Δε θα ξεχάσω ποτέ... το πρώτο βράδυ που πέρασα στο στρατόπεδο, όταν παρουσιάστηκα για να υπηρετήσω τη θητεία μου. Δύσκολη βραδιά!
Η συνάντηση που με καθόρισε... η γνωριμία με τη γυναίκα μου!
Το αντικείμενο που δεν αποχωρίζομαι ποτέ... ένα δαχτυλίδι που φοράω ακόμη και στον ύπνο μου, από το 1992.
Η γυναίκα της ζωής μου... η γυναίκα μου, Φαίη Ξυλά.
Οι φίλοι στους οποίους έχω αδυναμία... ο Πάνος, ο Τόλης, ο Σπύρος, ο Πέλος, ο Χρήστος και ο Μάκης! Ιδιαίτερη αδυναμία έχω στον Σπύρο.
Καθημερινή συνήθεια... ο πρωινός μου διπλός εσπρέσο!
Το βιβλίο που μου άρεσε... «Πρόζες», του Μπέκετ, από τα αγαπημένα μου, και όλα τα ποιήματα–διηγήματα του Έντγκαρ Άλαν Πόε!
Θυμώνω όταν... βλέπω γύρω μου ανθρώπους στα όρια της εξαθλίωσης.
Η συνεργασία που δε θα ξεχάσω ποτέ... είναι αυτή με την Αγγελική Στελλάτου και τον Δημήτρη Παπαϊωάννου.
Με αγχώνει... το πολιτικο-οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν οδηγήσει τη χώρα οι πολιτικοί των τελευταίων 40 ετών.
Σήμερα θεατρικά είμαι... στο «Θέατρον», του «Ελληνικού Κόσμου», στην παιδική παράσταση «Τομ Σόγιερ», σε σκηνοθεσία Νανάς Νικολάου, και στο «Φάντασμα με Γόβες», του Νόελ Κάουαρντ, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, στο θέατρο «Γκλόρια».
Ρούχο-φετίχ... νομίζω ότι δεν έχω. Θα έλεγα, όμως, ότι πιο πολύ έχω «κόλλημα» με κάποια από τα παπούτσια μου.
Μικρή πολυτέλεια... η θέα από το μπαλκόνι μου!
Περισσότερα στο HELLO! που κυκλοφορεί