Follow us

Ο Μπραντ Τραμπούκος;: «Τελικά τι οδήγησε σε αυτή την μυθική διαζυγιάρα;»

Το καλό με το διαζύγιο της χρονιάς είναι πως μας δίνεται ευκαιρία, το δράμα του Πιτ και της Τζολί να το φέρουμε λίγο στα μέτρα μας. 

Αθηναΐς  Νέγκα_
ΓΡΑΦΕΙ: ΑΘΗΝΑιΣ ΝΕΓΚΑ_
Μπραντ Πιτ - Αντζελινα Τζολί

Φαντάζομαι πως κι εσείς όπως κι εγώ θα έχετε διαβάσει ολόκληρα κατεβατά με εικασίες για το ποιος καταπίεζε τον άλλον, ποιος κάπνιζε κρυφά στην βεράντα, ποιος έπαιρνε τα έξι παιδιά και τα πήγαινε μες τη νύχτα να φάνε παγωτό και γλυκά και εν τέλει ποιος τραμπούκισε ποιον, στο περιστατικό που φαίνεται πως πυροδότησε την μυθική διαζυγιάρα!

Θα σας διηγηθώ μια πραγματική ιστορία, λίγο πιο αληθινή από χολιγουντιανό καυγά που έγινε στο ιδιωτικό αεροπλάνο.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν το τέλειο ζευγάρι.

Φανταστείτε πως ήταν μαζί περίπου 10 χρόνια: νέοι, ωραίοι με όση επιτυχία χώραγε το νεαρό της ηλικίας τους -νομίζω πως έκαναν έναν επάγγελμα που είχε σχέση με τεχνολογία, το σημαντικό είναι πως σχέση τους ξεκίνησε και συνέχισε μέσα στην αισιοδοξία των χρόνων προ κρίσης.

Αν η κρίση δεν συνέβαινε, μπορεί αυτοί οι δυο να ήταν σήμερα εκατομμυριούχοι - μιλάμε για φωτεινές περιπτώσεις, για δυο πολλά υποσχόμενους, δεν μπορώ να σας περιγράψω αλλιώς την εντύπωση που έδιναν. Ήταν έξυπνοι, ωραίοι με σωστό ύψος και βάρος, καλές σπουδές -ο δόκτορας Μένγκελε θα τους είχε βάλει να κάνουν μαζί παιδιά. Για να μην σας τα πολυλογώ, θα έλεγα πως μέσα στην υπόλοιπη εμφανισιακή και επαγγελματική τελειότητα τους ήταν και κραυγαλέα ευτυχισμένοι .

Νοίκιαζαν μια vintage μονοκατοικία από αυτές με τα μωσαϊκά πατώματα κάπου στα Πετράλωνα -αν θυμάμαι καλά- και όλοι νόμιζαν, μαζί τους κι εγώ, πως επρόκειτο για ένα από αυτά τα πολύ λίγα ζευγάρια που σε έκαναν να θες να ευχαριστήσεις τον Θεό που υπάρχουν - γιατί έτσι υπάρχει η πιθανότητα τέτοια ευτυχία να ζήσεις κι εσύ!

Η ιστορία του ελληνικού Brangelina σε εκδοχή κάτω Πετραλώνων που σας διηγούμαι, έμελλε να λήξει άδοξα, θυμάμαι πρέπει να ήταν άνοιξη του 2007, όταν εκείνη μας ανακοίνωσε πως όλα είχαν τελειώσει.

«Σταμάτησα να τον αγαπώ» μας είπε, που είναι πολύ δραματικότερη δήλωση από το: «χωρίσαμε» ή «ο Μήτσος έχει γκόμενα».

Κλαίγοντας για τον οριστικό χωρισμό, μας εξήγησε πως εκείνος από τότε που τον γνώρισε, είχε το περίεργο ελάττωμα όταν έμπαιναν στο αυτοκίνητο να μεταμορφώνεται σε ένα θυμωμένο οδηγητικό τέρας . Έχανε την ψυχραιμία του, σαν να τον έλουζε οργή για οτιδήποτε και οποιονδήποτε τύχαινε να βρει μπροστά του: «Κοπανιέται στο τιμόνι» μας έλεγε . «Κάνει καυγάδες με άλλους οδηγούς. Βρίζει τους πάντες και ψάχνει για αφορμή- έπειτα τρέχει σαν μανιακός από τα νεύρα του».

Δεν είχε ποτέ στρέψει την οδηγητική του οργή εναντίον της. Μόλις έφταναν στον προορισμό τους ηρεμούσε. Τα επεισόδια δεν συνεχιζόταν εκτός δρόμου όμως ειδικά στις μεγάλες διαδρομές και στα οδικά ταξίδια, εκείνη περνούσε κάθε φορά τον ίδιο εφιάλτη.

Την έπιανε η ψυχή της και το χειρότερο είναι πως στο τέλος -αφού φοβήθηκε πολλές φορές- (θα μιλήσουμε παρακάτω για το είδος του φόβου) έφτασε να λυπάται τον εαυτό της και πολύ περισσότερο εκείνον - πως να αγαπάς κάποιον που λυπάσαι;

Την ιστορία με το κορίτσι του τραμπούκου την είχα ξεχάσει. Οι σύγχρονες γυναίκες μεταφέρουν μια βασική εντολή στην οποία βασίζεται η χειραφέτηση μας, δεν θέλουμε να ζούμε με άντρα «μπαμπούλα». Δεν έχουμε ανάγκη κανενός είδους καταπίεσης, δεν μας αρέσει να κακομιλάνε σε εμάς ή τα παιδιά μας.

Θέλουμε έναν σύντροφο βολικούλη και γλυκούλη -μπορούμε σαφώς να επιβιώσουμε χωρίς την βοήθεια των ανδρών εδώ και δεκαετίες, επομένως το μόνο είδος συντρόφου που επιδιώκουμε να έχουμε δίπλα μας είναι ένας αυτός που θα μας βελτιώσει την ήδη καλή ζωή που προσφέρουμε στους εαυτούς μας- ζητάμε δηλαδή έναν ευγενικό Μπραντ Πιτ.

Το μπλέξιμο που προκαλεί η «νέα» βασική μας ανάγκη είναι πολύ δυσνόητο για τους άντρες επειδή ίσως εκείνοι δεν έχουν περάσει καμιά μεγάλη κοινωνική επανάσταση και το DNA τους παραμένει ίδιο. Έχουν ανάγκη να επιβάλλονται, να καταπιέζουν και «τους βγαίνει» την πιο ακατάλληλη στιγμή.

Παραδόξως είναι μια δύναμη καλών προθέσεων που κανείς όμως πια δεν χρειάζεται -δεν μας κυνηγούν μαμούθ για να μας σώσει ο αρχηγός και δυστυχώς για εκείνους, μερικές από εμάς έχουν το σθένος, την ανεξαρτησία και την τρέλα…Ένα, δυο , τρία … τραμπουκοεπεισόδια κι έξω από τη πόρτα.

Δεν ξέρω τι μπορεί να έγινε στο ιδιωτικό αεροπλάνο των χολιγουντιανών σταρ, αλλά συχνά τα ίδια πράγματα συμβαίνουν σε γιαπωνέζικα αυτοκινητάκια που είναι μπλοκαρισμένα στην κίνηση της Κηφισίας - με κλεισμένα παράθυρα για να μην έχει από που να ξεφύγει η ανδρική μανία.

Είναι εκείνη τρελή σαν την Ανζτελίνα και αυτός ένας καλός απλός άντρας (σε συσκευασία Μπραντ Μπιτ) που θέλει στο σπίτι του (ή στο λίαρ τζετ ) του να είναι αφεντικό και να επιβάλει τάξη -γιατί έτσι τον έκανε το Θεός.

Μπορεί η μέση γυναίκα να μην είναι Πρέσβειρα των Ύπατης Αρμοστείας και να μην υιοθετεί παιδάκια από χώρες του τρίτου κόσμου, μπορεί όμως στα μέτρα της να κάνει ό,τι γουστάρει.

Ως ερωτευμένοι ρομαντικοί πορευόμαστε με την τραγική αυταπάτη πως ο έρωτας όλα μπορεί να τα νικά - μη λέμε τετριμμένα δυσάρεστα: ο έρωτας κάποτε φεύγει και μένουν σε όλους 2 επιλογές:

α) να φύγουμε μαζί του και εγκαταλείψουμε το ενδεχόμενο να εξελιχθεί σε αγάπη

β) να μείνουμε για χάρη της αγάπης και να αρχίσουμε την κολοσσιαία προσπάθεια που λέγεται σχέση.

Χωρίς αγάπη δεν γίνεται τίποτα και πριν από αυτό το όριο των 2 ετών η προσπάθεια είναι μηδενική και όλα ρέουν σαν νεράκι το ρυάκι- ας επιστρέψω όμως στον τραμπούκο.

Ο αβλαβής τραμπούκος είναι ένας άντρας που δεν έχει ιδιαίτερη επικοινωνιακή ικανότητα- εκείνη ίσως τη στιγμή ή αυτός «έχει καμιά φορά τα νεύρα του» και στην Ελλάδα είμαστε ιδιαίτερα επιεικείς με τους νευρικούς- τους βρίσκουμε χαριτωμένους έτσι όπως τρελαίνονται και κάνουν δυστυχισμένους τους εαυτούς τους, μίζερες τις γυναίκες τους και απορυθμισμένα τα παιδιά τους.

Σε σοβαρές περιπτώσεις «ο τραμπούκος» είναι βεβαίως ναρκισσιστής ή ένας επικίνδυνα βίαιος ή τέλος πάντων ένα «μάτσο χάλια» που ξέρουν οι ψυχίατροι να εξηγήσουν γιατί κατάντησε να κακοποιεί λεκτικά, να δέρνει και να δέρνεται - ας μείνουμε όμως στην απλούστατη περίπτωση της τραμπουκοστιγμής που είναι και συνηθισμένη.

Μια μέρα χωρίς ιδιαίτερη αφορμή, ο ένας τραμπουκίζει και ο άλλος τραμπουκίζεται, ακόμη και αν η βία δεν έρχεται ευθέως επάνω του αλλά περνάει μια βόλτα από τον ταξιτζή που δεν έβγαλε φλας. Είναι μια μυστήρια έμμεσή επιθετικότητα - πρέπει να το έχετε περάσει, το κάνουμε και μας το κάνουν. Βρίσκεστε ξαφνικά μέσα στην προϊστορική σπηλιά: ο ένας γρυλίζει και ο άλλος κάθεται στη γωνιά του τρομαγμένος.

Αν είσαι ο τρομαγμένος φοβάσαι κάτι ασαφές: πως ο άλλος ξαφνικά σταμάτησε να σ αγαπά, πως τέλειωσαν μεταξύ σας οι καλές στιγμές, πως τον γλυκομίλητο που γνώρισες ήρθαν και τον πήραν οι εξωγήινοι και στην θέση του άφησαν έναν βλάχο ή έναν υστερικό που επειδή ζορίστηκε έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο και τέλος φοβάσαι πως δεν μπορείς να είσαι με κάποιον που δεν θα ξαναγαπήσεις γιατί δεν θες να κακοπερνάς .

Και οι γυναίκες τραμπουκίζουν, όμως λόγω Μπραντ είπα να πιάσω την ανδρική εκδοχή σήμερα - δεν συμπαθώ καν την Αντζελίνα.

Σας φιλώ,

Α.

Υ.Γ. Δεν θέλω να μου τσακώνεστε στο αεροπλάνο...

Η Αθηναΐς Νέγκα στο twitter: @AthinaisNega

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr

Διαβάστε Ακόμα