Το φαβορί του Rising Star μίλησε για το talent show του ΑΝΤ1 και τον Αντώνη Ρέμο, τη διαφορετικότητα που τον έκανε να ξεχωρίσει από το πρώτο Live, τα παιδκά του χρόνια, τον ελεύθερο του χρόνο, αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια.
Αισθάνεσαι άβολα, αμήχανα, όταν σε αποκαλούν «μικρό» λόγω ηλικίας, όπως συνέβη με αρκετούς που σε πλησίαζαν κατά τη διάρκεια της φωτογράφησής μας;
Κοίτα, δεν είναι και το καλύτερό μου, όμως, ναι, αυτή είναι η αλήθεια (γελάει). Είμαι, όμως, μόλις 16 ετών. Δεν έχω την απαίτηση, και ούτε θέλω, εδώ που τα λέμε, να με αντιμετωπίζουν ως 30άρη. Αυτό δεν γίνεται, είμαι μικρός, αλλά ώριμος πιστεύω.
Όλοι σε χαρακτηρίζουν «παιδί-φαινόμενο». Νιώθεις ότι σε «βαραίνουν» τα τόσο κολακευτικά σχόλια;
Είναι πολύ όμορφο όλο αυτό και κολακευτικό, αλλά δεν σου κρύβω πως νιώθω κι ένα «βάρος». Όλοι έχουν απαιτήσεις από εμένα. Δεν είναι ότι κάνω κάτι, απλά τραγουδάω με την ψυχή μου και νιώθω ακριβώς την κάθε λέξη που λέω. Δεν λέω τα λόγια απλά για να τα πω. Κι εγώ αγχώνομαι, μη νομίζεις! Και είναι στιγμές που με πιάνουν οι συμπαίκτες μου και μου λένε: «Είναι δυνατόν να φοβάσαι εσύ;». Κι όμως! Κάθε φορά έχω άγχος και φοβάμαι μήπως κάτι δεν πάει καλά. Σε καμία, πάντως, περίπτωση δεν αισθάνομαι «φαινόμενο».
Είσαι μόλις 16 ετών. Δεν έχεις ζήσει ούτε έρωτες, ούτε χωρισμούς. Τι άλλα βιώματα μπορεί να έχεις για να τραγουδάς τόσο αισθαντικά;
Ισχύει αυτό που λες. Δεν έχω ερωτευτεί, δεν έχω χωρίσει. Αλλά έχω περάσει κι εγώ δυσκολίες με την οικογένειά μου. Δεν ήταν -ούτε και είναι- όλα ρόδινα. Αλίμονο! Δεν είμαστε πλούσιοι – οι δικοί μου είναι άνθρωποι του μεροκάματου. Αλλά, ξέρεις, όταν λέω ένα τραγούδι, μπαίνω μέσα του και νιώθω ότι τα βιώνω κι εγώ όσα τραγουδώ εκείνη τη στιγμή.
Αισθάνεσαι το φαβορί για τη νίκη, όπως πολλοί πιστεύουν ότι είσαι;
Νιώθω ότι πάμε πολύ δυνατά και ο κόσμος ευθύνεται για όλο αυτό το πράγμα. Αρκετές φορές μου έχουν χαρίσει το 90%, ένα τεράστιο ποσοστό. Όλοι, με όλους όσοι μιλάω, αυτό μου λένε. Θεωρούν ότι είμαι το φαβορί, αλλά εγώ αυτό δεν το έχω υιοθετήσει. Απλά μ’ αρέσει πολύ αυτό που κάνω, μ’ αρέσει να τραγουδώ.
Δεν φοβάσαι μήπως καβαλήσεις το «καλάμι» με τόση αποδοχή από τον κόσμο;
Ακόμη δεν έχω κάνει τίποτα στον χώρο για να καβαλήσω κάποιο «καλάμι». Δεν θεωρώ ότι είμαι «κάποιος», δεν έκανα κάτι. Αλλά, ακόμα και στο μέλλον, θέλω να πιστεύω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ το ποιος είμαι, από πού και πώς ξεκίνησα. Το να ξεφύγει κανείς, είναι σαν να προδίδει τα όνειρά του.
Θα στεναχωρηθείς αν τελικά δεν κερδίσεις εσύ;
Το σημαντικό δεν είναι ούτε η νίκη, ούτε η ήττα στο παιχνίδι. Δεν μετρούν αυτά. Αυτό που έχει σημασία είναι το μετά. Το τι θα κάνει ο καθένας μας, μετά το τέλος του παιχνιδιού. Τότε θα ξεκινήσει ο μεγάλος αγώνας.
Πάντως, ακούγεσαι πολύ ώριμος για 16 χρονών παιδί… Πολύ κατασταλαγμένος…
Ίσως. Αλλά έτσι έχω μεγαλώσει. Δεν έχω μάθει να μου τα δίνουν όλα στο χέρι. Τα πράγματα κερδίζονται, δεν χαρίζονται. Δεν είναι όλα ρόδινα και προσπαθώ να είμαι προσγειωμένος. Είμαι διαφορετικός σε κάποια θέματα από τα παιδιά της ηλικίας μου…
Τι είναι αυτό που σε έκανε διαφορετικό;
Οι συνθήκες. Ο τρόπος με τον οποίο μεγάλωσα στην οικογένειά μου. Ξέρεις, είμαστε μια πολυμελής οικογένεια – τέσσερα αδέρφια, δύο αγόρια, δύο κορίτσια. Εγώ είμαι ο μικρότερος. Δεν είναι ότι μας έλειψαν πράγματα, αλλά ποτέ δεν είχαμε χρήματα πολλά. Ίσα-ίσα για να καλυφθούν τα βασικά. Ο πατέρας μου ήταν στα καράβια κι έκανε δουλειές. Δεν του κολλούσαν ένσημα, χτύπησε τη μέση του και τώρα χρειάζεται ξεκούραση και δεν δουλεύει. Η μητέρα μου είναι μαγείρισσα στο δημαρχείο του Μενιδίου – σε αυτή τη γειτονιά μεγάλωσα και ζω μέχρι σήμερα. Οι γονείς μου, λοιπόν, μου έμαθαν το σωστό και το λάθος. Μου έδωσαν βάσεις και αρχές. Είμαστε πολύ παραδοσιακοί. Σκέψου ότι κάθε Σάββατο μαζεύεται στο σπίτι όλο το σόι και τρώμε παρέα. Τιμάμε τον θεσμό της οικογένειας.
Τι αναμνήσεις έχεις ως παιδί;
Ότι δεν μπορούσα να μείνω όλη μέρα σπίτι (γελάει). Μετά το σχολείο διάβαζα κι ύστερα ήμουν έξω με τους φίλους μου κι έπαιζα. Παραδόξως οι δικοί μου, μου είχαν εμπιστοσύνη – αν και ήμουν μικρός. Μάλλον, με έβλεπαν σοβαρό και υπάκουο και με άφηναν. Αλλά δεν καθόμουν με τίποτα μέσα! Θυμάμαι τις πλατείες, τις αλάνες, τους φίλους που ακόμα βρισκόμαστε στα ίδια μέρη και παίζουμε τα ίδια παιχνίδια. Κι αυτά τα βιώματα μου δίδαξαν να μην επαναπαύομαι και να φροντίζω μόνος μου τον εαυτό μου.
Είσαι πια στην εφηβεία. Την έχεις κάνει την επανάστασή σου;
Ναι, με πιάνουν συχνά τα νεύρα μου. Δεν ξέρω αν φταίει η εφηβεία και οι ορμόνες που τρελαίνονται, αλλά έχω κι εγώ τα ξεσπάσματά μου. Υπάρχουν και στιγμές που κοντράρομαι με τους δικούς μου, αλλά τα βρίσκουμε μετά. Τη δεδομένη στιγμή είμαι αντιδραστικός, αλλά μετά μου περνάει.
Όταν ολοκληρωθεί το «Rising Star», πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει ο Αντώνης Ρέμος που, απ’ ό,τι κατάλαβα, τον θαυμάζεις πολύ;
Θα το ήθελα πάρα πολύ αυτό! Ο Αντώνης Ρέμος είναι για μένα ο πιο ολοκληρωμένος τραγουδιστής. Ο μεγαλύτερος. Τον λατρεύω και τον έχω πρότυπο. Θέλω να πιστεύω ότι θα ακολουθήσω το μονοπάτι και βήματά του.
Στον ελεύθερό σου χρόνο τι κάνεις;
Δεν πάω στα clubs, δεν μου αρέσει να διασκεδάζω εκεί, γιατί ουσιαστικά δεν διασκεδάζω. Mου αρέσει να παίζω κιθάρα για τους φίλους μου, πιάνο και να τραγουδάμε. Καμιά φορά βλέπω και τηλεόραση.
Τι όνειρα κάνεις για το μέλλον;
Τα όνειρά μου έχουν έναν και μόνο πυρήνα: το τραγούδι. Δεν έχω στόχο να βγάλω λεφτά ή να γίνω γνωστός σε όλο τον πλανήτη, αλλά να μπω στη δισκογραφία. Θέλω να γίνω, δηλαδή, επαγγελματίας τραγουδιστής. Να με εμπιστευτούν καλοί συνθέτες, άξιοι στιχουργοί και παραγωγοί. Θα ήθελα να μπορώ να κάνω αυτά τα πράγματα, να πατήσω στα δικά μου πόδια, να πω ωραία τραγούδια που θα αγαπήσει ο κόσμος και να πραγματοποιώ live εμφανίσεις. Όπως καταλαβαίνεις, τα όνειρά μου είναι μόνο σε σχέση με τη δουλειά (γελάει).
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
