*Aide-mémoire: συντομευμένο κείμενο που επιτρέπει σε κάποιον να έχει μια γενική εικόνα ορισμένων γνώσεων
Καλησπέρα, καλησπέρα που έλεγε παλιά ο Σταύρος Θεοδωράκης. Τι να πρωτογράψεις για αυτές τις μέρες. Τι να κρατήσεις προς σχολιασμό, τι να αφήσεις στη λήθη μπας και ξεχάσουμε τις πομπές αυτού του καραβοτσακισμένου τηλεοπτικού τοπίου.
Απόρησα που άκουσα να αναρωτιέται ο Νίκος Μουτσινάς "ποιος βλέπει τηλεόραση" σήμερα. Δικαίως η Φαίη Σκορδά -με χιούμορ- αντέδρασε και είπε πως υποβιβάζει τη δουλειά τους, δικαίως και η Έλενα Χριστοπούλου έσπευσε να του θυμίσει πως απ' αυτή την τηλεόραση λάμπει και το δικό του αστέρι. Το θέμα βέβαια δεν είναι αν βλέπει πολύς κόσμος τηλεόραση. Το ερώτημα είναι γιατί δεν βλέπει (πολύς) κόσμος την τηλεόραση που κάνουν οι Έλληνες σταρς. Και αυτό δεν είναι "μομφή" μόνο για τα πρόσωπα μπροστά από τις κάμερες, αλλά κυρίως για όσους είναι πίσω και επιλέγουν να διαιωνίζουν ένα μοντέλο ζωντανής τηλεόρασης που έχει πεθάνει πριν καν γράψει "ON AIR" η σήμανση στο πλατό. Συνεχίζουμε.
Σας είχα γράψει προ ημερών πως έρχεται μεγάλη αλλαγή στον τρόπο επιλογής της ελληνικής συμμετοχής στη Eurovision. Ήρθε λοιπόν η "Επιτροπή Κοινού" που θα αποφασίζει με συντελεστή 50,6% ποιο τραγούδι θα ταξιδέψει στη σκηνή της Eurovision. Που τεχνικά πάντα θα μου τρέχουν σαλάκια κάθε φορά που τη βλέπω. Και πάντα θα αντιλαμβάνομαι πόσο φτωχή είναι η ελληνική τηλεόραση. Και εδώ βέβαια εγείρεται ένα ωραιότατο ερώτημα: ποιος θα διαλέξει αυτά μέσα από τα οποία θα κληθούν να επιλέξουν οι... Επίτροποι;
Ένα πολύ καλογραμμένο άρθρο στην "Καθημερινή" με τίτλο "Νατάσσα Μποφίλιου: ταγάρια" που υπογράφει ο Μιχάλης Τσιντσίνης αναφέρει ως συμπέρασμα ότι: "Η Νατάσσα εν Λονδίνω είναι το ευφρόσυνο φωτογραφικό τεκμήριο ότι όσα εκείνη λέει ότι πιστεύει έχουν λήξει. Δεν έχει σημασία αν το βλέπουν όσοι σκανδαλίζονται με την εικόνα της. Δεν έχει σημασία αν το ξέρει η ίδια". Chapeau.
Από εκεί και πέρα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πρώτα ποιοι είμαστε, τι είμαστε και τι υπηρετούμε. Αν θεωρούμε πως μαχόμαστε τον καπιταλισμό, εργαζόμενοι για πολυεθνικές και heavy κεφάλαιο, υπάρχει θεματάκι. Αν θεωρούμε καλό να προβάλλουμε ως "αξέχαστο στιγμιότυπο" το φλεγόμενο δέντρο του Καμίνη στο Σύνταγμα, ενώ κατά τα άλλα είμαστε ιλουστρασιόν celebrities εξωφύλλου, και πάλι κατά τη δική μου, υποκειμενική πάντα, γνώμη, υπάρχει θεματάκι. Πρέπει να μάθουμε ποιοι είμαστε και τι δρόμο χαράζουμε.
Το ίδιο ισχύει για την τηλεόραση βέβαια. Θυμάστε που ο Σπύρος Σούλης έλεγε "ό,τι δεν σας αρέσει, αλλάξτε το"; Πράξη κριτικής σε ένα φαιδρό σύστημα, που περιφέρει ανθρώπους που προσπαθούν να γίνουν διάσημοι και να επιβιώσουν με παντεσπάνια, δεν είναι να ζητήσεις μπουκιά από το κέικ ώστε να αισθάνεσαι ικανός επειδή συν-υπάρχεις μαζί τους. Πράξη είναι να προτείνεις, να εκφράσεις και -γιατί όχι;- να επιβάλεις όρους αν θέλουν τα κανάλια να συν-υπάρξεις με τους υπάρχοντες, μετασχηματίζοντάς τους σε κάτι καινούργιο.
Να αγιάσει το στόμα της Ελεονώρας Μελέτη που είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Το θέμα δεν είναι αν η "MEGA Καλημέρα" μοιάζει με το "Happy Day". Το θέμα είναι αν όσοι κρίνουν και συγκρίνουν ομοιότητες και διαφορές, να έχουν ψάξει πρώτα ώστε να εντοπίσουν αν τόσο η μία όσο και η άλλη πλευρά κάνει καλά αυτό που κάνει. Αν πιστέψουμε πως επειδή υπάρχει ο ένας, δεν πρέπει να υπάρχει ο άλλος (ή έστω δεν έχει δικαίωμα να ομιλεί), ο Γιώργος Παπαδάκης θα έπρεπε να σπάει με κασμάδες 20 πλατό που αντέγραψαν λέξη λέξη την εκπομπή που έβγαλε εκείνος στον αέρα, στις αρχές των 90's.
Απόψε το βράδυ στο "Night Out" έρχεται ένα από τα πιο συμπαθητικά παιδιά που γνώρισα στη δουλειά αυτή τα τελευταία χρόνια. Η Ελίνα Παπίλα, που έχω γράψει ξανά και ξανά πως της αξίζουν τα καλύτερα, καταθέτει τη δική της εμπειρία από τη μία σεζόν που πέρασε στην πρωινή ζώνη, συγκρίνει τον κόσμο του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης και γενικά τα λέει ωραία όπως πάντα. Αυτή η παράγραφος δεν είναι κριτική, είναι στήριξη σε ένα πρόσωπο που αξίζει να είναι εντός τηλεόρασης.
Στα θεατρικά της εβδομάδας, παρακολούθησα το "Βόυτσεκ" στο θεάτρο "Πόλη". Με τον Ιωάννη Παπαζήση, τον Αργύρη Αγγέλου, τον Ιάσονα Παπαματθαίου, τον Ορφέα Παπαδόπουλου και τη γλυκύτατη Βασιλική Τρουφάκου. Όχι η πιο εύκολη παράσταση που παίζει στην πόλη σήμερα, ειδικά αν ο θεατής πάει ορμώμενος από την τηλεοπτική δημοφιλία των πρωταγωνιστών, αλλά μιλάμε για ένα εξαιρετικό ανέβασμα που σε κάνει να σκεφτείς. Μεγάλο ατού της παράστασης η Ηρώ, στον ρόλο της αφηγήτριας. Να πάτε!
Μέρα με τη μέρα βρίσκω ολοένα και πιο ενδιαφέρουσες τις ατάκες που ακούγονται στον αέρα της Δανάης Μπάρκα. Και φυσικά τι ωραίες οι συνεντεύξεις του Άρη Καβατζίκη. Σε μία τόσο γκρίζα σεζόν, ωραίο πράγμα οι όμορφες, κανονικές κουβέντες. Και τώρα που είπα για συνεντεύξεις, ξεχωρίζουν και οι συνεντεύξεις που κάνει η Όλγα Λαφαζάνη για το "Happy Day" όπως αυτή με τον Μπάνε Πρέλεβιτς που πέτυχα τυχαία σήμερα.
Ες αύριον τα σπουδαία.
Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.
http://instagram.com/constantinosantonatos
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
https://twitter.com/SirConstantino
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
