*Aide-mémoire: συντομευμένο κείμενο που επιτρέπει σε κάποιον να έχει μια γενική εικόνα ορισμένων γνώσεων
Καλησπέρα, καλησπέρα.
Πολύ ωραία τα είπε ο Γιώργος Λιάγκας στο "Πρωινό" για τα τηλεοπτικά πρόσωπα που δηλώνουν πως λατρεύονται μπροστά στις κάμερες και από πίσω μιλούν σαν κανονικοί άνθρωποι, που λειτουργούν ανταγωνιστικά. Με τις συγκεκριμένες τοποθετήσεις του συμφώνησε και η Ναταλία Γερμανού. Και ξαφνικά μας σόκαρε πως ένα τόσο "στρογγυλεμένων" απόψεων πρόσωπο, όπως η Ναταλία, συμφώνησε με τον αψύ και αιχμηρό Λιάγκα. Στην ουσία εγώ θα χειροκροτήσω και τους δύο. Που μπορούν να αποφεύγουν τα γνωστά κοσμικά σαλιαρίσματα μεταξύ ανθρώπων που ημι-ανέχονται ο ένας τον άλλο και συναντιούνται απλώς για να αποδείξουν -κυρίως στους ίδιους τους εαυτούς τους - πως είναι τόσο κουλ που πάνε και φωτογραφίζονται με τους... απέναντι. Αλλά τόσο ο Λιάγκας, όσο και η Γερμανού έχουν αποκηρύξει εδώ και καιρό το αλισβερίσι των... καλεσμάτων και πετάνε τον δικό τους χαρταετό, χαρταετό που συνήθως συμπίπτει με υψηλά ποσοστά τηλεθέασης.
Και θυμάμαι τον ίδιο τον Γιώργο Λιάγκα να λέει στο "Πρωινό" για τον Σωτήρη Κοντιζά και το περυσινό MasterChef: "Επειδή στη ζωή πρέπει να τρώμε και καμιά σφαλιάρα, αν το MasterChef κάνει φέτος 5%, που το απεύχομαι ας κάνει 30% και 40%, θα μίλαγε στις κάμερες". Έτσι πάει η τηλεοπτική αγορά. Έχεις ανάγκη -επικοινωνιακά ή πρακτικά- την προβολή; Μιλάς και στην κουτσή Μαρία. Κάνεις επιτυχία ή είσαι ισχυρός, βάζεις κουκούλα, "κατεβάζεις ρολά" και αφήνεις ρεπόρτερ και κάμερες να τρέχουν ξωπίσω σου. Ελάχιστοι ισχυροί γουστάρουν αυτά τα "μαζικά" και τη μεγάλη τηλεοπτική οικογένεια. Αυτά προκύπτουν όταν θες για τον οποιοδήποτε λόγο να παίζεις παντού. Ξέρετε μεταγραφές, ανανεώσεις συμβολαίων, στήριξη φίλων και παροικούντων την Ιερουσαλήμ ή απλά show off υπεροχής. Αλλά πάντα επί σκοπού.
Γενικά να θυμάστε πως το "ταιριάζω πάντα και παντού σαν το γαλάζιο του ουρανού" είναι φράση που ΔΕΝ ταιριάζει στους τηλεοπτικούς ή γενικώς στους ημιεπιτυχημένους της μικρής μας showbiz.
Μία ακόμα δήλωση που μου έκανε εντύπωση ήταν αυτή της Νατάσσας Εξηνταβελώνη που χαρακτήρισε τις Κάννες... Λουτράκι. Το "DODO" που την οδήγησε στην Κρουαζέτ ήταν μια συμπαθητική κινηματογραφική ταινία, αρκετά άμεση και "φιλική" προς τον μέσο θεατή, που θα έπρεπε να είμαστε μόνο ευχαριστημένοι με τη διεθνή απήχησή της. Τώρα αυτό το ψευτο-σαρκαστικό, που χαλάει τους ηθοποιούς μας να περπατούν σε ένα από τα πιο ωραία κόκκινα χαλιά του πλανήτη και προσπαθούν να "γειώσουν" ό,τι συνέβη εκεί, με σκοπό να φανούν κουλ -γιατί αυτό είδα εγώ προσωπικά στο "DOT"- νομίζω πως είναι τουλάχιστον αχρείαστο. Μπορείς να λες ό,τι θες με την παρέα σου, μπροστά στον θεατή για το Φεστιβάλ Καννών καλό είναι να κρατάς τα προσχήματα. Ούτε Λουτράκι, ούτε Αιδηψός, ούτε Καμμένα Βούρλα. Οι Κάννες είναι οι Κάννες, αλλιώς δεν θα ρωτούνταν οι ηθοποιοί μας για την εμπειρία τους εκεί.
"Είναι μια άκρως ανταγωνιστική χρονιά όπου οι σειρές μυθοπλασίας προσπαθούν να κυκλώσουν το "Survivor", ώστε να καθίσει εκεί που κάθεται στο 20%. Το ριάλιτι που παίχτηκε στο "Survivor" δεν μας έκανε να πέσουμε από τα σύννεφα. Όσο πιο κάτω πάει (το "Survivor"), τόσο πιο ευχαριστημένη θα είμαι. [...] Mε πάσα ειλικρίνεια δεν είμαι οπαδός ούτε της σχολής του ΣΚΑΪ, ούτε της γραμμής του ΣΚΑΪ, ούτε των προγραμμάτων του ΣΚΑΪ. Έχουμε αρκετά κανάλια, τα οποία και πολύ καλές σειρές έχουν και μπορείς να περάσεις την ώρα σου. Το να χαλάς την ώρα σου βλέποντας "Survivor" ή τι άλλα υπάρχουν εγώ τουλάχιστον δεν το κάνω" δήλωσε η Ντέπυ Γκολεμά, καλεσμένη στο "OPEN Weekend". Ως τηλεοπτικό πρόσωπο προφανώς, όπως λειτουργώ και εγώ όταν φιλοξενούμαι από μία εκπομπή. Είμαι πολύ μικρός (κυριολεκτικά, στην ηλικία) για να κρίνω κριτικούς με πορεία δεκαετιών, ωστόσο κανείς δεν χαλά την ώρα του βλέποντας αυτό που του αρέσει. Εμείς (οι κριτικοί) προσωπικά μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε ως θεατές, αλλά τα προγράμματα πρέπει να τα κρίνουμε για αυτό που έχουν δημιουργηθεί να προσφέρουν στο κοινό τους. Στο δικό τους κοινό, όχι γενικώς στους θεατές σαν το πανανθρώπινο μήνυμα της Ανάστασης. Προφανώς και μπορούμε να δηλώσουμε πως ΔΕΝ είμαστε το κοινό τους. Όμως τι προσφέρουν στο κοινό που τα επιλέγει, μια χαρά μπορούμε να διατυπώσουμε και εν τέλει να παραδεχθούμε μια τεράστια διαχρονική επιτυχία. Όπως αυτή του "Survivor". Και τι σημαίνει αυτό το εκδικητικό απέναντι στην τηλεθέαση ενός προγράμματος ή ενός σταθμού; Τι πάει να πει "σχολή και γραμμή ΣΚΑΪ"; Κάπου χάνουμε το νόημα. Ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω όμως, θα μου πείτε. Κανείς. "Μήπως είμαι κάποια;" που έλεγε και η Δήμητρα Παπαδοπούλου στους "Απαράδεκτους"...
Αλλά ξεχνάω, υπάρχει κι αυτή η αρία φυλή των σχολιαστικών θεατών, που βλέπει μόνο "Νούμερα" γιατί ο Φοίβος είναι της πνευματικής τους τάξεως και όλοι εμείς, οι χαζοβιόληδες άνω των 18, παρακολουθούμε κατάπτυστα GNTMs, MasterChefs και Survivors. Εγώ πάντως από νεαρούς που έχουν τα μισά μου χρόνια μόνο να αφουγκραστώ προσπαθώ τους λόγους που τους οδηγούν να αγαπούν τα προγράμματα και τη μουσική που επιλέγουν.
Είδα στην ΕΡΤ1 τη Daphne Lawrence, τη νεαρή κοπέλα που τραγουδά με την Άννα Βίσση στο "Αίμα". Απολαμβάνω να ακούω αυτή τη "μαγική" μείξη της πιο κλασικής εμπορικής τραγουδίστριας της χώρας και μιας τόσο φρέσκιας κοπέλας. Είναι εξέλιξη! "Άκουγα πάρα πολύ Χατζηγιάννη όταν ήμουν μικρή, οπότε θα ήθελα να του γράψω" είπε και με "έλιωσε". Κακά τα ψέματα, είναι δύσκολο να βρεις ακροατή ελληνικής ποπ μουσικής, γεννημένο κάπου μετά το '87 και να μη σου μιλήσει με... δέος για τον Χατζηγιάννη. Μακάρι να πραγματοποιηθεί η συνεργασίας τους.
Μπορεί με την οπτική του Λάκη Λαζόπουλου να μη συμφωνώ σε πολλά, ωστόσο την καλλιτεχνική του αξία δεν την αμφισβητώ. Είπε κάτι πολύ βαρύ αλλά σημαντικό, ότι η σάτιρα δεν μπορεί να αγγίξει τους ιφλουένσερ και τους τουητεράδες επειδή έχουν ένα κοινό που δεν το παλεύει κανείς, αλλιώς όποιοι τολμήσουν να πουν κάτι για το είδωλό τους δέχονται επιθέσεις. Βαρύ, αληθινό και βαθιά ευνουχιστικό για όσους θέλουν να πουν κάτι παραπάνω. Τον καταλαβαίνω.
Τέλος, άφησα ένα απόσπασμα και μια φωτογραφία που με έκαναν να αισθανθώ αμήχανα. Έφερε τον Δημήτρη Πουλικάκο στο στούντιο του "Kontra24" η Αναστασία Γιάμαλη, προσφωνώντας τον ως "ζωντανό θρύλο της ελληνικής ροκ". Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Εγώ είμαι 34 ετών, μεγάλωσα με Φοίβο, Βανδή, Βίσση και Θεοφάνους και τον Δημήτρη Πουλικάκο τον ξέρω (και τον εκτιμώ) ως ένα συμπαθή καλλιτέχνη που έπαιζε κυρίως στους "Αυθαίρετους" του MEGA με τη Βάσια Τριφύλλη. Μην σας τα πολυλέω, εγώ γιατί πρέπει να ακούσω το "γ@μησε τα" ως πολιτικό σχόλιο από τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη και να πατήσω like σε μία viral φωτογραφία της Γιάμαλη με τον Πουλικάκο να κάνει κ@λοδάχτυλο στην κάμερα; Τι είδους τηλεοπτικός και πολιτικός πολιτισμός είναι αυτός; Είμαι εγώ χαζός; Αλλιώς αρχίζω και χάνω το μέτρο της λογικής μου. Και πιστέψτε με, βλέποντας τηλεόραση, μόνον αυτή συμβουλεύομαι κυρίως. Αλλιώς... εδώ κολλάει το προαναφερθέν σχόλιο.
Τα ξαναλέμε!
Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.
http://instagram.com/constantinosantonatos
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
https://twitter.com/SirConstantino
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
