Με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα χρόνων ενασχόλησής της με το τραγούδι, στην ερώτηση τι έμαθε μέσα από αυτήν την πορεία, η ίδια απάντησε: «Μου έμαθε να μην αφήνω την καθημερινότητα και αυτά που συμβαίνουν μέσα στη ροή του χρόνου να με απομακρύνουν από την αρχική μου προέλευση: υπήρξαν πολλές φορές που αναλωνόμουν, στενοχωριόμουν ή χαιρόμουν υπερβολικά με πράγματα κατά τη διάρκεια της ημέρας τα οποία με οδηγούσαν σε ένα σημείο που έκλεινα τα μάτια και έλεγα "τώρα πού βρίσκομαι"; Σαν να ξυπνάς από ένα όνειρο, είτε ευχάριστο είτε δυσάρεστο, και να νιώθεις ότι έχεις χάσει την επαφή με την πραγματικότητα, επειδή σε παίρνει μαζί της αυτή η ορμή της ίδιας της ζωής και του χαρακτήρα σου».
Μάλιστα, η ίδια συμπλήρωσε: «Απλώς εγώ θέλω κάθε φορά που ξυπνάω από κάτι να ξέρω ότι βρίσκομαι στο κρεβάτι μου, στα σεντόνια μου, στο σπίτι μου. Έχω μεγάλη ανάγκη να είμαι σε επαφή με τις ρίζες μου. Δεν μπορείς να με ξεριζώσεις με τίποτα από το χώμα, με τίποτα... Κι εκείνο που έμαθα αυτά τα δέκα χρόνια είναι ότι πρέπει πάντα να έχω ένα περιβάλλον που να είναι το χώμα μου - δεν μπορώ να ζήσω σαν ξεριζωμένη, θα μαραζώσω. Και επειδή πολλές φορές η ζωή σε παρασύρει, πρέπει να υπενθυμίζεις πολύ συχνά στον εαυτό σου να γυρνάει σπίτι».
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο yupiii.gr
