοι «πωπώ, διαβατήριο χρειάζεστε για να μείνετε εδώ». Έχω σιχαθεί όμως και όλους αυτούς τους ψευτο-αριστερούς και ιδεολόγους που προσποιούνται πως η Κυψέλη είναι η γη της Επαγγελίας, το αστικό διαμάντι των 60s, το αθηναϊκό Soho, αλλά όταν έρχονται να τους κεράσεις καφέ στη Φωκίωνος ξινίζουν τα μούτρα τους και σε ρωτούν «Δε φοβάσαι να μένεις εδώ;». Όχι δεν φοβάμαι περισσότερο από σένα που μένεις στην «τακτοποιημένη» Ν. Ερυθραία. Ναι, η περιοχή μου έχει προβλήματα, από Έλληνες και ξένους, από U.F.O και εξωγήινους, η εγκληματικότητα δεν έχει εθνικότητα, φίλε μου. Όπως εθνικότητα δεν έχει ούτε ο ρατσισμός ούτε η μισαλλοδοξία.
Αυτά για να μη μακρηγορώ. Όποιος θέλει να το παίζει υπέρμαχος των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων και πρωτοστάτης των αντιρατσιστικών φεστιβάλ, ας έρθει να μείνει εκεί που μένω εγώ, ο Μενέλαος Καραμαγγιώλης, ο Μένης Κουμανταρέας και η Κική Δημουλά και τόσοι άλλοι άνθρωποι. Και επειδή μας αρέσει να ποστάρουμε τσιτάτα με συμπυκνωμένη απλοϊκή σοφία, θα ποστάρω κι εγώ ένα που τις τελευταίες μέρες και για διάφορους προσωπικούς και μη λόγους εκτιμώ πολύ «What Susie says of Sally, says more of Susie than of Sally». Είμαστε πρώτοι στην κριτική. Αμείλικτοι. Αλλά η κριτική που κάνουμε και κυρίως ο τρόπος που την κάνουμε, λέει περισσότερα για εμάς τους ίδιους παρά για το αντικείμενο της
«επίθεσής» μας.
Η Βάσω Παπαγιαννακοπούλου στο twitter και το instagram:
Σου άρεσε το κείμενο; Συμφωνείς; Διαφωνείς οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως; Κάνε το δικό σου σχόλιο
παρακάτω. Το Yupiii θέλει και τη δική σου άποψη.
Διάβασε ακόμη:
«Μια Ρωσίδα Αγόρασε Τον Σκορπιό... Χριστός Ανέστη!» από τον Δημήτρη Τσακούμη
«Πάσχα - Replay» από την Κάλλια Καστάνη
«Μήπως Τελικά Δεν Έχουμε Το Μπάσκετ Που Μας Αξίζει;» από τον Νίκο Καλαμπάκα
«H Μενεγάκη, Η Κόντρα Με Τους Παπαράτσι Και Το Τίμημα» από τον Διονύση Θανάσουλα
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
