Follow us

Συνέντευξη: Λουκάς Μέξης, Ο Συγγραφέας Του Flat Track : Επιστρέφει από Αυστραλία για να παρουσιάσει το νέο του αγγλικό βιβλίο

Η μέχρι τώρα ζωή του θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο ή βιβλίο, και κατά κάποιο τρόπο όντως αποτελεί, γιατί και τα τρία βιβλία, που έχει εκδόσει μέχρι σήμερα, έχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983, όπου και μεγάλωσε, ενώ ταξίδεψε αρκετά μέχρι να αποφασίσει, ότι η Ελλάδα του αρέσει. Εκεί σπούδασε και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Πειραιά, σε άσχετο με το γράψιμο τμήμα, ενώ παράλληλα δούλεψε ως δημοσιογράφος στον Δημοσιογραφικό Όμιλο Λαμπράκη και στην ΙΜΑΚΟ.  

Δάφνη Κιολέογλου
ΓΡΑΦΕΙ: ΔΑΦΝΗ ΚΙΟΛΕΟΓΛΟΥ
Συνέντευξη: Λουκάς Μέξης, ο συγγραφέας του Flat Track

Το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο “Shoebox [μια καλοκαιρινή κομπίνα]” κυκλοφόρησε το 2010, σειρά είχε το κόμικ του με τίτλο “Χάρτινος Κόσμος – Collector’s edition”, και έπειτα το δεύτερο βιβλίο του “Shoot Me: ένα τελευταίο κλικ” το 2012. Το 2011 είχε ένα τροχαίο ατύχημα με τη μοτοσυκλέτα του, όπου έχασε τον αριστερό του αστράγαλο και βρέθηκε με 10 βίδες στο πόδι του. Το ατυχές συμβάν έδωσε το έναυσμα για τη συγγραφή και έκδοση του πρώτου του μυθιστορήματος στα αγγλικά, του “Flat Track”. Αφού κατάφερε να περπατήσει ξανά, επισκέφθηκε πρώτα την Καλιφόρνια και μετά βρέθηκε στην Αυστραλία, χάρη σε μια υποτροφία που κέρδισε. Εκεί απέκτησε το MA of Arts in Communication Management στο Murdoch University και έγινε μέλος των Australian Café Racers of Perth.

Σήμερα, όλοι λίγο πολύ πιστεύουν πως μπορούν να γράψουν (απόδειξη, τα αναρίθμητα blogs που ξεφύτρωσαν την τελευταία πενταετία) και οι συγγραφείς τείνουν να γίνουν περισσότεροι από τους αναγνώστες. Έτσι, υπάρχει, ακόμη και υποσυνείδητα, μια γενικότερη επιφύλαξη, ως προς το σε ποιον επιτρέπουμε, ποιος είναι αρκετά άξιος, ώστε να εισαχθεί στον νοησιακό μας κύκλο με την ταμπελίτσα ‘συγγραφείς’.


Ο Λουκάς Μέξης, όμως, δεν είναι απλά άλλος ένας τυπάς που γράφει. Είναι πράγματι συγγραφέας, και μάλιστα, με την παλιά, ‘ρομαντική’ έννοια. Αρκεί να διαβάσεις λίγες σελίδες από κάποιο έργο του για να το καταλάβεις. Είναι εντυπωσιακό το πώς καταφέρνει να κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο με το πέρας των σελίδων, πλάθοντας καταστάσεις και εικόνες, που μετά από ένα σημείο δεν προσέχεις καν το πόσο “παράλογες” είναι, γιατί είναι παράλογα διασκεδαστικές, έχεις μπει στο τριπάκι, γουστάρεις τόσο πολύ και θέλεις απλά να μάθεις γρήγορα την συνέχεια! Παράλληλα, καθώς δίνει ζωή στην ιστορία που έχει στο μυαλό του, περιπλέκει τον όμορφο και γεμάτο ενέργεια νεανικό λόγο, αποφεύγοντας τις παπανουτσικές φιοριτούρες, που τόσο αγαπάνε πολλοί νέοι να κρατάνε για ασπίδα, με αυτόν ενός ενήλικα, από τον οποίο μπορείς να παραδειγματιστείς, και το κάνει με τρόπο αβίαστο, τρομερά πρωτότυπο και διασκεδαστικό, σε ιδανικές αναλογίες. Και αυτό είναι αδιαμφισβήτητα ένα χάρισμα. Πρόκειται για μια από τις σπάνιες περιπτώσεις ανθρώπων, που μόλις έρθεις σε επαφή με το έργο τους, νιώθεις πως τους έχεις γνωρίσει, πως είναι ‘δικοί σου’.
Αυτός, λοιπόν, ο wrider, κράμα συγγραφέα (writer) και οδηγού μηχανής (rider) θα μπορούσε να είναι δημοσιογράφος σε μια ρομαντική εποχή, να ταξίδευε σε όλο τον κόσμο με τη γραφομηχανή του, να έμπλεκε στις πιο φανταστικές ιστορίες, να ρισκάρε, να ερωτευόταν, να πλακωνόταν– θα μπορούσε να ζήσει μια ζωή σαν του Χάντερ Σ. Τόμσον ή του Κέρουακ. Με κάθε του νέο βιβλίο έρχεται ένα βήμα πιο κοντά στο να περάσει από την όχθη του ‘νέου, πολλά υποσχόμενου συγγραφέα’ σε αυτή του ‘καταξιωμένου συγγραφέα’. Λίγο πριν την παρουσίαση του ‘Flat Track’ στο Six D.O.G.S. την Πέμπτη, απαντά σε κάποιες ερωτήσεις μας.


Πώς θα περιέγραφες το βιβλίο σου;
Το καινούργιο θα το έλεγα racing fiction, και είναι σημαντικό αυτό, γιατί δεν υπάρχουν τόσα πολλά βιβλία που οι μηχανές και οι αγώνες δεν είναι non fiction. Υπάρχουν ένα κάρο βιβλία για adventure travellers που γύρισαν τον κόσμο με μηχανή, υπάρχουν εκατοντάδες βιογραφίες πρωταθλητών, αλλά ελάχιστα βιβλία που είναι ακόμα fiction και προσπαθούν να χτίσουν μια ιστορία από το μηδέν, προφανώς με αρκετές δόσεις αλήθειας. Αυτό ακριβώς έκανα, έγραψα ένα βιβλίο που δεν υπήρχε εκεί έξω, αλλά που θα ήθελα πολύ να το διαβάσω.

Πώς σου ήρθε η ιδέα για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου;
Η ιδέα πίσω από το βιβλίο αυτό είναι και το περιεχόμενο της παρουσίασης, που έκανα τόσο σε Περθ και Μελβούρνη, όσο και στο Λονδίνο στο International Conference for Motorcycle Cultures στο University of Arts. Είναι η ιστορία πίσω από την ιστορία. Με λίγα λόγια, εμπνεύστηκα από τους θρύλους των 60ς και 70ς και ήθελα να γράψω μια true Californian story in the now βασισμένη σε αυτούς. Ήταν και προσωπική όμως, γιατί η ανάρρωση του φανταστικού χαρακτήρα γινόταν παράλληλα με τη δική μου, πραγματική. Αν πετύχαινε ο χαρακτήρας στο χαρτί, θα πετύχαινα και εγώ στη πραγματικότητα.

Γιατί επέλεξες τους αγώνες flattrack ως επίκεντρο; Τι ήταν αυτό που σε γοήτευσε;
Είναι η πιο pure μορφή motorcycle racing, εκεί ξεκινάνε όλα.

Θυμάσαι την πρώτη φορά που ανέβηκες σε μοτοσικλέτα;
Θυμάμαι ακόμα πιο έντονα τη πρώτη φορά που έφερα πιτσιρικάς σπίτι την πρώτη αγορασμένη μηχανή, μια Kawasaki KDX200 του ‘89, και η μητέρα μου έκλαιγε για μέρες. Σήμερα σίγουρα σκέφτεται, ότι εκείνη τη μέρα ξεκίνησε κάτι που εντέλει ήταν καλό – ελπίζω.

Αν σου πρότειναν να γυριστούν τα βιβλία σου σε ταινίες, ποιος θα ήθελες να τα σκηνοθετούσε;
Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος θα ήταν ιδανικός να έκανε το Shoebox κλασικό καλοκαιρινό ελληνικό road movie. Το Shoot me το έγραψα σα να είναι τηλεοπτική σειρά, ενώ το Flat Track είναι καθαρά ταινία αλα Κάμερον Κρόου με επίκεντρο τους αγώνες.

Ποια είναι η διαδικασία συγγραφής που ακολουθείς;
Αυστηρή, αυστηρότατη, αφοσίωση, κάθε μέρα πρόγραμμα που γράφω το πρωί, ξαναδιαβάζω το απόγευμα και διορθώνω το βράδυ. Κάθε μέρα, σερί για μήνες.


Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σου;
Καλό και κακό, το ότι προσαρμόζομαι εύκολα, και δεν ανήκω πουθενά. Έτσι μόνο μπορείς να ανήκεις παντού.

Ποιο βιβλίο ή βιβλία διαβάζεις αυτό τον καιρό; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη γραμμή, που να έχει κολλήσει στο μυαλό σου από αυτό το διάβασμα;
Τελείωσα μόλις το ‘The Man in the High Castle’ του Dick και δε μου άρεσε το anticlimactic finale του. Το ‘Catch-22’ έχει πολλές ατάκες μέσα που μου έχουν μείνει, αλλά κορυφαίο είναι το ίδιο το origin της ατάκας: όσοι είπαν ότι είναι πολύ τρελοί να πάνε στον πόλεμο και τελικά καταλήγουν σε suicide missions επειδή είναι τρελοί. Catch 22!

Τί ακούς αυτές τις μέρες; Ποιος είναι ο τελευταίος δίσκος που αγόρασες;
Αγόρασα pre-order το «Random Access Memories» των Daft Punk, αλλά ακόμα ακούω στο ριπίτ το τελευταίο των Phoenix και έχω πάθει σοκ με το «...Like Clockwork» των QOTSA, που είναι ΙΣΩΣ το καλύτερο τους άλμπουμ έβερ.

Ποια λέξη αγαπάς;
Υπομονή.

Ποια λέξη μισείς;
Υπομονή.

Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχεις κάνει;
Δε τα βρίσκω εγώ εξωφρενικά, αλλά μάλλον είναι. Ό,τι γράφουν τα βιβλία μου είναι τόσο εξωφρενικά, όσο και αληθινά.

Έχεις κάποιον αγαπημένο φανταστικό ήρωα;
Και πραγματικό, τον Τόμσον και τη ζωή του, τον Χέμιγκουέι και τους χαρακτήρες τους στα βιβλία.

Δύο, τρεις προτάσεις βιβλίων:
Leviathan του Paul Auster, Hell’s Angels του Thompson, Life of Evel του Stuart Barker.

Μια φωτογραφία/εικόνα που σε εμπνέει;
Αυτή που έχω για cover στο Facebook σημαίνει πολλά, γιατί είμαι μπροστά από το Ace Café στο Λονδίνο ως μέλος των Australian Café Racers, μια ζωή που δε περίμενα ποτέ ότι θα ζήσω. Αλλιώς κάποια από το Σαν Φρανσίσκο.


Τα σχέδια σου για το άμεσο μέλλον; Θα γυρίσεις πίσω στην Αυστραλία;
Πρώτα ελπίζω όλα να πάνε καλά με μια visa για να κάνω ένα project στο L.A. και του χρόνου σίγουρα Μελβούρνη, που θα ξεκινήσω το PhD μου. Fingers crossed.

Λουκάς Μέξης: FlatTrack-Παρουσίαση Βιβλίου & WelcomeBackParty
Το βιβλίο υπάρχει στο amazon και σε ebook και τέτοια, αλλά για τους φαν θα υπάρχουν περιορισμένα αντίτυπα «straight from Australia» που θα υπογράψει ο συγγραφέας.


Πέμπτη 18 Ιουλίου στις 21:00 στο SixD.O.G.S. / είσοδος ελεύθερη


Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr

Διαβάστε Ακόμα