Follow us

Ελένη Τσαλιγοπούλου: Η δυσκολότερη περίοδος στη ζωή της και η σύγκριση με την Αρβανιτάκη

Η Ελένη Τσαλιγοπούλου μίλησε στο «ΕΓΩ! weekly» για την καριέρα της, τα παιδικά της χρόνια αλλά και τη σύγκριση με την Ελευθερία Αρβανιτάκη.

Ελένη Τσαλιγοπούλου

Τόσα χρόνια καριέρας! Τι σας έμαθε ο χρόνος;
Ο χρόνος μού έχει σταθεί πολύ καλά. Είναι καλός φίλος. Ίσως γιατί από μικρό παιδί αγαπώ τη μουσική και είμαι πιστή σε αυτήν. Ο χρόνος με κάνει ανήσυχη και δημιουργική, ακόμα και τώρα, στην ωριμότητά μου.

Έχει ανάγκη ακόμα και σήμερα η Τσαλιγοπούλου να αποδείξει πράγματα στον κόσμο ή στις νέες γενιές;
Έχω να αποδείξω πράγματα κυρίως στον εαυτό μου και στην αισθητική μου. Με ενδιαφέρει να αρέσουν και στον κόσμο.

Πολλοί λένε ότι είμαστε φύσει και θέσει Ανατολή, αλλά προσπαθούμε να το «παίξουμε» Δύση. Ότι έχουμε μεγαλώσει με τσιφτετέλια και παριστάνουμε τους rappers. Εσείς τι πιστεύετε;
Δεν είμαστε ούτε Ανατολή ούτε Δύση. Είμαστε κάτι ξεχωριστό. Αλλά δεν καταλαβαίνω τι τους πειράζει ο αγγλόφωνος στίχος; Αφού τα νέα παιδιά μιλούν άπταιστα αγγλικά και τα ακούσματά τους έχουν κυρίως ξενόγλωσσο στίχο. Ακόμα και εγώ ξένα τραγούδια ακούω. Προσπαθώ να μεταφέρω στη μουσική μου όλα αυτά που μου αρέσουν. Δεν πρέπει να κατακρίνουμε κανέναν. Το θέμα είναι τι κάνουν όσοι ασχολούνται με το ελληνόφωνο τραγούδι.

Το φαινόμενο του «μπουζουκοκλάμπ» είχε επικρατήσει επίσης!
Ήταν μια ασέλγεια εξαιτίας των χρημάτων. Αυτά έγιναν μόνο για τα φράγκα. Πάντα αρέσει η επιδερμική διασκέδαση.

Εσείς δεν κάνατε ποτέ επιλογές με βάση το οικονομικό όφελος;
Όχι, ποτέ. Όμως έβγαλα χρήματα από τις συνεργασίες μου με τον Νίκο Πορτοκάλογλου, τη Δήμητρα Γαλάνη, τον Γιάννη Κότσιρα... Ήταν τέλειες συνεργασίες.

Πώς μεγαλώσατε;
Στη Νάουσα. Σε μια γειτονιά που ήμασταν σαράντα παιδιά. Σαν μελίσσι. Είχα τα καλύτερα παιδικά χρόνια. Δεν υπάρχει μέσα τους κανένα μυστήριο και κανένα σκοτάδι. Οι γονείς μου ήταν ταβερνιάρηδες. Είχαν για πάρα πολλά χρόνια το συνοικιακό ταβερνάκι της γειτονιάς.

Τραγουδούσατε στο ταβερνάκι;
Δημιουργήσαμε ένα πατάρι με τον αδελφό μου και τους φίλους του και αρχίσαμε τα ρεμπέτικα!

Ισχύει ότι στην αρχή της καριέρας σας σας συνέδεαν συχνά με την Αρβανιτάκη λόγω της ιδιαιτερότητας της φωνής σας, όπως γράφει χαρακτηριστικά και το Wikipedia;
Βέβαια. Η Ελευθερία υπήρχε ήδη πέντε-έξι χρόνια πριν από εμένα στη μουσική σκηνή. Εγώ ήμουν η αμέσως επόμενη κολορατούρα. Ο κόσμος έλεγε «Αυτή η τραγουδίστρια είναι καταπληκτική. Σαν την Αρβανιτάκη τραγουδάει». Πάντα γίνονταν συγκρίσεις. Όταν είχε βγει η Αλεξίου, τη συνέκριναν με τη Μοσχολιού.

Στα μπουζούκια παλιότερα σέρβιραν φαγητό. Ήταν ωραίο που εσείς ήσασταν στην πίστα και το κοινό σάς έβλεπε ενώ έτρωγε μπριζολάκια;
Καθόλου ωραίο. Αυτό ήταν ασέβεια. Μια κακή συνήθεια των Ελλήνων που νόμιζαν ότι μπορούσαν να τα έχουν όλα. Για χρόνια οι τραγουδιστές χόρευαν στους σκοπούς του κοινού.

Σας ενοχλούν τα γαρίφαλα;
Πάρα πολύ. Ειδικά όταν γίνεται μανιέρα.

Κάνατε το γιο σας σε ηλικία μόλις 19 ετών. Τον μεγαλώσατε ως φίλη ή ως μαμά;
Δυστυχώς ως φίλη. Ως αδελφή. Ως κάτι άλλο. Ήμουν μικρή. Χάθηκα μέσα στις μουσικές. Στην αρχή δεν κατάλαβα το θέμα της μητρότητας. Αυτό με γέμισε κυρίως ενοχές. Προσπάθησα μεγαλώνοντας να γεμίσω τα κενά. Να είμαι κοντά στην έννοια της μητέρας. Είναι πολύ σημαντικό για ένα γονιό να θέτει όρια στα παιδιά. Πλέον είμαι κανονική μαμά.

Το «τι θα πει ο κόσμος» έπαιξε ρόλο στο μεγάλωμά σας;
Βέβαια. Δεν θα πάψω ποτέ να είμαι το επαρχιωτοκόριτσο. Το έχω αυτό μέσα μου.

Υπήρξαν διαστήματα που παραμελήσατε τον εαυτό σας;
Βέβαια. Δεν με ενδιέφερε καθόλου η προσωπική μου ζωή, αλλά αποκλειστικά η επαγγελματική. Άφησα την Ελένη πίσω μου και κοιτούσα μόνο την Τσαλιγοπούλου. Ήταν η δυσκολότερη περίοδος που πέρασα. Έπαιξε ρόλο και το θάρρος και το θράσος της νιότης μου. Θεωρούσα ότι οι καλύτερες στιγμές ήταν εκείνες που ήμουν πάνω στη σκηνή. Σαφώς είμαι καλύτερη εκεί απ’ ό,τι είμαι ως γυναίκα, ως σύζυγος και μάνα.

Χάσατε πρόσφατα τον πατέρα σας, ενώ πριν από κάποια χρόνια «έφυγε» και ένας στενός σας φίλος από τον ιό του AIDS.
Mε άγγιξε ο χαμός του. Η απώλεια ήρθε στη ζωή μου απότομα. Παρόλο που ξέρουμε ότι όλοι θα πεθάνουμε κάποια μέρα, το να χάνεις κοντινούς σου ανθρώπους είναι πολύ βαρύ.

Σε ταρακουνάει όταν πεθαίνει ένας φίλος σου τόσο νέος από AIDS;
Φυσικά. Το είχα ξαναζήσει. Έχουν χαθεί και άλλοι άνθρωποί μου έτσι. Η πρόληψη είναι τόσο σπουδαίο πράγμα. To έχουμε για κάτι μακρινό. Πιστεύουμε ότι ποτέ δεν θα συμβεί σε εμάς. Ο χαμός των φίλων μου μου υπενθύμισε το πόσο περαστικoί είμαστε και ότι πρέπει να ζούμε κοντά στα θέλω μας. Η ζωή είναι μία.

Και τι πρέπει να κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Να μη χαρείς τον έρωτα;
Νομίζω ότι υπερτιμήσαμε τον έρωτα. Δεν είναι αυτό το πιο σημαντικό. Η φιλία για μένα και η οικογένεια είναι σημαντικότερες από τον έρωτα.

Περισσότερα στο ΕΓΩ!Weekly που κυκλοφορεί

Ελένη Τσαλιγοπούλου

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr

Διαβάστε Ακόμα